به گزارش مشرق شهلا کاظمي پور در گفتگو با مهر افزود: نبايد طلاق را معيار از هم گسيختگي خانوادگي و شکست تلقي کنيم و در مقابل خانوادههايي که با شرايط بدي ادامه زندگي مي دهند را موفق بدانيم. اين معيار درستي نيست، چه بسا خانوادههايي که از يکديگر جدا شده‌اند وضعيت بهتري از خانوادههايي که با هم زندگي مي کنند دارند اما بنا به دلايلي از يکديگر جدا شده‌اند.وي با بيان اينکه 50 درصد ازدواجهاي منجر به طلاق در چهار سال اول زندگي مشترک اتفاق مي‌افتد، گفت: علت ناپايداري ازدواجها عدم تجانس است، هراندازه که جامعه همگن تر باشد و سطح سواد و موقعيت طبقاتي هر دو طرف يکسان باشد به دوام يک زندگي مشترک کمک مي‌کند.
معاون پژوهشي مرکز مطالعات جمعيتي آسيا و اقيانوسيه ادامه داد: برخي از زندگيهاي مشترک که در حال حاضر ادامه دارد اما بسيار پر تنش هستند و اين دسته از خانواده‌ها به نوعي دچار طلاق پنهاني شده‌اند. خانوادههايي که در آنها تزلزل و اغتشاش وجود دارد اما به طلاق ختم نشده‌اند به طلاق پنهان دچار مي‌شوند به همين دليل نبايد معيار، ادامه زندگي مشترک باشد بلکه بايد خانواده هاي منسجم الگوسازي شوند.
کاظمي پور علت ناپايداري ازدواجها را عدم تجانس دانست و گفت: در مرحله اول دختر و پسر يکديگر را مي‌پسندند اما پس از آن خانواده‌ها نيز بايد با يکديگر آشنا شوند و در يک سطح باشند، همسطح بودن و هم فکر بودن خانواده‌ها نيز حرف اول را مي‌زند.
معاون پژوهشي مرکز مطالعات جمعيتي آسيا و اقيانوسيه تصريح کرد: خيلي از دخترها تمايل دارند مردي را براي همسري انتخاب کنند که از هر لحاظي ايده آل باشد اما بايد به اين نکته نيز توجه داشت که لازم است خود دختر نيز در شرايطي مشابه همسر خود قرار داشته باشد تا در آينده اختلافات فکري و يا طبقاتي باعث جدايي و فروپاشي زندگي آنها نشود.
