یکسال قبل در چنین روزی، زلزله ای 9.0 ریشتری، سونامی را در فاصله 130 کیلومتری ساحل شمال شرقی ژاپن برانگیخت. به سبب این زلزله و به ویژه به خاطر دریا لرزه و سونامی 15 هزار و 700 نفر جان خود را از دست دادند، 4 هزار و 600 نفر مفقودالاثر شدند و 309 میلیارد دلار خسارت مالی به این کشور وارد شد.
11 مارس 2011- پس از زلزله 9 ریشتری، نیروگاه فوکوشیما دایچی از شبکه برق جدا شد و با ژنراتورهای دیزلی که مدار خنک کننده آب اطراف مخزن راکتورها را تغذیه می کند به کار خود ادامه داد. در ساعت 15:27 به وقت محلی، ژنراتورهای دیزلی فوکوشیما از اثر 7 سونامی که ارتفاع امواج آنها حداکثر به 15 متر می رسید خارج از استفاده شدند. عصر همان روز، دولت ژاپن با اعلام حالت فوق العاده هزاران نفر از مردمی را که در شعاع سه کیلومتری از نیروگاه زندگی می کردند از منطقه بیرون برد.
11 مارس 2012
12 مارس 2011- دولت ژاپن دستور تخلیه مناطق مسکونی تا شعاع 10 کیلومتری از نیروگاه هسته ای فوکوشیما دایچی و فوکوشیما داینی را صادر کرد. به سبب قطع جریان خنک کننده، آبی که اطراف سوخت هسته ای را احاطه کرده بود شروع به جوشیدن کرد و از موانع اطراف سوخت گرما آزاد کرد. به این ترتیب، فشار در راکتورهای 1 و 2 فوکوشیما دایچی افزایش یافت و منجر به بروز انفجاری شد که سقف ساختمان راکتور واحد 1 و دیوارهای اطراف استخر خنک کننده سوخت را تخریب کرد.
بنابراین، دولت با مشاهده تششعات ایزوتوپهای رادیواکتیو "سزیم- 137" و "ید- 131" تخلیه مناطق مسکونی تا شعاع 20 کیلومتری را اعلام و "شرکت انرژی برق توکیو" (تپکو)، مالک نیروگاه هسته ای، تزریق آب دریا را از طریق پمپ به واحد 1 آغاز کرد.
14 مارس 2011- کاهش سطوح آب در راکتورهای 1، 2 و 3 موجب شد که بخش فوقانی موانع سوخت هسته ای نمایان شود. آب دریا در واحد 2 راکتور تزریق شد، اما هیدروژن در ساختمان واحد 3 انفجاری را برانگیخت که در اثر آن چندین کارگرمجروح و سازه فوقانی ساختمان تخریب شد.
تصاویر ماهواره ای قبل و بعد از زلزله و سونامی در شهرهای یوریاگ و یاگاواهاما
15 مارس 2011- هیدروژن انفجار دیگری را این بار در ساختمان راکتور واحد 2 برانگیخت و در ساختمان راکتور واحد 4 آتش سوزی ایجاد کرد. دولت ژاپن اعلام کرد که استخر خنک کننده سوخت درحال سوختن است و در اتمسفر تششعات رادیواکتیوی آزاد می کند.
اندازه گیریهای سطوح رادیواکتیو نزدیک به نیروگاه انتشار با سرعت حداکثر 400 میلی سیورت در ساعت را نشان داد. (یک فرد به طور متوسط 2.4 میلی سیورت در سال در معرض رادیو اکتیو قرار می گیرد). سیورت واحد اندازه گیری تششعات یونیزه کننده و برابر با 100 رم است. "رم" (rem) واحد دوز قرارگیری در معرض پرتوهای ایکس و پرتوهای گاما است.
مقامات ژاپنی از ساکنان منطقه در شعاع 30 کیلومتری خواستند که از خانه های خود خارج نشوند و پرسنل فوکوشیما دایچی را از نیروگاه منتقل کردند.
16 مارس 2011
بنابر آمارهای "تپکو"، 70 درصد از موانع سوخت هسته ای واحد 1 و 33 درصد از موانع واحد 2 تخریب شدند. همچنین آسیبهایی نیز در مخزن آب راکتور واحد 3 شناسایی شد و بنابراین کارگران پمپ کردن آب دریا به این واحد را ادامه دادند.
در ورودی معبد شینتو در شهر اوتسوچی سه روز پس از زلزله و سونامی 11 مارس و همان منطقه در 3 ژوئن
هیلکوپترهای نظامی آب دریا را روی واحد 3 تخلیه کردند. سطوح رادیواکتیو به 170 میلی سیورت در ساعت رسید.
19 مارس 2011- کارگران پمپ کردن آب دریا به واحدهای 1، 2 و 3 را ادامه دادند. یک ژنراتور جدید دیزلی انرژی لازم برای پمپ کردن آب به واحدهای 5 و 6 را ارائه کرد. سطوح ید رادیواکتیو در شیر و در آب ناحیه فوکوشیما بالا رفت. حتی آب تصفیه شده توکیو که در فاصله 225 کیلومتری از فوکوشیما قرار دارد نیز سطوح بالای تششعات را نشان داد.
20 مارس 2011
دمای واحدهای 5 و 6 تثبیت شد و به زیر نقطه جوش آب رسید. واحد 2 دوباره به شبکه برق متصل شد.
22 مارس 2011
کارگران پمپ کردن آب دریا را به واحدهای 2، 3 و 4 را ادامه دادند. تپکو اعلام کرد که نمونه برداریهای انجام شده در بخش جنوبی نیروگاه محتوی ید رادیواکتیو به میزان 126.7 برابر محدودیتهای قانونی برای آب تخلیه شده، است. سطح سزیم- 137 از محدوده 16.5 برابر گذشت. برق به اتاقهای کنترل تمام راکتورها بازگشت.
24 مارس 2011
سطوح آب در استخر سوخت واحد 4 به طرز خطرناکی پایین آمد. به همین منظور به این استخر 135 تن آب دریا تزریق شد. دمای واحد 1 به حدود 400 درجه سیلیسیوس رسید. ستونی از دود در واحدهای 1، 2، 3 و 4 مشاهده شد.
26 مارس 2011
تپکو توانست به واحد 2 آب شیرین پمپ کند. نمونه های آب دریا در فاصله 330 متری در جنوب نیروگاه، هزار و 250 برابر محدوده قانونی برای ید- 131 رسید. نمونه های جمع آوری شده در روز قبل از آن 103.9 برابر محدوده مجاز بود. سطح سزیم- 134 به 117.3 برابر و سزیم- 137 به 79.6 برابر سطح نرمال رسید.
31 مارس 2011
آژانس امنیت صنعتی و هسته ای ژاپن (نیسا) اظهار داشت که نمونه آب جمع آوری شده در نزدیکی نقاط تخلیه آب نیروگاه به دریا 4 هزار و 385 برابر سطوح حداکثر ایمنی رسیدند.
6 آوریل 2011
ترک 20 سانتیمتری در واحد 2 پس از 4 روز تعمیر شد. تپکو 6 هزار متر مکعب گاز نیتروژن را برای پیشگیری از انفجار احتمالی ناشی از تجمع هیدروژن به واحد 1 تزریق کرد. سازمان ملل متحد اعلام کرد که قادر به پیش بینی عواقبی که حادثه هسته ای ژاپن برای سلامت عمومی به بار خواهد آورد نیست.
اولین نقشه دقیق از سونامی ژاپن
12 آوریل 2011
پس از نمونه گیریهای جدید، آژانس بین المللی انرژی هسته ای موقعیت ژاپن را در طبقه بندی وخامت در رتبه هفتم قرار داد. محاسبات نشان داد که انتشار رادیواکتیو در فوکوشیما در حدود 10 درصد از انتشار رادیواکتیو در چرنوبیل است.
5 می 2011
تکنسینها وارد ساختمان راکتور واحد 1 شدند و سطوح تششعات را حداکثر 700 میلی سیورت در ساعت محاسبه کردند (تقریباً سه برابر محدوده 250 میلی سیورت که کارگران صنایع هسته ای می توانند در طول سال متحمل شوند).
8 ژوئن 2011
"نیسا" ارزیابی کرد که در مدت بحران هسته ای فوکوشیما در مجموع 770 هزار ترا- بکرل ید- 131 آزاد شد.
17 نوامبر 2011
نمونه گیریهای جدید نشان داد که سطوح رادیواکتیو در برنج تولید ناحیه فوکوشیما حداکثر به 360 بکرل در کیلوگرم رسید (محدوده مجاز برابر با 130 بکرل است). به این ترتیب، برای اولین بار، مقامات ژاپن دستور توقف توزیع و مصرف این برنج را صادر کردند.
خبرنگاران ژاپنی و خارجی برای اولین بار، 8 ماه پس از فاجعه سونامی 11 مارس، از نیروگاه هسته ای فوکوشیما دیدن کردند
15 فوریه 2012 تپکو 8.5 میلیارد دلار از دولت ژاپن به منظور پرداخت خسارت به شهروندان منطقه دریافت کرد و در مجموع 20 میلیارد دلار به ساکنان این ناحیه خسارت داد.
21 فوریه 2012
نتایج یک تحقیق نشان داد که در مدت 4 ماه نخست بحران هسته ای ژاپن، 57.8 درصد از ساکنان ناحیه فوکوشیما در معرض سطوح رادیواکتیو زیر 1 میلی سیورت قرار گرفتند. 1 میلی سیورت سطح مجاز دریافت تششعات در مدت یکسال است. همچنین برپایه این آمارها، 94.6 درصد از مردم در معرض تششعات کمتر از 5 میلی سیورت قرار گرفتند.
11 مارس 2012
یکسال پس از این فاجعه اثرات تششعات روی سلامت مردم حداقل به نظر می رسند. هنوز هیچ مرگی که با فعالیت این نیروگاه هسته ای ارتباط مستقیم داشته باشد ثبت نشده است.
