یکی " تفنگهای اصلی" با مکانیزم گلندگدنی و یا نیمه اتوماتیک مثل :ماوزر K 98 ، موسین ناگات و یا ام – 1 که از گلوله های سنگین 7 میلی متری بهره می بردند و دارای برد زیادی اما نواخت تیر پایین تر بودند.
اسلحه ماوزر K-98
دسته دیگر از سلاح های انفرادی مسلسل های دستی مثل "ام پی 40 " آلمانی یا " استن " انگلیسی که از نواخت تیر بالاتر ولی گلوله ضعیف تر و برد کم تر بهره می بردند.
مسلسل دستی " MP_40 "
طراح آلمانی " هوگو اشمایزر" از ابتدا به دنبال طراحی سلاحی بود که بتواند گلوله های دقیق تر و نیرومند تر 7.92 میلی متری سلاح ماوزر K-98 را در تعداد و سرعت بیشتر بر روی سلاح نصب کرده و شلیک کند.
سربازان آلمانی در سالهای 1942 و 1943 در جبهه شرقی و در مقابل ارتش سرخ لحظات بسیاری سختی را می گذراندند. شکست در نبرد استالینگراد و کورسک ارتش آلمان را تحت فشار شدیدی قرار داده بود و نیاز شدیدی به سلاح های پیشرفته تر وجود داشت.
فرماندهان آلمانی در حال آزمایش " MP_44 "
هیتلر که در زمان جنگ اول جهانی در میدان نبرد حضور پیدا کرده بود و سلاح هایی مثل ماوزر را هنوز برای نبردهای زمان جنگ جهانی دوم مناسب می دید و به سلاح هایی این چنین متفاوت اعتقادی نداشت. نهایتا با اصرار ژنرال های ارتش آلمان، هیتلر نمونه ای از سلاح جدید را دید و پس از تماشای عملکرد جالب آن شدیدا تحت تاثیر قرار گرفت.
سربازان آلمانی مسلح به MP-44 و در پشت آنها تانک پانتر دیده می شود
او این تفنگ جدید را "سلاح هجومی" نامید. بسیاری این اقدام هیتلر را یک جنگ روانی می دانستند اما این عبارت یعنی " سلاح های هجومی" برای همیشه بر روی این نوع از سلاح ها باقی ماند. ابتدا نمونه هایی از مدل های اولیه این سلاح در سال 1943 به واحدهایی از نیروهای " وافن اس اس" در جبهه شرق تحویل شد و سپس در سال 1944 میلادی با نام گذاری این سلاح به " MP_44 " این سلاح به شکل انبوه تولید و در اختیار نیروهای مسلح آلمان قرار گرفت. در کل چیزی در حدود 425977 عدد از این سلاح ساخته شد.
سرباز آلمانی مجهز به " MP-44 "
نیروهای متفقین در برابر این سلاح جدید ناتوان شده و لحظات بسیار سختی را در برابر این سلاح گذراندند. سلاح های متفقین توانایی برابری با حجم آتش ، دقت و برد این سلاح را نداشتند.
گلوله 33*7.92 میلی متری
این سلاح با گلوله های کالیبر 33*7.92 میلی متری مسلح می شد. نکته جالب در این جا این است که فشنگ اصلی نیروهای مسلح آلمان در آن زمان فشنگ های کالبیر 57*7.92 میلی متر بود که از نوع نصف شده آن در سلاح جدید استفاده شد. این فشنگ که طول مرمی آن نصف شده بود از گلوله قبلی سبک تر بوده و به سرباز این اجازه را می داد تا حجم بیشتری از گلوله را حمل کنید.
این سلاح با خشابی به ظرفیت 30 گلوله مجهز شده بود و وزن آن بدون خشاب پر 4.5 کیلوگرم و با خشاب پر 5.22 کیلوگرم بود. نرخ شلیک این سلاح چیزی در حدود 500 تا 600 گلوله در دقیقه و برد موثر آن در حال تک تیر 600 و در حالت اتوماتیک 300 متر بود.
سلاح "MP-44 " با لوله کج شده
در آخرین سالهای جنگ طراحان آلمانی دو مدل جدید از سلاح " MP_44 " را معرفی کردند که یکی مدل از این سلاح با لوله ای کج شده بود و به نوعی اولین سلاح گوشه زن محسوب می شد و دومی نیز استفاده از اولین سامانه عملیاتی دید در شب با نام "خون آشام" بر روی این سلاح بود. طرح سلاح گوشه زن آلمانی به دلیل فشار وارد بیش از حد به لوله از قابلیت عملیاتی بالایی برخوردار نبود اما ایده استفاده از یک سیستم دید در شب بر روی سلاح های هجومی ایده ای انقلابی بود که در سالهای بعد بر روی بسیاری از سلاح ها مورد استفاده قرار گرفت.
سامانه دید در شب " خون آشام"
این سلاح آلمانی بسیار دیر و در تعداد کمی تولید شد و نتوانست تاثیری بر نتیجه پایانی جنگ داشته باشد. در نهایت این طرح آلمانی نیز به مانند بسیاری دیگر از طرحهای صنایع نظامی آلمان در سالهای بعد در آمریکا و شوروی سابق به اشکال دیگری بروز پیدا کردند.
در سالهای پس از جنگ جهانی دوم تعدادی از این سلاح ها در کشورهایی مثل آلمان شرقی و آرژانتین برای چند سال مورد استفاده قرار گرفت. همچنین تعدادی از این سلاح ها توسط آمریکا و شوروی سابق برای حمایت از متحدینشان به کشورهای جهان سوم تحویل داده شد. بر اساس بعضی از گزارشات هنوز هم در منطقه شاخ آفریقا تعدادی از این سلاح های قدیمی در حال استفاده در میدان نبرد هستند.
"MP-44 " و "AK-47 "
اما اسلحه "MP_44 " به عنوان یک آغاز در نسل جدیدی از سلاح ها تاثیر بسزایی در شکل گیری معروف ترین سلاح هجومی دنیا داشت که همان " AK-47 " است. اگر به تصاویر موجود از سلاح آلمانی دقت کنید و سپس آن را با کلاشینکف روسی مقایسه کنید متوجه وجود شباهتهای بسیاری در بخش هایی مثل خشاب ، قبضه و نوع سیستم هدف گیری می شوید.
اسلحه " M-16 "
آمریکایی ها بعد از پایان جنگ دوم جهانی و در طول جنگ کره و اوایل جنگ ویتنام از اسلحه "ام 14" که به نوعی مدلی از سلاح ام 1 با قابلیت شلیک اتوماتیک بود استفاده می کردند. نهایتا بعد از رو به رو شدن با کلاشینکف روسی در اوایل جنگ ویتنام و مشخص شدن ضعف های طرح ام 14 ، آمریکایی ها هم به دنبال ساخت یک سلاح هجومی رفته و در چند مرحله ابتدا سلاح " AR-15 " و سپس با توسعه و بهسازی این مدل اسلحه" M-16 " را معرفی کردند.
در نهایت باید اعتراف کرد که سلاح " MP-44 " به مانند بسیاری از طرح های دیگر نظامی آلمان نازی مثل موشکهای سری " V-1 " و " V-2 " و یا هواپیماهای جت ، چهره میادین نبرد را برای همیشه تغییر دادند.
۱۲:۲۷ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۴
