تجام

ریاست جمهوری مجدد ترامپ بدان معناست که آمریکا وارد یک بحران چندوجهی خواهد شد و مؤید همان چیزی خواهد بود که بسیاری از آن هراس دارند: اینکه از توان و قدرت آمریکا چیزی جز یک خاطره باقی نماند.

سرویس جنگ نرم مشرق - نشریه آمریکایی فارین افرز در مقاله‌ای به قلم الیوت کوهن رئیس دانشکده مطالعات بین‌المللی دانشگاه جان هاپکینز به بررسی افول قدرت آمریکا در دوران ترامپ پرداخته است.

الیوت کوهن، پروفسور یهودی مطالعات استراتژیک در دانشکده مطالعات بین‌المللی پیشرفته جان هاپکینز، مناصب متعددی را در دولت جرج دبلیو بوش بر عهده داشت. کوهن متخصص حوزه خاورمیانه، خلیج فارس، عراق و کنترل تسلیحات و ناتو است.


مخاطبان گرامی، محتوا و ادعاهای مطرح‌شده در این گزارش، صرفاً جهت تحلیل و بررسی رویکردها و دیدگاه‌های اندیشکده‌های غربی منتشر شده است و ادعاها و القائات احتمالی این مطالب هرگز مورد تأیید مشرق نیست.


https://cdn-live.foreignaffairs.com/sites/default/files/styles/large_1x/public/images/2020/10/26/h_15434046.jpg?itok=DhFFLfoN
دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در جریان کارزار انتخاباتی در کارسون سیتی ایالت نوادا، اکتبر ۲۰۲۰

دوران نابسمانی و منازعات ناگهانی

الیوت کوهن مقاله خود را اینچنین آغاز می‌کند: اگر رئیس‌جمهور دونالد ترامپ بار دیگر موفق به پیروزی در انتخابات شود، بسیاری از مسائل بدون تغییر باقی خواهند ماند. سیاست خارجی آمریکا همچنان بر اساس جهان‌بینی کوته‌اندیشانه وی شکل خواهد گرفت. رویکرد غیرعادی وی در قبال رهبری، عدم توجه به متحدان، علاقه‌مندی وی به دیکتاتورها ــ همه اینها طی دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ پابرجا خواهند بود.

اما در خارج از حوزه سیاست‌گذاری، پیروزی ترامپ موجب دگرگونی بنیادین در روابط آمریکا با دنیا خواهد شد. این مسئله نزد دیگران بدان معنا خواهد بود که واشنگتن از آرمان خود در خصوص رهبری جهانی دست کشیده و از اهداف اخلاقی در عرصه بین‌المللی صرف‌نظر کرده است. متعاقباً، دوران نابسمانی و منازعات ناگهانی رقم خواهد خورد و طی این دوره کشورها از قانون جنگل تبعیت خواهند کرد و هر کسی صرفاً به فکر خودش خواهد بود. ریاست جمهوری مجدد ترامپ مؤید همان چیزی خواهد بود که بسیاری از آن هراس دارند: اینکه آرمانشهر آمریکا زرق و برق خود را از دست بدهد و از توان و قدرت آمریکا چیزی جز یک خاطره باقی نماند.

رقابت با تکیه بر کارنامه پیشین

دوره اول ریاست جمهوری ترامپ عملاً مسیر آینده را نشان می‌دهد. آمریکا در دوران زمامداری او از برخی تعهدات مهم بین‌المللی از جمله توافق آب‌وهوایی پاریس خارج شده و از گرمی روابط با متحدانش در ناتو کاسته است. آمریکا همچنین مسیر رویارویی با چین را در پیش گرفته و از یک سیاست غیرمنسجم در قبال روسیه تبعیت کرده است ــ تحسین ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه توسط ترامپ با خصومت کنگره و تشکیلات بوروکراتیک آمریکا نسبت به مسکو در تضاد است. روابط بسیار نزدیک دولت آمریکا با اسرائیل در کنار شراکت با کشورهای عرب خلیج فارس موجب تسریع روند دگرگونی سیاست در خاورمیانه شده است. موضوع تشکیل کشور فلسطین رنگ باخته و توجهات به سمت تشکیل ائتلاف با هدف ایجاد موازنه در برابر ایران و ترکیه معطوف شده است. نگرانی در خصوص حقوق بشر که یک اهرم فشار سهل‌الوصول در حوزه سیاست عملی و سیاست‌ورزی در داخل قلمداد می‌شود، دیگر چندان کارساز نیست. مقامات آمریکایی عمدتاً آمریکای لاتین و آفریقا را نادیده می‌گیرند و به روابط با اکثر کشورهای آسیایی نیز از دریچه تجارت می‌نگرند.

آمریکا هیچ دوستی ندارد

این استاد دانشگاه جان هاپکینز معتقد است: ترامپ و مشاورانش از یک جهان‌بینی ناپخته اما عمدتاً منسجم برخوردار بوده‌اند که در قالب شعار «اول آمریکا» نمود پیدا کرده است. آنها از معنا و مفهوم ضمنی این عبارت که پیشینه‌اش به دهه ۱۹۴۰ برمی‌گردد آگاه هستند، اما توجهی به آن ندارند. این عبارت در آن زمان نام جنبشی بود که می‌خواست مانع مداخله آمریکا در جنگ جهانی دوم شود. آنها قصد ندارند در فرآیند بسط و گسترش آزادی شرکت کنند یا حتی صرفاً از آن دفاع کنند، هرچند آنها کاملاً قادرند موضوع حقوق بشر را همچون چماق بر سر چین بکوبند. آنها از سازمان‌های بین‌المللی، از جمله سازمان‌هایی که آمریکا پس از جنگ جهانی دوم به ایجادشان کمک کرد، رویگردان هستند. آنها برخلاف اکثر اسلاف خویش، ایفای نقش رهبری در این نهادها را به مثابه یک ابزار قدرت در دست آمریکا نمی‌دانند، بلکه آن را محدودکننده قدرت آمریکا می‌پندارند. (چینی‌ها دیدگاه کاملاً متضادی دارند و از همین روی، مشارکت خود را در سازمان ملل افزایش داده‌اند.) دولت ترامپ دنیا را صحنه رقابت تجاری و نظامی ددمنشانه می‌داند، رقابتی که در آن آمریکا هیچ دوستی ندارد و صرفاً از منافعی برخوردار است.

دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ موجب خواهد شد تا شهرتی که آمریکا به خاطر برخورداری از ثبات برای خود دست‌وپا کرده است، برای همیشه خدشه‌دار شود.

این چشم‌انداز کلی با برخی تعارضات در داخل همراه است که بارزترین‌شان به موضوع روسیه مربوط می‌شود، اما این چشم‌انداز علیرغم ناپختگی، یکی از رگه‌های قدیمی تفکر در خصوص سیاست خارجی آمریکا را بازتاب می‌دهد. این چشم‌انداز منعکس‌کننده یک نوع انزواگرایی ساده‌لوحانه و در نهایت غیرقابل توجیه قلمداد می‌شود.

شلزینگر گستره مداخلات جهانی آمریکا را دست‌کم گرفته بود و آمریکا را به مثابه قدرتی به تصویر کشیده بود که به دلیل ارزش‌هایش گهگاه مجبور به مداخلات خارجی ــ خردمندانه یا نابخردانه ــ می‌شد. اما میل به انزواگرایی، به ویژه در شکل ساده‌لوحانه و خصمانه‌اش، از دیرباز وجود داشته است. ترامپ صرفاً یکی از صورت‌های آن را نمایان ساخته است ــ این دیدگاه که دیگران آمریکایی‌ها را احمق فرض می‌کنند، نهادهای بین‌المللی در واقع آلت دست کسانی هستند که می‌خواهند از اقتدار آمریکا بکاهند، خونریزی و هراس و وحشت در نقاط دیگر عملاً نمی‌توانند بر کشور بزرگی که وسط دو اقیانوس پهناور و دو کشور ضعیف قرار گرفته است، تأثیر بگذارند.

البته جلوه ترامپیستی این امیال کاملاً متمایز است. بنابراین، حتی هنگامی که سیاست‌ها از جهت‌گیری کم و بیش عادی یا قابل انتظار برخوردارند ــ برای مثال سوگیری به نفع اسرائیل یا سوظن نسبت به سازمان ملل ــ سبک و اجرای آنها اینگونه نیست.

سبک و محتوا

فارین افرز در ادامه این مقاله آورده است: گزافه‌گویی، توهین، و دعوا راه انداختن با هم‌پیمانان و همچنین تعریف و تمجید بی‌حدوحصر از دیکتاتورهای دوست یا متملق از مشخصه‌های دولت اول ترامپ بود. مشخصه دیگر دولت وی بی‌کفایتی اداری بود. عدم تمایل خیلِ کارشناسان سیاست خارجی و امنیت ملی حزب جمهوری‌خواه نسبت به خدمت به رهبری که مورد تنفرشان بود، موجب تشدید این بی‌کفایتی شد. بنابراین، تفکر در خصوص دور دوم ریاست جمهوری ترامپ باید در سطح محتوا (سیاست‌های دولت) و سبک (ادبیات و اعضای دولت) انجام گیرد.

از دیدگاه سیاست‌گذاری، بزرگ‌ترین بلاتکلیفی به تمایل ترامپ نسبت به تضمین جایگاه خود در تاریخ در صورت انتخاب مجدد مربوط می‌شود. این یک انگیزه رایج در میان رؤسای جمهور در دور دوم ریاست‌جمهوری‌شان است. رؤسای جمهور در راستای عملی کردن این خواسته خود معمولاً به دنبال دستیابی به یک توافق بزرگ می‌روند ــ برقراری صلح میان اسرائیل فلسطین و همچنین پایان دادن به جنگ‌ها یا آشتی با دشمنان دیرین همواره جزو گزینه‌های مطلوب در این زمینه بوده‌اند.

در خصوص ترامپ باید گفت که وی در راستای معرفی خود به‌عنوان یک غول تجاری که هوش و خرد ارزشمندِ به‌دست‌آمده در بازار را با خود به دولت آورده است، دستیابی به توافقات بزرگ را لازم و ضروری می‌داند. بزرگ‌ترین توافق قابل تحقق در واقع مذاکره تجاری با چین است که موجب فروکش کردن تنش‌های راهبردی فزاینده میان دو کشور خواهد شد. از جمله توافقات کم‌اهمیت‌تر نیز می‌توان به توافق صلح میان اسرائیل و فلسطین و احتمالاً آشتی با روسیه اشاره کرد. در راستای دستیابی به این توافقات، ترامپ به‌عنوان فردی که بارها ورشکست شده و در زندگی خصوصی‌اش تصمیمات خیلی بدی درباره کازینوها، شرکت‌های هواپیمایی، و زمین‌های گلف خود گرفته است، احتمالاً حاضر است از خیلی چیزها بگذرد. او کره شمالی را در ازای هیچ از موهبت ملاقات با رئیس‌جمهور آمریکا بهره‌مند ساخت و رزمایش‌های نظامی با کره جنوبی را به حالت تعلیق درآورد. می‌توان مواردی این چنین غیرعادی نظیر تقدیم تایوان به چین یا تسلیم در برابر جاسوسی صنعتی چین از آمریکا را انتظار کشید.

توافقات بزرگ در دسترس نیستند

با این حال، هیچکدام از این توافقات بزرگ عملاً در دسترس نیستند. رقابت میان آمریکا و چین اکنون نه تنها در منطق ژئوپلیتیکی مبنی بر اوج‌گیری چین، بلکه همچنین در سوءظن‌های شدید متقابل و تمایل شی جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین به عاری‌سازی منطقه خود از نفوذ آمریکا ریشه دارند. حتی اگر ترامپ خواهان توافق باشد، پکن شاید با وی بر سر میز مذاکره ننشیند و حتی اگر هم اینکار را کند، هرگونه توافق حاصله ممکن است در کنگره بعدی ناکام بماند. در ضمن، احتمال آن نمی‌رود که مذاکرات میان اسرائیل و فلسطین، توافقی بهتر از آنچه فلسطینی‌ها در دولت کلینتون می‌توانستند به دست بیاورند را برای آنها رقم بزند (توافق حاصله مطمئناً بدتر خواهد بود) و بی‌شک آرمان آنها در خصوص تشکیل کشور فلسطین به پایتختی بیت‌المقدس را محقق نخواهند کرد. در خصوص بهبود روابط با روسیه، اگرچه ترامپ به پوتین علاقه دارد، اما این امر در مورد اکثریت اعضای جمهوری‌خواه کنگره یا تشکیلات بوروکراتیک صادق نیست.

ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی در آلن‌تاون ایالت پنسیلوانیا، اکتبر ۲۰۲۰

کوهن تأکید کرد: مسئله سبک اینجا مطرح می‌شود. لفاظی‌های ترامپ علیه متحدان سنتی یک توهین و بی‌احترامی تقریباً مداوم است: او بی‌شک به منافع یا دغدغه‌های آنها توجهی ندارد. ترامپ اگرچه شاید معتقد باشد که آمریکا می‌تواند راه خود را تنهایی ادامه دهد، اما متوجه خواهد شد که در صورت مخالفت هم‌پیمانان اصلی‌اش در آسیا به آسانی قادر به توافق با چین نخواهد بود، در صورت به خطر افتادن منافع حکومت‌های عرب منطقه قادر به تحقق پیمان صلح میان اسرائیل و فلسطین نخواهد بود، یا در صورت مخالفت اروپا قادر به شکل دادن به یک سازوکار با روسیه نخواهد بود.

مهم‌تر از این، ترامپ متوجه خواهد شد که بی‌کفایتی اداری همواره همچون مانعی بر سر راهش قرار دارد. او پیشاپیش بخش زیادی از تشکیلات بوروکراتیک را بی‌اثر ساخته و در نهایت متوجه خواهد شد ــ از برخی ابعاد پیشاپیش متوجه شده ــ که امور مربوط به سیاست خارجی صرفاً از کاخ سفید انجام نمی‌گیرند. روندهای بوروکراتیک فاقد پرسنل کافی یا دارای پرسنل ناکارآمد موجب می‌شوند تا کارها به صورت عامدانه یا تصادفی مختل گردند.

دوران رهبری جهانی آمریکا بسر خواهد آمد

البته ترامپ کاملاً دست‌بسته نخواهد بود. او اگر نیروها را از افغانستان و عراق یا حتی اروپا فرابخواند، در آن صورت کاملاً دست‌بسته خواهد شد ــ هرچند موفقیت منصوبان وی در زمینه منصرف‌سازی تدریجی وی از خارج کردن نیروهای آمریکا از سوریه جالب توجه بوده است. با این حال، ترامپ در صورت پافشاری می‌تواند نیروهای آمریکا را خارج کند و تعهدات مربوطه را کنار بگذارد. این امر موجب تقویت وجهه‌ای می‌شود که او می‌خواهد از خود به‌عنوان میانجی صلح ارائه دهد.

بنابراین، دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ مثل این می‌ماند که رابرت تفتِ انزواگرا در انتخابات مقدماتی حزب جمهوری‌خواه در سال ۱۹۵۲ بر دوایت آیزنهاور فائق آمده باشد اما در جریان آن دچار اختلال روانی شدیدی شده باشد. دلیلی ندارد که فکر کنیم گزافه‌گویی، ترحم‌جویی، گسستگی، خودشیفتگی خصمانه، و بی‌خاصیتی ترامپ پس از پیروزی معجزه‌وار بر رقیب دموکرات پرطرفدارش فروکش خواهد کرد. تعبیر زمخت و متزلزل وی از «اول آمریکا» در مقایسه با انزواگرایی سنتی که شلزینگر توصیف کرده است، زیانبارتر خواهد بود.

این امر از یک سو شهرتی که آمریکا به خاطر برخورداری از ثبات و پیش‌بینی‌پذیری برای خود دست‌وپا کرده است را خدشه‌دار خواهد کرد. انتخاب ترامپ در دور قبلی به مدد برتری ضعیف در سه ایالت را می‌توان خوش‌شانسی وی تلقی نمود و یک ویروس سیاسی از نوع آمریکایی انگاشت که طی سال‌های اخیر گریبانگیر بسیاری از کشورهای دموکراتیک شده است. انتخاب مجدد وی اما از چیزی بسیار بدتر نزد ناظران بیرونی حکایت خواهد داشت ــ اینکه سیستم از اساس ایراد دارد یا اینکه آمریکا گرفتار نوعی انحطاط اخلاقی شده است. در هر صورت، دوران رهبری جهانی آمریکا بسر خواهد آمد. کشوری که نهادهای بین‌المللی را ایجاد کرد، بر آزادی و حاکمیت قانون به‌عنوان ارزش‌های پایه تأکید ورزید، و در کنار متحدانش ایستاد و آنها را تنها نگذاشت، دیگر وجود نخواهد داشت. آمریکا البته همچنان یک قدرت بزرگ خواهد بود، اما با آمریکای قبلی کاملاً فرق خواهد داشت.

قانون جنگل

در بخش دیگری از این مقاله آمده است: با اینکه ریاست جمهوری ترامپ پیشاپیش دردسرساز بوده و به وجهه آمریکا خدشه وارد کرده است، اما پیامد ناشی از انتخاب مجدد وی به مراتب بدتر و دشوارتر از آن چیزی خواهد بود که جدی‌ترین منتقدان رئیس‌جمهور تصور می‌کنند. این به معنای بازگشت به دنیایی خواهد بود که هیچ قانونی جز قانون جنگل بر آن حاکم نیست ــ دنیایی مشابه دهه‌های پرهرج‌ومرج ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ و حتی بدتر از آن، زیرا دیگر آمریکایی وجود نخواهد داشت که آماده باشد به نجات دیگران بشتابد.

دنیا در عوض به جایی تبدیل خواهد شد که در آن همه صرفاً به فکر خود هستند و ابزارهای قدرت به دلیل نیاز، مشروعیت می‌یابند. کشورها بیش از پیش وسوسه می‌شوند که به سلاح‌های هسته‌ای دست پیدا کنند و از ترور، سلاح‌های بیولوژیکی هدفمند، و براندازی در راستای دستیابی به امنیت بهره بگیرند. نظام‌های خودکامه جذابیت بیشتری خواهند یافت.

گذشته از این، آمریکا حتی به‌عنوان یک قدرت بزرگ به دلیل اختلافات داخلی به شدت تضعیف خواهد شد. انتخاب مجدد ترامپ به مدد سرکوب رأی‌دهندگان، مؤلفه عجیب‌وغریب آرای الکترال، و ترفندهای ماهرانه سیاستمداران جمهوری‌خواه موجب بی‌ثباتی حاکمیت خواهد شد. حزب جمهوری‌خواه به لحاظ دموگرافیکی محکوم به شکست است و بخش اعظم حامیانش را رأی‌دهندگانی تشکیل می‌دهند که رو به پیری گذاشته‌اند و تعدادشان در حال کاهش است. رهبران حزب از این موضوع آگاهند. مخالفان حزب نیز بر این نکته واقفند. خیابان‌های آمریکا پیشاپیش شاهد خشونت‌های سیاسی بوده‌اند و خشونت‌های بیشتری از این نوع ممکن است رخ دهند. جنگ داخلی شاید اتفاق نیافتد، اما اوباشگری و قتل رهبران سیاسی توسط طرفداران هر یک از طرفین دور از ذهن نیست ــ ترامپِ فاتح و مخالفان خشمگین و افراطی‌اش شاید به این موارد دامن بزنند. البته، دشمنان خارجی آمریکا راهی پیدا خواهند کرد تا آتش بیار معرکه شوند.

پیامدهای دولت دوم ترامپ

بزرگ‌ترین پیامدهای دولت دوم ترامپ بیش از همه غیرقابل پیش‌بینی هستند. انتخاب مجدد وی احتمالاً موجب تغییر تفکر همگان درباره آمریکا خواهد شد. آمریکا از همان ابتدا سرزمین آینده، دنیای در حال پیشرفت، مکان موعود صرف‌نظر از معایب و درد و رنج‌ها، و شهر در حال ساخت بر فراز تپه قلمداد می‌شد. با انتخاب مجدد ترامپ، آمریکا شاید یادمان گذشته نیز انگاشته شود. این کشور شاید از هم فرونپاشد، اما یک رؤیای ناکام و یک قدرت رو به افول انگاشته خواهد شد که دورانش بسر آمده است.

وجهه آمریکا در گذشته نیز اینچنین تغییر شدید احتمالی را تجربه کرده است. در جریان جنگ داخلی، موجودیت آمریکا به‌عنوان یک کشور واحد زیر سؤال رفت و رکود بزرگ نیز موجب ایجاد شک و تردید در خصوص الگوی سیاسی ـ اقتصادی این کشور شد. در هر دو مورد، رؤسای جمهور استثنایی با الهام از آرمان‌های بنیانگذاران کشور از لزوم به تصویر کشیدن یک آینده درخشان‌تر برای آمریکایی‌ها آگاه بودند. به همین خاطر است که برخی قوانین کلیدی رئیس‌جمهور آبراهام لینکلن بر روی گشایش غرب متمرکز بودند و رئیس‌جمهور فرانکلین روزولت به آمریکایی‌ها اطمینان داد که نباید جز خودشان از چیزی بترسند.

کوهن در پایان یادآور شد: شعار ترامپ «بازگرداندن عظمت آمریکا» است. یک عبارت روشنگرانه‌تر در جریان سخنرانی حزن‌انگیز وی در مراسم تحلیفش در سال ۲۰۱۷ مطرح شد: «کشتار آمریکا». رئیس‌جمهور یک دورنمای افول را پذیرفته که به همه کارهای خوبی که آمریکا می‌تواند در دنیا انجام دهد، لطمه می‌زند. دورنمای عظمت مدنظر وی به طرز هولناکی خالی از محتواست؛ جذابیت و کشش سیاسی وی بر پایه نفرت، خسران، ترس از آوارگی، و حتی یأس و نومیدی استوار است. انتخاب مجدد ترامپ بدان معناست که آمریکا وارد یک بحران چندوجهی خواهد شد، بحرانی که احتمالاً به اندازه بحران دهه‌های ۱۸۵۰ و ۱۹۳۰ عمیق خواهد بود. اما این بار کشور رهبری خواهد داشت که به دلیل خودشیفتگی، بی‌کفایتی، و درک ناقصش از آنچه که یکی از اسلاف جمهوری‌خواه وی اغلب «بهترین امید واپسین بشر» می‌نامید، ناتوان شده است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • انتشار یافته: 36
  • در انتظار بررسی: 0
  • غیر قابل انتشار: 15
  • SG ۱۱:۵۰ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    9 5
    در این که اینها همگی سناریو های از پیش تعیین شده است که شکی نیست، ولی چیزی که واقعا نمیتونم بفهمم اینه که امریکا از مدل کردن احمدی نژاد با ترامپ و همین طور اتفاقات سال 88 ایران در کشور خودش چه سودی می بره. شاید هم مثل 2001 دنبال ایجاد بهانه در کشورشون برای حمله به کشورهای دیگه هستند.
    • السعودیة IR ۱۹:۰۵ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      3 0
      مرگ بر آل سعود
    • IR ۱۹:۲۹ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      13 1
      اتفاقأ اینها اصلا سناریوهای از پیش تعیین شده نیستن، شما یانکی ها رو زیادی آدم فرض کردی!!! اینها بدون شک نشوندهٔ افول امریکه و شلنگ تخته انداختنش برای رو آب مونده و حتما در آیندهٔ خیلی نزدیک شاهد چند قطبی شدن جهان و پایین کشیده شدن آمریکا از مقام رهبری جهان خواهیم بود.
  • IR ۱۲:۱۰ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    9 8
    این مقاله کلا اشتباهه. حقیقت اینه که جو بایدن گورباچف امریکاس و با اومدن جو بایدن امریکا فرو میپاشه و این حقیقته
    • CA ۱۸:۱۳ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      5 1
      نخیر ترامپ گورباچوف آمریکاست و برای همین همه دنبال ابقاع اون در کاخ سفید هستند. جو خواب آلو فعلا حواسش به کثافت کاری های پسر معتادش هست . چون میزنند سر مالیات از فقرا! آمازون یکی از بدترین شرکتها بخاطر رفتار بد با کارکنانش هست
    • مهدی IR ۱۹:۲۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      10 2
      آمریکا در حال فروپاشیه، فرقی نداره کی رئیس جمهور بشه، هر کی رای بیاره گورباچوف میشه
  • جواد IR ۱۳:۰۲ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    13 2
    خدایا اگر انتخاب ترامپ به نفع مردم ایران هست اگر خودت صلاح میدونی ترامپ رآی بیاره وگر نه رآی نیاره
    • IR ۱۶:۲۲ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      5 0
      ترامپ‌ وبایدن دو روی یک سکه بنام امریکا میباشند وهیچ فرقی برای ایران نخواهند داشت متاسفانه در کشور ما در دولت اقای روحانی مدیریت اجرایی شرطی شد اقای روحانی با اینکه در زمان انتخابات به دولت قبل از خود حمله های شدیدی میکرد و میگفت تحریمها بیست درصد در نا به سامانی ها قرار دارد کشور به نوکر احتیاج ندارد به مدیر احتیاج دارد اما دولت تدبیر بخاطر نداشتن یک برنامه جامع برای کشور داری و مدیریت بسیار ضعیف ایشان بعد از انقلاب اسلامی تبدیل شد به یک دولت پیر اشرافی با نگاه خصمانه قبیله ای گویا ایشان فقط رئیس جمهور یک جریان خاص میباشند که قرار بود با برجام به الاف و الوفی و نان و نوایی برسند و در اینکه برجام توانست اینده این عده و قبیله موافق با سازش را بسازد جای هیچ شک و شبه ای نیست و نوش جانشان ،، اما کشور ایران بالای هشتاد میلیون نفر جمعیت دارد که بازنده اصلی برجام بودند حالا چه بایدن باشد چه ترامپ در ۱۴۰۰ ایران به یک رئیس جمهور از جنس شهیدرجایی احتیاج مبرم دارد یک رئیس جمهور که بتواند نگاه به داخل داشته باشد نگاه به تولید داخلی حمایت از تولید داخل نگاه به جوانان قدرتمند ایرانی داشته باشد نه اتکا به رئیس جمهور امریکا
    • IR ۱۶:۴۱ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      5 0
      مشکل امروز ما دقیقا همینه نشستیم کنج خونه هیچ کاری نمی کنیم منتظریم خدا نجاتمون بده نه داداش این خبرا نیست خدا تا ملتی به پا نخیزه کاری براشون نمیکنه
  • IR ۱۴:۲۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    8 3
    پس کاری کنید که ترامپ دوباره انتخاب بشه-تا افول آمریکا زودتر بشه
    • IR ۱۶:۵۵ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      2 0
      حتما
  • IR ۱۶:۴۲ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    12 7
    خخخخخخخخ کسانی که معلوم نیست تا 1400 هستن یا نه دارن از پایان آمریکا حرف می زنند!
    • IR ۲۲:۳۴ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      3 5
      مطمئن باش تا کاخ سفید حسینیه نشود ما هستیم و خواهیم بود و تا قیام قیامت تو سر افسادطلبان و آمریکا و حتی در صورت لزوم روسیه می‌زنیم تا چش هرچی غربگرا دراد
    • رادان IR ۲۲:۴۸ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
      0 0
      بدانید تا زنده ایم و جان داریم به نابودی آمریکا ایمان داریم- شیعه ام از آمریکا بیزارم کور خواندی دست از سر آن بردارم - از خدا خواسته‌ام اهل برائت باشم نه که با یانکی دنبال رفاقت باشم - پشت به کردیم به آمریکا که بگوییم حق کیست حق ما باشیم و سید علی جز حق نیست
    • محسن IR ۱۸:۰۰ - ۱۳۹۹/۰۸/۲۲
      0 0
      رادان چی میزنی وضعت خرابه البته دیگه این شعارهای تو فایده ای ندارد به دنبال مفری برای خودت باش تا سلامت بمانی.
  • امید IR ۱۶:۵۱ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    2 0
    به نظر من بهترین کار اینه که ترامپ بشه تا تو دوره بعدی انتخابات ایران گروه اصلاح طلب که کل زندگی مردم رو پینه کردن به برجام و ... از مدار خارج بشه و کلیه قدرت کشور یکدست بشه تا بشه یه تصمیم کلی و اجرایی تو دولت گرفته بشه تا همه ارگانهای دولتی و نظامی اجراش کنند.
    • IR ۰۲:۵۶ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۵
      0 0
      جو بایدن احمدی نژاده
  • FR ۱۶:۵۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    6 2
    نگران نباشید چنین اتفاقی نمی افتد
  • IR ۱۶:۵۸ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    1 1
    این که خیلی خوبه خدا کنه ترامپ رای بیاره تا آمریکا بیچاره بشه ،
  • IR ۱۷:۰۰ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    1 0
    ترامپ اول کارخودش راکرده بهتراست بایدن بیاید سپس ترامپ دوم.
  • IR ۱۷:۳۲ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    1 2
    اگه ترامپ مجددا" رئیس جمهور آمریکا بشه باید واقعا" به عقل و درک و شعور مردم آمریکا شک کرد.
  • IR ۱۸:۱۳ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    2 1
    پس برای افول زودتر آمریکا،حکومت ایران باید با ترامپ باشد که رای بیاورد نه اینکه ضد ترامپ باشد
  • احمد IR ۱۹:۱۰ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    3 5
    بدبخت آن غربزده های بی ایمان وبی هویتی که خودشون رابندبه این غول شیشه ای ترک خورده کرد ه اندکه ده سال است که دانشمندان آمریکا وجهان ازافول آن حرف میزنن ولی بهه فضل خداظاهراافول آمریکا باترامپ تسریع شده به تعبیررخبرحکیم ماافول امریکانزدیکترازان است که غرب شیفته ها منکران شوندبالاخره اینهمه ظلم به عالم بشریت درچندقرن ولاپوشانی آن باثروت وقدرت رسانه ها وتحریم ظالمانه ملت مظلوم ایران آتشی است که ازپرچم آتش زدن ایرانیها با پرچم آتش زدن خودامریکاییها کشیده واین یعنی سقوط نرم سقوط سخت هم در اهه بزودی اللهم عجل لولیک الفرج
  • IR ۱۹:۲۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    4 1
    آمریکا قبل از دوره ی ترامپ در حال افول بوده وشمارش معکوس آن شدت یافته است
  • IR ۲۱:۱۹ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    1 1
    گورباچوف آمریکا
  • IR ۲۱:۴۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    1 1
    مرگ بر ترامپ
  • IR ۲۲:۲۱ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    3 2
    شمارش معکوس برای یک جنگ داخلی درآمریکا
  • IR ۲۲:۲۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۲
    5 2
    این داستان فرو پاشی آمریکا چه هست چرا ما همش در توهم و کذشته و داستانهای نامعلوم زندگی میکنیم
  • IR ۰۰:۵۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    0 0
    ترامپ یا بایدن آدرس غلت ندهیم خر همون خره پالانش عوض میشه آمریکا قابل تطهیر نیست
  • ج IR ۰۱:۴۱ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    1 0
    چرا بعضیا منتظر هستند یکی بیاد نجاتشون بده و از تنبلی برای خودشون کاری نمی‌کنند ؟
  • IR ۰۴:۲۳ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    0 1
    مرگ بر آمریکا
  • IR ۰۶:۴۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    0 0
    هر قدرتی یک روز از بین میره همون طوری که فراعنه و روم و ... از بین رفتند. امروز تضاد واقعی در آمریکا بین طرفداران اقتصاد باز و اقتصاد ملی و بین طرفداران دولت رفاه و دولت لیبرال و بین مهاجران و بومیان و بین سفیدها و رنگین ها و بین دگرباشان جنسی و محافظه کاران وجود داره و احتمال این که دشمن داخلی این کشور رو تضعیف کنه زیاد هست. به خصوص رقبای سیاسی علاوه بر حمله به رقیب اقدام به افشای مشکلات کشور و تحقیر کشورشان هم می کنند و این برخلاف گذشته آمریکاست که در رسانه ها کشور بی عیب و نقص و رو به کمال به تصویر کشیده میشد.
  • علی IR ۰۹:۲۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    0 0
    آنچه که نتیجه انتخاب ترامپ برای جهانیان به ارمغان گذاشت یکی چهره بدون روتوش امریکا از فقر , تبعیض نژادی , بی عدالتی و بیکاری گسترده و ناکارآمد در مدیریت بحران کرونا با گرفتن رتبه اول مرگ و میر این ویروس در جهان واز طرف دیگر تسلط کارتلهای بزرگ تسلیحاتی و نفتی و اقتصادی و رسانه ای صهیونیست با جمعیت اندک اماتصمیم گیر در امریکا بود و دوم اینکه برای ساخت امریکا بدنبال دوشیدن همپیمانان منطقه ای و جهانی خود از اروپا گرفته تا برخی کشورهای عربی تحت عنوان تامین منافع ملی امریکا و درافتادن با چین و روسیه و کشورهای جبهه مقاومت در ابعاد مختلف و تضعیف دلار در عرصه بین المللی بدون در نظر گرفتن میزان توانمندی و درصد پیروزی امریکا در این درگیریها صورت گرفت سوم در افتادن با پیمانهای جهانی و خروج از آنها و زیر پاگذاشتن تعهدات بین المللی ضلع سوم چهره بدون روتوش امریکا را برای مردم دنیا به نمایش گذاشت این بزرگترین دستاورد جهان از دوران ریاست جمهوری ترامپ در امریکا میباشد و امید است درصورت انتخاب مجدد ترامپ به ریاست جمهوری افول امریکا سرعت بیشتری پیدا کند اگرچه برای دنیا مزاحمتهای زیادی هم بهمراه خواهد داشت ولی می ارزد چون جهان بدون نظام استکباری امریکا واقعا امن تر خواهد بود
  • IR ۱۰:۱۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    0 0
    چند روز دیگر جنگ داخلی در آمریکا اتفاق می افتد،که نیمی از آمریکایی ها در آن ازبین خواهند رفت که مدت زمان آن ۲ سال است،بعداز آن قاره آمریکای شمالی تبدیل به شوری سابق می شود.
  • مهیار JP ۱۸:۱۳ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۳
    0 0
    مقاله شما را نمی پسندم
  • ناشناس IR ۱۴:۱۲ - ۱۳۹۹/۰۸/۱۶
    0 0
    به نظر می‌رسد صهیونیست ها به این نتیجه رسیده‌اند که کاربرد ترامپ به پایان رسیده و همانطور که او را با چند ملیون رای کمتر به ریاست جمهوری رساندند اکنون که ایران متمایل به خروج از برجام وحرکت در جهت تولید اورانیوم با غنا بالاست اورا حذف و رغیب دغلکار او را به کرسی بنشانند، این کار باعث خرید زمان برای آنها وگول مالی ایران در جهت یک توافق فیک جدید می گردد، به هرحال زمان مصرف ترامپ به پایان رسیده و لابی قدرتمند صهیونیسم تصمیم به سیاست وقت گذرانی با مهره جدید خود بایدن دارد، بدیهی است با توجه به فشار حداکثری صهیونیست ها تولید حداکثری اورانیوم با غنای بالا باید با سرعت پیگیری و دسترسی آژانس انرژی اتمی جهت جاسوسی خاتمه یابد

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس