تفسیر آیه ۴۷ سوره فرقان

ابن‌عبّاس در روایتی می‌گوید: «وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً»؛ نشور یعنی تن با بیداری زنده می‌شود و به‌دنبال کار می‌رود.

در قرآن کریم از چند چیز به عنوان «لباس» یاد شده است: شب، «جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِباساً»، همسر؛ «هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ» وتقوا «وَ لِباسُ التَّقْوی ذلِکَ خَیْرٌ». «سبت» یعنی قطع و تعطیل کار. به استراحت بعد از تلاش نیز «سبت» می‌گویند. «نشور» از «نشر»، به معنای پخش شدن مردم در روز برای کار و تلاش است.

پیام‌های آیه ۴۷ سوره فرقان

۱- گردش شب و روز تصادف نیست، اهداف و برنامه‌های حکیمانه‌ای در آن نهفته است. «جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِباساً وَ النَّوْمَ سُباتاً»

۲- پدیده شب، یک نعمت الهی برای بشر است. «لَکُمُ»

۳- خواب و بیداری خود را با طبیعت هماهنگ کنیم. «اللَّیْلَ لِباساً وَ النَّوْمَ سُباتاً» تاریکی و سکوت، در ایجاد آرامش مؤثّرند، چنانکه وجود نور در تلاش و جنب و جوش انسان، مؤثّر است.

۴- شب، حافظ جسم وسلامتی است، چنانکه لباس، حافظ بدن است. «اللَّیْلَ لِباساً»

۵-گردش شب و روز و آرامش در شب و تلاش در روز، نشانه ربوبیّت خداوند است. «رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ ... وَ هُوَ الَّذِی»