به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

محمد صادق جوادی حصار در روزنامه آرمان می‌نویسد: انتخابات گذشته و شرایط و موقعیت‌ها نشان داد که اکنون فرصت مناسبی برای ایجاد برخی تغییرات ساختاری در جریان اصلاحات است و بدون تردید باید تغییراتی انجام شود. اما این تغییرات باید روزآمد و پاسخگو بوده و مشکلات گذشته را نداشته باشد. از طرفی در میان احزاب نیز این مساله که هر عضو شورای هماهنگی یک رای مساوی با بقیه احزاب داشته باشد نقطه انحرافی است. به همین دلیل نیز هرکس از روز اول مجوزی اخذ کرد آمد گفت که من عضو شورای هماهنگی هستم که یک رای داشته باشد. این در حالی است که باید به سمت جبهه‌ای متشکل از احزاب با وزن‌هایی مساوی نه رای‌های مساوی حرکت کنیم.

اگر واقعا احزابی داشتیم که وزن مساوی داشتند می‌توانند به ائتلاف برسند اما اگر غیر از این باشد نمی‌توانیم به واقعیتی که یک ائتلاف پایدار است، دست پیدا کنیم. به‌نظر می‌رسد یکی از مشکلاتی که در این حوزه داشتیم همین مطلب است که عادلانه برخورد نکردیم. عدل یعنی اینکه هر چیزی سر جای خود قرار گیرد اما در این موضوع جایگاه عادلانه‌ای به احزاب قدرتمند، فراگیر و موثر داده نشد. این احزاب نام و نشان‌دار معمولا تاوان رفتار مجموعه‌هایی را به نام اصلاح‌طلب پرداخت کردند که کمترین تعلقی به حوزه اصلاح‌طلبی که ندارند هیچ؛ از مجموعه اصلاح‌طلبان جز منفعت‌طلبی، فرصت‌طلبی و جایگاه‌خواهی را طلب نمی‌کردند. همواره از حوزه اصلاح‌طلبی برای این استفاده کردند که به موقعیتی برسند.

لذا اگر اصلاح‌طلبان موقعیتی به آنها اعطا نکنند در حوزه اصلاح‌طلبی نمی‌مانند. باید اذعان داشت که اصلاح‌طلبی پیش از آنکه یک عنوان باشد نوعی منش، رفتار و جلوه‌ای از شخصیت اجتماعی و سیاسی افراد است. متاسفانه برخی از افراد این شاخصه اصلاح‌طلبی را در وجود خود و احزابشان نهادینه نکردند.

این نمی‌شود که در شورای عالی سیاست‌گذاری بنشینیم و یک شخصیتی که به‌عنوان شخصیت حقیقی از یک مجموعه‌ای معرفی شده برابر با یک حزب رای داشته باشد، یک حزب با چند هزار عضو در سراسر کشور در حوزه تاثیرگذاری‌های سیاسی و اجتماعی یک رای و حزب دیگری با حداقل عِده و عُده هم یک رای داشته باشد. بعد هم نامش را دموکراسی بگذاریم. به عبارت دیگر یک حزب تاثیرگذار اجتماعی که بعضا برای رفتار و تصمیمات این مجموعه باید به مردم پاسخ دهد یک رای دارد و در اقلیت قرار دارد. یعنی خربزه را کسان دیگری می‌خورند و لرزش را این احزاب بکشند. به‌عنوان نمونه اشخاصی از جریان اصلاحات در انتخابات کاندیدا دادند و رای هم نیاوردند. اکنون خودشان که هیچ؛‌ فردا در جامعه سیاسی هر اتفاقی که بیفتد باید پاسخ دهیم که اصلاح‌طلبان که کاندیدا داشتند چرا شکست خوردند این رویکرد درست نبوده.