
ناحيه فرورانش مکران در نزديکي سواحل ايران، عمان، پاکستان و هند واقع شده و وقوع سونامي در اين منطقه، اين کشورها را متاثر مي کند. آخرين سونامي بزرگ در منطقه مکران در 28 نوامبر سال 1945 اتفاق افتاد که بر اثر آن چهار هزار نفر کشته در سواحل ايران، پاکستان، هند، و عمان بر جاي گذاشت.
با توجه به وجود پتانسيل وقوع سونامي در سواحل جنوبي ايران در حاشيه اقيانوس هند، تحقيقاتي از سوي موسسه ملي اقيانوس شناسي و يونسکو در دستور کار قرار دارد. محققان در تلاش هستند تا از طريق مدل سازي فاز توليد سونامي در اثر وقوع زمين لرزه هاي زيردريايي، پتانسيل وقوع سونامي در سواحل جنوبي ايران را مورد ارزيابي قرار دهند.
محققان از اين نتايجي که تاکنون به دست آورده اند پيش بيني وقوع سونامي ديگري را در سالهاي آينده مي دهند.
دکتر وحيد چگيني سه شنبه در يک نشست خبري با اشاره به تحقيقات انجام شده بر روي گسل مکران افزود: در پروژه مشترکي با يونسکو تحقيقاتي بر روي سونامي هايي که در سالهاي گذشته رخ داده بود و همچنين ساير وقايع طبيعي چون توفانهاي محلي و توفان گونو انجام شد. محدوده اين مطالعات شامل غرب و شرق چابهار تا مرکز پاکستان و همچنين ميناب و جاسک مي شود.
وي اظهار داشت: شواهدي که از لايه هاي رسوبي و سنگهاي عظيم به دست آمد نشان مي دهد که در سال 1945 سونامي که در گسل مکران رخ داد بر ايران نيز تاثير داشته است به گونه اي که هرچه به سمت پاکستان نزديک مي شويم ارتفاع موج افزايش داشته است. بر اساس اطلاعات به دست آمده ارتفاع موج در "پسابندر" به 10 متر رسيده است.
رئيس موسسه ملي اقيانوس شناسي به جزئيات اين پديده طبيعي اشاره کرد و ادامه داد: سونامي در نيمه هاي شب رخ داده است و معمولا 30 دقيقه پس از سونامي امواج به سمت ساحل مي آيد ولي در سونامي سال 1945 حدود دو تا سه ساعت بعد امواج به سمت ساحل حرکت کرد که اين نشان مي دهد پس از زلزله در کف دريا، زمين لغزش نيز رخ داده است.
وي امواج وارد شده به ساحل را در سونامي سال 1945 شامل 3 موج بزرگ در فاصله زماني 10 تا 15 دقيقه اي توصيف کرد و ياداور شد: در اين واقعه پديده فرورانش ايجاد شده است به اين معنا که صفحه اقيانوس هند به صفحه "اوراسيا" که ايران نيز بخشي از آن است در حال حرکت است. اين حرکت با شيب ملايم صورت مي گيرد از اين رو احتمال وقوع زمين لرزه و سونامي در کشور وجود دارد.