به گزارش مشرق به نقل از فارس، یکی از کارهای مهم و اساسی او از همان روزهای اول، ایجاد هماهنگی بین ارتش و سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند.
شهید «مصطفی چمران» نمایندۀ حضرت امام در شورایعالی دفاع و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی نخستین شهید مجلس در دوران دفاع مقدس بود.
دکتر چمران که سابقه تحصیل در آمریکا داشت و دوره مبارزه چریکی را در لبنان و در مقابله با رژیم تجاوزگر صهیونیستی گذارنده بود، پس از شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، دوران حماسه‌ساز و پرتلاش دیگری را در زندگی آغاز کرد که نمونه کامل ایثار، شجاعت و در عین حال فروتنی و کار مداوم بدون هیاهو و فقط برای خدا بود.
گروهی از رزمندگان داوطلب به گرد او جمع شدند و او با تربیت و سازماندهی آنان ستاد جنگ‌های نامنظم را در اهواز تشکیل داد. این گروه کم‌کم قوت گرفت و منسجم شد و خدمات زیادی انجام داد. تنها کسانی که از نزدیک شاهد ماجراهای تلخ و شیرین، پیروزی و شکست‌ها، شهامت‌ها و شهادت‌ها و ایثارگری‌های آنان بودند، به گوشه‌ای از این خدمات که دکتر چمران شخصاً مایل به تبلیغ و بازگویی آنها نبود، آگاهی دارند.
ایجاد واحد مهندسی فعال برای ستاد جنگ‌های نامنظم یکی از این برنامه‌ها بود که به کمک آن، جاده‌های نظامی به سرعت در نقاط مختلف ساخته شد و با نصب پمپ‌های آب در کنار رود کارون و احداث یک کانال به طول حدود بیست کیلومتر و عرض یکصد متر در مدتی حدود یک ماه، آب کارون را به طرف تانک‌های دشمن روانه ساخت، به طوری که آنها مجبور شدند چند کیلومتر عقب نشینی کنند و دژی مقابل خود بسازند و با این عمل فکر تسخیر اهواز را برای همیشه از سر به دور دارند.
یکی از کارهای مهم و اساسی او از همان روزهای اول، ایجاد هماهنگی بین ارتش و سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند. او توانست با حمله به تانک‌های دشمن از سقوط اهواز جلوگیری کند و سوسنگرد و تپه‌های الله اکبر را آزاد کند.
سرانجام در روز سی و یکم خرداد ماه 61 ترکش خمپاره دشمن به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد و ترکش‌های دیگر صورت و سینه دو یارش را که در کنارش ایستاده بودند، شکافت.
در بیمارستان سوسنگرد که چندی بعد به نام شهید دکتر چمران نامیده شد، کمک‌های اولیه انجام شد. آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولی فقط جسم بی‌جانش به اهواز رسید و روح او سبکبال و با کفنی خونین که لباس رزم او بود، به دیار ملکوتیان و به نزد خدای خویش پرواز کرد.
شهید «مصطفی چمران» نمایندۀ حضرت امام در شورایعالی دفاع و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی نخستین شهید مجلس در دوران دفاع مقدس بود.
دکتر چمران که سابقه تحصیل در آمریکا داشت و دوره مبارزه چریکی را در لبنان و در مقابله با رژیم تجاوزگر صهیونیستی گذارنده بود، پس از شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، دوران حماسه‌ساز و پرتلاش دیگری را در زندگی آغاز کرد که نمونه کامل ایثار، شجاعت و در عین حال فروتنی و کار مداوم بدون هیاهو و فقط برای خدا بود.
گروهی از رزمندگان داوطلب به گرد او جمع شدند و او با تربیت و سازماندهی آنان ستاد جنگ‌های نامنظم را در اهواز تشکیل داد. این گروه کم‌کم قوت گرفت و منسجم شد و خدمات زیادی انجام داد. تنها کسانی که از نزدیک شاهد ماجراهای تلخ و شیرین، پیروزی و شکست‌ها، شهامت‌ها و شهادت‌ها و ایثارگری‌های آنان بودند، به گوشه‌ای از این خدمات که دکتر چمران شخصاً مایل به تبلیغ و بازگویی آنها نبود، آگاهی دارند.
ایجاد واحد مهندسی فعال برای ستاد جنگ‌های نامنظم یکی از این برنامه‌ها بود که به کمک آن، جاده‌های نظامی به سرعت در نقاط مختلف ساخته شد و با نصب پمپ‌های آب در کنار رود کارون و احداث یک کانال به طول حدود بیست کیلومتر و عرض یکصد متر در مدتی حدود یک ماه، آب کارون را به طرف تانک‌های دشمن روانه ساخت، به طوری که آنها مجبور شدند چند کیلومتر عقب نشینی کنند و دژی مقابل خود بسازند و با این عمل فکر تسخیر اهواز را برای همیشه از سر به دور دارند.
یکی از کارهای مهم و اساسی او از همان روزهای اول، ایجاد هماهنگی بین ارتش و سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند. او توانست با حمله به تانک‌های دشمن از سقوط اهواز جلوگیری کند و سوسنگرد و تپه‌های الله اکبر را آزاد کند.
سرانجام در روز سی و یکم خرداد ماه 61 ترکش خمپاره دشمن به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد و ترکش‌های دیگر صورت و سینه دو یارش را که در کنارش ایستاده بودند، شکافت.
در بیمارستان سوسنگرد که چندی بعد به نام شهید دکتر چمران نامیده شد، کمک‌های اولیه انجام شد. آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولی فقط جسم بی‌جانش به اهواز رسید و روح او سبکبال و با کفنی خونین که لباس رزم او بود، به دیار ملکوتیان و به نزد خدای خویش پرواز کرد.
