به گزارش مشرق، هفته گذشته در کنگره آمریکا دو طرح بررسی شد که به ایران مرتبط است. اولین آن از اهمیت راه حل دیپلماتیک در قبال ایران می کاهد و در عین حال موانع برای جنگ را نیاز کاهش می دهد. دومین طرح نیز گزینه نظامی علیه ایران و اقدامات آمادگی نظامی بدین منظور را قانونی می کند.

طرح اول با نام H.Res.568 یک قطعنامه است که از سوی اعضای مجلس نمایندگان کنگره آمریکا در 29 فوریه 2012 مطرح گردید و نهایتا در 17 می به تصویب نهایی رسید. این قطعنامه که با 401 رای موافق در برابر 11 رای مخالف و 10 ممتنع به تصویب رسید در بند 7 خود از رئیس جمهور آمریکا می خواهد تا مجددا بر غیرقابل قبول بودن یک ایران مجهز به توانایی نظامی هسته ای تاکید کرده و با هرگونه سیاستی که به سیاست سدنفوذ به مثابه گزینه ای برای مقابله با غنی سازی در ایران بنگرد مخالفت نماید.

به کارگیری چنین ادبیاتی تضمین کننده شکست مذاکراتی است که قرار است در 23 می صورت گیرد. سیاست فعلی آمریکا می گوید که ایران نمی تواند به سلاح هسته ای دست یابد. اما در قطعنامه مذکور سخن از ترسیم خط قرمز برای اقدام نظامی در صورت دستیابی ایران به "قابلیت" تسلیحات هسته ای است. به راحتی می توان با تفسیر دلخواه از چنین واژه مبهم و تعریف نشده ای، برنامه هسته ای غیرنظامی را نیز شامل آن کرد.

در واقع ممکن است معامله با ایران برای جلوگیری از دستیابی این کشور به تسلیحات هسته ای و متعاقب آن جلوگیری از جنگ مستلزم پذیرش غنی سازی در ایران با اهداف صلح آمیز باشد که در چارچوب مقررات ان پی تی تعریف شود. به هر حال چنین قطعنامه هایی یافتن راه حل مسالمت آمیز از طریق مذاکره را غیرممکن می نماید.

در عین حال، ادبیات به کار رفته در این قطعنامه موانع برای شروع جنگ علیه ایران را کاهش می دهد. کشورها با "قابلیت" تسلیحات هسته ای می تواند شامل بسیاری دیگر از کشورها نظیر ژاپن یا برزیل شود. این نشان می دهد که این تعریف بسیار غیر واقع بینانه است.

کالین پاول، وزیر خارجه اسبق آمریکا در اظهار نظری بیان داشت که قطعنامه "دربر گیرنده آهنگ مشابهی است که ما را به جنگ با عراق کشاند".

لازم به ذکر است که قطعنامه ها در مجلس نمایندگان قابلیت اجرایی شدن ندارند و به رئیس جمهور برای اجرا ارجاع نمی شوند.

طرح قانونی دوم مربوط می شود به قانون اختیارات دفاع ملی با نام اختصاری H.R. 4310 برای سال مالی 2013 که جزء لوایح بودجه است. این لایحه در تاریخ 28 مارس 2012 به مجلس نمایندگان ارائه شده و این مجلس در 18 می آن را با 299 رای موافق، در برابر 120 مخالف و 12 ممتنع تصویب کرده و به مجلس سنا فرستاد. در صورت تصویب در سنا، این لایحه به صورت قانون در آمده و برای اجرا به رئیس جمهور ابلاغ می شود.

در بند 1221 این لایحه، اقدام نظامی علیه ایران به سیاست دولت آمریکا تبدیل شده است. در بند 1222 نیز به نیروهای نظامی آمریکا دستور می دهد تا برای جنگ آماده شوند.

در قسمت 2 بند 1222 خطاب به وزیر دفاع آمریکا آمده است:‌

الف) مستقر کردن ملزومات کافی نظیر هواپیما، مهمات، سوخت و دیگر مواد برای عملیاتهای هوایی و دریایی در موقعیتهای کلیدی در خاورمیانه و اقیانوس هند؛

ب) حفظ و نگهداری ناو و دیگر ملزومات دریایی در منطقه (خاورمیانه) برای نشان دادن اراده جدی آمریکا و افزایش قابلیتهای آمریکا برای آغاز جنگ هوایی و دریایی علیه اهداف نظامی و هسته ای در ایران برای حفاظت از کشتیرانی و ممانعت ایران از انجام هرگونه اقدامات تلافی جویانه علیه منافع آمریکا در منطقه.

به هر حال قطعنامه مذکور در کنار لایحه قانون اختیارات دفاع ملی زمینه اقدام نظامی علیه ایران را توسط دولت آمریکا از سوی کنگره فراهم می آورد.

با این حال به نظر می رسد این مصوبات با هدف تحت فشار قرار دادن ایران در آستانه مذاکرات بغداد و برای اثر گذاری بر آن طراحی شده باشد.