به گزارش مشرق ، کیهان در ستون ویژه های خود نوشت :
اينديپندنت: غرب مزخرف مي گويد ايران نمي گذارد آسيبي به سوريه برسد
غرب داستان هاي مزخرفي عليه جبهه مقاومت با محوريت ايران سرهم مي كند اما واقعيت چيز ديگري است.
رابرت فيسك نويسنده انگليسي اين مطلب را در روزنامه اينديپندنت مورد تأكيد قرار داده است. وي در ارزيابي تحولات سوريه و بدفهمي غرب مي نويسد: سوريه از نگاه واشنگتن، ليبي است اما از نگاه خاورميانه اين طور نيست. ايران در كنار سوريه ايستاده و عراق كه نمي خواهد سوريه را تحت فشار قرار دهد. حاكميت سوريه در مسير رفتن نيست. البته برخي روزنامه ها در منطقه مي كوشند ماجراي ليبي را بازسازي كنند آن هم با مطالبي كه تقريباً به طور ثابت از واشنگتن و لندن و پاريس مي آيد. چرا ما غربي ها اين موضوع را اشتباه گرفته ايم. ديدن اين موضوع كه چگونه در غرب بر روي ديگر سكه مانور داده مي شود سخت نيست. رگبار تصاويري كه از حمص و بيانيه هايي كه از «ارتش آزاد سوريه» در فيس بوك منتشر مي شود.
اين تحليلگر اضافه كرد: به شرق بنگريد. بشار اسد چه مي بيند؟ ايران وفادارانه در كنار او ايستاده و عراق وفادار- بهترين دوست كنوني ايران در جهان عرب- نمي خواهد سوريه را تحت فشار تحريم قرار دهد. در غرب نيز، لبنان وفادار كوچك نمي خواهد تحريم ها آسيبي به سوريه بزند. بدين گونه كمربند اتحاد از مرزهاي افغانستان تا مديترانه كمك مي كنند تا نظام سوريه پايدار بماند.
فيسك تصريح كرد: مشكل اين است كه غرب با داستانها و سخنراني ها و اتاق فكرهاي مزخرفش، از ايران چهره اي مخوف ترسيم كرده و عراق بي وفا و لبنان ترسيده و سوريه شرور! چسبيدن به اين تصاوير متوهم و رها كردن اين تصور كه سوريه تنها نيست تقريباً غيرممكن به نظر مي رسد. اين را نمي گويم در تأييد اسد و يا حمايت از حكومت او، اما بخشي از واقعيت است. تركها پس از غرولندهاي كلينتون، نخواستند ادعاي خود براي تشكيل منطقه اي امن در مرزهاي شمالي سوريه را عملي كنند. ملك عبدالله دوم پادشاه اردن هم اين راه را نرفت و در مرزهاي جنوبي سوريه منطقه امني ايجاد نكرده و در مقابل روسيه هم، به حاميان سوريه پيوست.
بحران مشروعيت اسرائيل پس از 60 سال اشغالگري
«دولتي كه به نام اسرائيل و با زور تاسيس شده اكنون 60 سال پس از اشغالگري با بحران مشروعيت روبرو است».
اين مطلب را پيتر بينارت نويسنده و تحليلگر آمريكايي در كتابي تحت عنوان «بحران صهيونيسم» مورد تاكيد قرار داده است. به گزارش «ايران ديپلماسي» به نقل از نيويورك تايمز، بينارت در كتاب خود تاكيد مي كند «مشكل اصلي جامعه يهود در وضعيت فعلي اين نيست كه در حال ضعيف شدن است بلكه مشكل اساسي اين است كه چند نفر حاضرند با قدرت فعلي اسرائيل همراهي كنند. قدرتي كه در حال حاضر به دست آمده ماحصل 60 سال فشار و زورگويي به ميليون ها فلسطيني اي است كه از حقوق اوليه خود محروم شده و به سبب اشغال از خانه و كاشانه شان آواره شده اند.»
راجر كوهن، روزنامه نگار يهودي در يادداشتي كه در روزنامه نيويورك تايمز، به رشته تحرير درآورده به اين كتاب پرداخته و ضمن تاييد نظريات كتاب مي نويسد: متاسفانه همان طور كه پيتر بينارت در كتابش به روشني اشاره كرده است، هيئت حاكمه اسرائيل همچنان سياست هاي خود را براساس سياست هاي كهنه و نخ نماي استعماري پيش مي برد و گمان مي كند كه با اعمال زور عليه ميليون ها فلسطيني محروم از حقوق اوليه شهروندي شان مي تواند همچنان به حاكميت خود ادامه دهد.
كوهن يادآوري مي شود: در حال حاضر اين آمريكا، هم پيمان هميشگي اسرائيل است كه در حقيقت تبعه اسرائيلي محسوب مي شود و حمايت بي چون و چراي آن از اين رژيم است كه باعث شده تا اسرائيل يكپارچگي داشته باشد، ولي در وضعيت فعلي و در حالي كه منطقه عربي به سمتي مي رود كه با تغييرات شگرف اوضاع را براي اسرائيل به شدت سخت كند معلوم نيست كه آينده اسرائيل به كدام سمت و سو سوق داده خواهد شد.
كوهن مي نويسد: خطر بزرگي كه اكنون متوجه اسرائيل شده با تهديد عليه ديگران رفع نخواهد شد. اسرائيل نمي تواند مشكلي را كه حياتش را به خطر انداخته است، رفع كند.
تحليلگر نيويورك تايمز به بخش ديگري از كتاب پيتر بينارت اشاره مي كند و مي نويسد: مشكل اصلي اسرائيل اين است كه پس از پايان اشغال نمي داند ديگر چه چيزي را مي تواند ترويج كند و براي ادامه حيات خود چه دستاويزي داشته باشد. به تعبير بينارت؛ نتانياهو و سازمان هاي يهودي آمريكايي بزرگ امروزه صهيونيست باقي مانده اند نه دموكرات و اين مساله باعث شده تا بسياري از مردم جهان نسبت به مشروعيت آنها به ديده ترديد بنگرند و رفته رفته مشروعيت اسرائيل نزد افكار عمومي جهان از بين برود.
بينارت در كتاب خود تصريح مي كند: دولتمردان اسرائيل قدرت توجيه اخلاقي اين رژيم را از دست داده اند.
پيوندهاي پنهان حلقه انحرافي با اصلاح طلبان
در حالي كه «روزنامه ايران» (ارگان رسمي دولت) با انتشار گزارشي درباره عملكرد برخي از روزنامه هاي جريان اصلاحات، در يك نمايش تبليغاتي سعي دارد تا رسانه هاي اين جناح را رودررو با دولت نشان دهد، از سوي ديگر برخي روزنامه هاي مدعي اصلاح طلبي مانند «روزنامه شرق» و «اعتماد» با اخذ آگهي هاي دولتي و حمايت هاي پيدا و پنهان ديگر نهادهاي وابسته به دولت به حيات خود ادامه مي دهند.
روزنامه ايران در مطلبي با عنوان «گزارش ويژه از يك عمليات رسانه اي هماهنگ» (26 بهمن 90) نوشته است كه روزنامه هايي مانند «شرق» و «اعتماد» درصدد آماده سازي افكار عمومي براي «تغييري خيالي» در عرصه سياسي و به ضرر دولت هستند، اما مروري بر عملكرد پيدا و پنهان برخي رسانه هاي جريان اصلاحات حاكي از آن است كه تنها در همان روزي كه گزارش روزنامه ايران چاپ شد، «روزنامه شرق» آگهي دولتي شامل چند صفحه كامل آگهي از «سازمان امور مالياتي كشور» منتشر كرده است؛ همچنين تيتر اول «روزنامه شرق» در اين روز و روز قبل تر (25 و 26 بهمن) با رويكرد مثبت به سخنان و اقدامات رئيس جمهور اختصاص داشته است.
همچنين، در روز چاپ گزارش روزنامه «ايران»، روزنامه اعتماد نيز تيتر اول خود را به «اعتراض احمدي نژاد به هزينه هاي كلان تبليغاتي» اختصاص داده و در صفحه اول خود از «شركت ملي نفت ايران» آگهي به چاپ رسانده است!
شايان ذكر است يك روز قبل از انتشار گزارش روزنامه ايران درباره روزنامه هاي اصلاح طلب، روزنامه شرق نيمه چپ صفحه اول خود را به عكس و تيتري بزرگ درباره حكم مجازات كيفري علي اكبر جوانفكر (مدير مسئول روزنامه ايران) اختصاص داده است.
نمايش تبليغاتي روزنامه ايران از تضاد اصلاح طلبان با دولت در حالي است كه جريان نفوذي اي در دولت با دسترسي به منابع كلان اقتصادي مي كوشد تا با اصلاح طلبان پيوندهاي نزديكي را برقرار كند. از همين رو، چندي پيش مجله اي كه ارگان روشنفكران سكولار و لائيك به شمار مي رود و ارتباطات آشكاري با ضدانقلابهاي خارج از كشور دارد توانست از يك كمك دولتي قابل توجه براي گسترش فعاليتهاي خود برخوردار گردد. روزنامه كيهان درباره حمايت هاي مالي پيدا و پنهان حلقه انحرافي در دولت از رسانه هاي مدعي اصلاحات اسنادي را در آينده منتشر خواهد كرد.
دانشمندكشي «سازمان» به دستور موساد ننگ بزرگي است
يك عضو مركزيت گروهك منحله فدائيان خلق، اتهام همكاري سازمان منافقين با موساد در ترور دانشمندان ايراني را قابل تأمل خواند.
اخيراً شبكه ان بي سي از قول دو مقام آمريكايي اعلام كرد: ترور دانشمندان هسته اي ايران با همكاري موساد و سازمان مجاهدين خلق (منافقين) به اجرا گذاشته شده است. وزارت امور خارجه اسرائيل از رد يا تائيد اين خبر خودداري كرد اما اوزي رباي، دبير مركز موشه دايان در دانشگاه تل آويو راجع به همكاري اين سازمان با اسرائيل براي به اجرا درآوردن اين ترورها گفته اين كار هم ممكن است و هم در گذشته رخ داده است.
علي كشتگر در اين باره در گويانيوز نوشت: اين كه يك سازمان سياسي ايراني متهم به همدستي با سرويس هاي جاسوسي قدرت هاي خارجي در ترور دانشمندان هموطن خود شود، يعني به خيانت عليه كشور خود متهم شود، مسئله كوچكي نيست كه بتوان از كنار آن گذشت و يا با يك تكذيب خشك و خالي به رفع و رجوع آن نشست. تكذيب ساده اين خبر توسط يكي از سخنگويان سازمان نه تنها كافي نيست، بلكه اگر به همين حد اكتفا شود نشان از صحت خبر خواهد داد. خصوصاً آن كه پيشينه رهبري سازمان در همكاري با ارتش عراق در جريان جنگ 8 ساله و سابقه اين سازمان در اقدامات تروريستي سه دهه اخير در ايران احتمال درستي گزارش شبكه ان بي سي را تقويت مي كند.
وي تصريح كرد: انحرافي كه سازمان مجاهدين را به اين جا رساند از جايي آغاز شد كه مسعود رجوي برخلاف منش و روش بنيانگذاران و رهروان سازمان، همه ابزارهاي ناشريف حتي همدستي با ارتش خارجي را براي دستيابي به قدرت مجاز شمرد و در اين راه گام به گام رهبري سازمان مجاهدين را به ورطه سقوط كشاند. چنين سرنوشت تلخي بايد درس عبرتي باشد براي همه كساني كه وسوسه قدرت و يا نيروي نفرت، آنان را به سوي مناسبات پنهاني و مشكوك با محافل و قدرت هايي كه مطامع خاص خود را دنبال مي كنند سوق مي دهد.
اگر زنده ايد لطفاً يك قطعه عكس 100نفري آپلود كنيد!
ارگان حلقه لندن در توجيه شكست مطلق فتنه گران براي ايجاد تنش در روز 25 بهمن مدعي شد جنبش سبز از جمله ناديده ها و سايه هاست!
«جرس» در تحليلي قابل تأمل و با امضاي مستعار (آذر اهورايي) نوشت: هر چيزي مشهود و ديدني و لمس كردني نيست. سايه آدم ها و اشياء هم از جمله اينهاست. جنبش سبز هم از جمله اين ناديده ها و در زمره سايه هاست.
سايه جنبش سبز روز 25 بهمن همه جا مشهود بود و حضوري با صلابت داشت، هرچند كه سبزها خود نبودند و به چشم نمي آمدند(!!)
جرس مي افزايد: رژيم نبايد از خالي بودن خيابان ها در آن روز خيلي ذوق كند و به خود مغرور شود. آنها اجازه تظاهرات ندارند و يكبار ديگر مانع حضور مخالفان شدند.
اين رسانه وابسته به كديورها و مهاجراني كه پيش از اين با تردستي شعار «نه غزه نه لبنان» فتنه گران را به هم «هم غزه هم لبنان»! تغيير داده و باعث اعتراض اپوزيسيون شده بود، در مطلب ديگري نوشت: نقطه ضعف 25 بهمن، كم كاري در جذب و اخذ نشانه هايي مثل عكس و فيلم بود تا اين روز را به تقويم بسپارد.
جرس توضيح نمي دهد كه چگونه مي شود از جمعيتي كه وجود خارجي ندارد و يا از سايه هاي كذايي بدون حضور صاحبان سايه عكس و فيلم گرفت؟! يا مثلاً جنبش تك نفره امثال كديور و مهاجراني و مزروعي و اميرارجمند در آمريكا و اروپا و پاي رايانه و در فضاي مجازي، را جاي مردم ايران جا زد؟!
با وجود شيرين كاري جرس، بالاترين علت شكست فتنه گران را «سرقت جنبش از سوي شوراي هماهنگي سبز» دانسته و نوشت: خودمان را گول بزنيم يا نزنيم، خوشمان بيايد يا نيايد، 25 بهمن يك واقعيت را به ما نشان داد و آن افت شديدي است كه ما در فاز خياباني مواجه شده ايم. عده اي جنبش را درگير منافع حزبي و گروهي كردند. اين سرنوشت دردناكي براي جنبش سبز است.
بالاترين با تأكيد بر اينكه اكنون شاهد جنگ حيدري- نعمتي ميان شواليه هاي اينترنتي هستيم، تأكيد مي كند: آنچه در اين فضا مي بينيد، دعواي خارج نشينان و غنيمت جويي در اروپا و آمريكاست و كسي آن تن نحيف سبز را كه رو به قبله افتاده نمي بيند. امروز ما نمي توانيم حتي در خارج 5 نفر را در تظاهرات به حمايت از سعيد ملك پور كه در معرض اعدام است، جمع كنيم چون ممكن است به تجمع كنندگان اتهام حمايت از گرداننده سايت هاي پورنو و مستهجن بچسبد.
اين شبكه مجازي ضدانقلاب، «نداشتن رهبر و هدف و ايدئولوژي مشخص» را علت شكست جريان فتنه برشمرده و مي نويسد: خارج شدن برخي همكاران از كشور همان چيزي بود كه حاكميت مي خواست. كسي بايد از كشور خارج شود كه حبس يا حكم سنگيني در انتظار او باشد نه اينكه در شرايط عادي هر كس به خارج بيايد.
بالاترين در نوشته ديگري تصريح كرد: اينكه كسي 25بهمن امسال را با 25 بهمن پارسال مقايسه كند، به هيچ وجه صحيح نيست چون حاكميت امسال بسيار هوشيار بود. همچنين موسوي و كروبي ديگر به دو شخص حزبي تقليل يافته اند.
يك پايگاه اينترنتي سلطنت موسوم به «خورشيد نشان» نيز ضمن حمله به اردشير اميرارجمند نوشت: آقاي ارجمند لحن شما در مصاحبه با راديو فردا، لحن آدم شكست خورده و درمانده و ترسان و نالان بود. شما به آدمي مي مانيد كه دنبال معامله است و نمي تواند. كاش اندكي شجاعت داشتيد و به جز شعارها و برنامه هاي توخالي، قدمي هم برمي داشتيد.
«صداي سبز»- از وبلاگ هاي همكار با بالاترين- نيز به يكي از بن بست هاي جدي فتنه گران اشاره كرد و نوشت: سر و بدن جنبش سبز دو ادعاي ناهمگون دارند؛ آرمان هاي امام يا براندازي آن؟! مسئله اصلي اين است از واقع گرايي تا خودفريبي تنها به اندازه يك دروغ فاصله است! ابتدا بايد واقعيات را پذيرا بود تا با چالش هاي اساسي دست و پنجه نرم كرد. جنبش به شكافي عميق گرفتار شده كه آن را مي توان در 25 بهمن به عينه ديد. سران و به عنواني تريبون داران جنبش سبز در حال حاضر تنها اهداف حزبيشان را پيش گرفته اند يا آن ها از واقعيات دورافتاده اند، يا صداقت را در گوشه اي نهادند و با استفاده ابزاري از مخالفان موذيانه به فكر دستيابي به اميال شخصي و گروهي شان هستند! سندي ساده براي اين مدعا وجود دارد، تنها كافيست سايت هاي كلمه و جرس و امثالهم و يا شبكه رسا را با جامعه اي مجازي به مانند بالاترين و فيسبوك مقايسه كنيد تا دريابيد چه اختلاف فاحشي در نگرش ها و خواست ها موج مي زند!
نويسنده لائيك اين تحليل اضافه مي كند: مسئله ما دزديده شدن راي نبود. ما عاشوراي 88 خواسته خودمان را نشان داديم اما تريبون داران فعلي جنبش مي خواهند. در فضاي خرداد ماه 88 بمانند و جلو نيايند. تا اين مسئله حل نشود، هر روز ريزش خواهيم داشت و در نهايت سري باقي مي ماند محكوم به مرگ و بدون بدن.
از سوي ديگر و در حالي كه يكي از كاربران بالاترين، از «درماندگي اپوزيسيون» خبر مي داد و مي نوشت «ما خر كدخدا نيستيم كه هر كس از راه رسيد از ما سواري بگيرد و بقيه به هم بخندند»، همكار ديگر اين شبكه تصريح كرد: از خارج نشين ها مي پرسم كجاي دنيا صدنفر را براي تجمع جمع كرديد كه از ما انتظار چند هزار نفري در تهران و ميدان ونك را داريد؟ از اين دوستان كه نقد و بررسي جنبش سبز را شغل خود كرده اند، خواهش مي كنم يك قطعه عكس از حضور صد نفري خود در كشوري كه در آن به سر مي برند، براي ما آپلود كنند.
اينديپندنت: غرب مزخرف مي گويد ايران نمي گذارد آسيبي به سوريه برسد
غرب داستان هاي مزخرفي عليه جبهه مقاومت با محوريت ايران سرهم مي كند اما واقعيت چيز ديگري است.
رابرت فيسك نويسنده انگليسي اين مطلب را در روزنامه اينديپندنت مورد تأكيد قرار داده است. وي در ارزيابي تحولات سوريه و بدفهمي غرب مي نويسد: سوريه از نگاه واشنگتن، ليبي است اما از نگاه خاورميانه اين طور نيست. ايران در كنار سوريه ايستاده و عراق كه نمي خواهد سوريه را تحت فشار قرار دهد. حاكميت سوريه در مسير رفتن نيست. البته برخي روزنامه ها در منطقه مي كوشند ماجراي ليبي را بازسازي كنند آن هم با مطالبي كه تقريباً به طور ثابت از واشنگتن و لندن و پاريس مي آيد. چرا ما غربي ها اين موضوع را اشتباه گرفته ايم. ديدن اين موضوع كه چگونه در غرب بر روي ديگر سكه مانور داده مي شود سخت نيست. رگبار تصاويري كه از حمص و بيانيه هايي كه از «ارتش آزاد سوريه» در فيس بوك منتشر مي شود.
اين تحليلگر اضافه كرد: به شرق بنگريد. بشار اسد چه مي بيند؟ ايران وفادارانه در كنار او ايستاده و عراق وفادار- بهترين دوست كنوني ايران در جهان عرب- نمي خواهد سوريه را تحت فشار تحريم قرار دهد. در غرب نيز، لبنان وفادار كوچك نمي خواهد تحريم ها آسيبي به سوريه بزند. بدين گونه كمربند اتحاد از مرزهاي افغانستان تا مديترانه كمك مي كنند تا نظام سوريه پايدار بماند.
فيسك تصريح كرد: مشكل اين است كه غرب با داستانها و سخنراني ها و اتاق فكرهاي مزخرفش، از ايران چهره اي مخوف ترسيم كرده و عراق بي وفا و لبنان ترسيده و سوريه شرور! چسبيدن به اين تصاوير متوهم و رها كردن اين تصور كه سوريه تنها نيست تقريباً غيرممكن به نظر مي رسد. اين را نمي گويم در تأييد اسد و يا حمايت از حكومت او، اما بخشي از واقعيت است. تركها پس از غرولندهاي كلينتون، نخواستند ادعاي خود براي تشكيل منطقه اي امن در مرزهاي شمالي سوريه را عملي كنند. ملك عبدالله دوم پادشاه اردن هم اين راه را نرفت و در مرزهاي جنوبي سوريه منطقه امني ايجاد نكرده و در مقابل روسيه هم، به حاميان سوريه پيوست.
بحران مشروعيت اسرائيل پس از 60 سال اشغالگري
«دولتي كه به نام اسرائيل و با زور تاسيس شده اكنون 60 سال پس از اشغالگري با بحران مشروعيت روبرو است».
اين مطلب را پيتر بينارت نويسنده و تحليلگر آمريكايي در كتابي تحت عنوان «بحران صهيونيسم» مورد تاكيد قرار داده است. به گزارش «ايران ديپلماسي» به نقل از نيويورك تايمز، بينارت در كتاب خود تاكيد مي كند «مشكل اصلي جامعه يهود در وضعيت فعلي اين نيست كه در حال ضعيف شدن است بلكه مشكل اساسي اين است كه چند نفر حاضرند با قدرت فعلي اسرائيل همراهي كنند. قدرتي كه در حال حاضر به دست آمده ماحصل 60 سال فشار و زورگويي به ميليون ها فلسطيني اي است كه از حقوق اوليه خود محروم شده و به سبب اشغال از خانه و كاشانه شان آواره شده اند.»
راجر كوهن، روزنامه نگار يهودي در يادداشتي كه در روزنامه نيويورك تايمز، به رشته تحرير درآورده به اين كتاب پرداخته و ضمن تاييد نظريات كتاب مي نويسد: متاسفانه همان طور كه پيتر بينارت در كتابش به روشني اشاره كرده است، هيئت حاكمه اسرائيل همچنان سياست هاي خود را براساس سياست هاي كهنه و نخ نماي استعماري پيش مي برد و گمان مي كند كه با اعمال زور عليه ميليون ها فلسطيني محروم از حقوق اوليه شهروندي شان مي تواند همچنان به حاكميت خود ادامه دهد.
كوهن يادآوري مي شود: در حال حاضر اين آمريكا، هم پيمان هميشگي اسرائيل است كه در حقيقت تبعه اسرائيلي محسوب مي شود و حمايت بي چون و چراي آن از اين رژيم است كه باعث شده تا اسرائيل يكپارچگي داشته باشد، ولي در وضعيت فعلي و در حالي كه منطقه عربي به سمتي مي رود كه با تغييرات شگرف اوضاع را براي اسرائيل به شدت سخت كند معلوم نيست كه آينده اسرائيل به كدام سمت و سو سوق داده خواهد شد.
كوهن مي نويسد: خطر بزرگي كه اكنون متوجه اسرائيل شده با تهديد عليه ديگران رفع نخواهد شد. اسرائيل نمي تواند مشكلي را كه حياتش را به خطر انداخته است، رفع كند.
تحليلگر نيويورك تايمز به بخش ديگري از كتاب پيتر بينارت اشاره مي كند و مي نويسد: مشكل اصلي اسرائيل اين است كه پس از پايان اشغال نمي داند ديگر چه چيزي را مي تواند ترويج كند و براي ادامه حيات خود چه دستاويزي داشته باشد. به تعبير بينارت؛ نتانياهو و سازمان هاي يهودي آمريكايي بزرگ امروزه صهيونيست باقي مانده اند نه دموكرات و اين مساله باعث شده تا بسياري از مردم جهان نسبت به مشروعيت آنها به ديده ترديد بنگرند و رفته رفته مشروعيت اسرائيل نزد افكار عمومي جهان از بين برود.
بينارت در كتاب خود تصريح مي كند: دولتمردان اسرائيل قدرت توجيه اخلاقي اين رژيم را از دست داده اند.
پيوندهاي پنهان حلقه انحرافي با اصلاح طلبان
در حالي كه «روزنامه ايران» (ارگان رسمي دولت) با انتشار گزارشي درباره عملكرد برخي از روزنامه هاي جريان اصلاحات، در يك نمايش تبليغاتي سعي دارد تا رسانه هاي اين جناح را رودررو با دولت نشان دهد، از سوي ديگر برخي روزنامه هاي مدعي اصلاح طلبي مانند «روزنامه شرق» و «اعتماد» با اخذ آگهي هاي دولتي و حمايت هاي پيدا و پنهان ديگر نهادهاي وابسته به دولت به حيات خود ادامه مي دهند.
روزنامه ايران در مطلبي با عنوان «گزارش ويژه از يك عمليات رسانه اي هماهنگ» (26 بهمن 90) نوشته است كه روزنامه هايي مانند «شرق» و «اعتماد» درصدد آماده سازي افكار عمومي براي «تغييري خيالي» در عرصه سياسي و به ضرر دولت هستند، اما مروري بر عملكرد پيدا و پنهان برخي رسانه هاي جريان اصلاحات حاكي از آن است كه تنها در همان روزي كه گزارش روزنامه ايران چاپ شد، «روزنامه شرق» آگهي دولتي شامل چند صفحه كامل آگهي از «سازمان امور مالياتي كشور» منتشر كرده است؛ همچنين تيتر اول «روزنامه شرق» در اين روز و روز قبل تر (25 و 26 بهمن) با رويكرد مثبت به سخنان و اقدامات رئيس جمهور اختصاص داشته است.
همچنين، در روز چاپ گزارش روزنامه «ايران»، روزنامه اعتماد نيز تيتر اول خود را به «اعتراض احمدي نژاد به هزينه هاي كلان تبليغاتي» اختصاص داده و در صفحه اول خود از «شركت ملي نفت ايران» آگهي به چاپ رسانده است!
شايان ذكر است يك روز قبل از انتشار گزارش روزنامه ايران درباره روزنامه هاي اصلاح طلب، روزنامه شرق نيمه چپ صفحه اول خود را به عكس و تيتري بزرگ درباره حكم مجازات كيفري علي اكبر جوانفكر (مدير مسئول روزنامه ايران) اختصاص داده است.
نمايش تبليغاتي روزنامه ايران از تضاد اصلاح طلبان با دولت در حالي است كه جريان نفوذي اي در دولت با دسترسي به منابع كلان اقتصادي مي كوشد تا با اصلاح طلبان پيوندهاي نزديكي را برقرار كند. از همين رو، چندي پيش مجله اي كه ارگان روشنفكران سكولار و لائيك به شمار مي رود و ارتباطات آشكاري با ضدانقلابهاي خارج از كشور دارد توانست از يك كمك دولتي قابل توجه براي گسترش فعاليتهاي خود برخوردار گردد. روزنامه كيهان درباره حمايت هاي مالي پيدا و پنهان حلقه انحرافي در دولت از رسانه هاي مدعي اصلاحات اسنادي را در آينده منتشر خواهد كرد.
دانشمندكشي «سازمان» به دستور موساد ننگ بزرگي است
يك عضو مركزيت گروهك منحله فدائيان خلق، اتهام همكاري سازمان منافقين با موساد در ترور دانشمندان ايراني را قابل تأمل خواند.
اخيراً شبكه ان بي سي از قول دو مقام آمريكايي اعلام كرد: ترور دانشمندان هسته اي ايران با همكاري موساد و سازمان مجاهدين خلق (منافقين) به اجرا گذاشته شده است. وزارت امور خارجه اسرائيل از رد يا تائيد اين خبر خودداري كرد اما اوزي رباي، دبير مركز موشه دايان در دانشگاه تل آويو راجع به همكاري اين سازمان با اسرائيل براي به اجرا درآوردن اين ترورها گفته اين كار هم ممكن است و هم در گذشته رخ داده است.
علي كشتگر در اين باره در گويانيوز نوشت: اين كه يك سازمان سياسي ايراني متهم به همدستي با سرويس هاي جاسوسي قدرت هاي خارجي در ترور دانشمندان هموطن خود شود، يعني به خيانت عليه كشور خود متهم شود، مسئله كوچكي نيست كه بتوان از كنار آن گذشت و يا با يك تكذيب خشك و خالي به رفع و رجوع آن نشست. تكذيب ساده اين خبر توسط يكي از سخنگويان سازمان نه تنها كافي نيست، بلكه اگر به همين حد اكتفا شود نشان از صحت خبر خواهد داد. خصوصاً آن كه پيشينه رهبري سازمان در همكاري با ارتش عراق در جريان جنگ 8 ساله و سابقه اين سازمان در اقدامات تروريستي سه دهه اخير در ايران احتمال درستي گزارش شبكه ان بي سي را تقويت مي كند.
وي تصريح كرد: انحرافي كه سازمان مجاهدين را به اين جا رساند از جايي آغاز شد كه مسعود رجوي برخلاف منش و روش بنيانگذاران و رهروان سازمان، همه ابزارهاي ناشريف حتي همدستي با ارتش خارجي را براي دستيابي به قدرت مجاز شمرد و در اين راه گام به گام رهبري سازمان مجاهدين را به ورطه سقوط كشاند. چنين سرنوشت تلخي بايد درس عبرتي باشد براي همه كساني كه وسوسه قدرت و يا نيروي نفرت، آنان را به سوي مناسبات پنهاني و مشكوك با محافل و قدرت هايي كه مطامع خاص خود را دنبال مي كنند سوق مي دهد.
اگر زنده ايد لطفاً يك قطعه عكس 100نفري آپلود كنيد!
ارگان حلقه لندن در توجيه شكست مطلق فتنه گران براي ايجاد تنش در روز 25 بهمن مدعي شد جنبش سبز از جمله ناديده ها و سايه هاست!
«جرس» در تحليلي قابل تأمل و با امضاي مستعار (آذر اهورايي) نوشت: هر چيزي مشهود و ديدني و لمس كردني نيست. سايه آدم ها و اشياء هم از جمله اينهاست. جنبش سبز هم از جمله اين ناديده ها و در زمره سايه هاست.
سايه جنبش سبز روز 25 بهمن همه جا مشهود بود و حضوري با صلابت داشت، هرچند كه سبزها خود نبودند و به چشم نمي آمدند(!!)
جرس مي افزايد: رژيم نبايد از خالي بودن خيابان ها در آن روز خيلي ذوق كند و به خود مغرور شود. آنها اجازه تظاهرات ندارند و يكبار ديگر مانع حضور مخالفان شدند.
اين رسانه وابسته به كديورها و مهاجراني كه پيش از اين با تردستي شعار «نه غزه نه لبنان» فتنه گران را به هم «هم غزه هم لبنان»! تغيير داده و باعث اعتراض اپوزيسيون شده بود، در مطلب ديگري نوشت: نقطه ضعف 25 بهمن، كم كاري در جذب و اخذ نشانه هايي مثل عكس و فيلم بود تا اين روز را به تقويم بسپارد.
جرس توضيح نمي دهد كه چگونه مي شود از جمعيتي كه وجود خارجي ندارد و يا از سايه هاي كذايي بدون حضور صاحبان سايه عكس و فيلم گرفت؟! يا مثلاً جنبش تك نفره امثال كديور و مهاجراني و مزروعي و اميرارجمند در آمريكا و اروپا و پاي رايانه و در فضاي مجازي، را جاي مردم ايران جا زد؟!
با وجود شيرين كاري جرس، بالاترين علت شكست فتنه گران را «سرقت جنبش از سوي شوراي هماهنگي سبز» دانسته و نوشت: خودمان را گول بزنيم يا نزنيم، خوشمان بيايد يا نيايد، 25 بهمن يك واقعيت را به ما نشان داد و آن افت شديدي است كه ما در فاز خياباني مواجه شده ايم. عده اي جنبش را درگير منافع حزبي و گروهي كردند. اين سرنوشت دردناكي براي جنبش سبز است.
بالاترين با تأكيد بر اينكه اكنون شاهد جنگ حيدري- نعمتي ميان شواليه هاي اينترنتي هستيم، تأكيد مي كند: آنچه در اين فضا مي بينيد، دعواي خارج نشينان و غنيمت جويي در اروپا و آمريكاست و كسي آن تن نحيف سبز را كه رو به قبله افتاده نمي بيند. امروز ما نمي توانيم حتي در خارج 5 نفر را در تظاهرات به حمايت از سعيد ملك پور كه در معرض اعدام است، جمع كنيم چون ممكن است به تجمع كنندگان اتهام حمايت از گرداننده سايت هاي پورنو و مستهجن بچسبد.
اين شبكه مجازي ضدانقلاب، «نداشتن رهبر و هدف و ايدئولوژي مشخص» را علت شكست جريان فتنه برشمرده و مي نويسد: خارج شدن برخي همكاران از كشور همان چيزي بود كه حاكميت مي خواست. كسي بايد از كشور خارج شود كه حبس يا حكم سنگيني در انتظار او باشد نه اينكه در شرايط عادي هر كس به خارج بيايد.
بالاترين در نوشته ديگري تصريح كرد: اينكه كسي 25بهمن امسال را با 25 بهمن پارسال مقايسه كند، به هيچ وجه صحيح نيست چون حاكميت امسال بسيار هوشيار بود. همچنين موسوي و كروبي ديگر به دو شخص حزبي تقليل يافته اند.
يك پايگاه اينترنتي سلطنت موسوم به «خورشيد نشان» نيز ضمن حمله به اردشير اميرارجمند نوشت: آقاي ارجمند لحن شما در مصاحبه با راديو فردا، لحن آدم شكست خورده و درمانده و ترسان و نالان بود. شما به آدمي مي مانيد كه دنبال معامله است و نمي تواند. كاش اندكي شجاعت داشتيد و به جز شعارها و برنامه هاي توخالي، قدمي هم برمي داشتيد.
«صداي سبز»- از وبلاگ هاي همكار با بالاترين- نيز به يكي از بن بست هاي جدي فتنه گران اشاره كرد و نوشت: سر و بدن جنبش سبز دو ادعاي ناهمگون دارند؛ آرمان هاي امام يا براندازي آن؟! مسئله اصلي اين است از واقع گرايي تا خودفريبي تنها به اندازه يك دروغ فاصله است! ابتدا بايد واقعيات را پذيرا بود تا با چالش هاي اساسي دست و پنجه نرم كرد. جنبش به شكافي عميق گرفتار شده كه آن را مي توان در 25 بهمن به عينه ديد. سران و به عنواني تريبون داران جنبش سبز در حال حاضر تنها اهداف حزبيشان را پيش گرفته اند يا آن ها از واقعيات دورافتاده اند، يا صداقت را در گوشه اي نهادند و با استفاده ابزاري از مخالفان موذيانه به فكر دستيابي به اميال شخصي و گروهي شان هستند! سندي ساده براي اين مدعا وجود دارد، تنها كافيست سايت هاي كلمه و جرس و امثالهم و يا شبكه رسا را با جامعه اي مجازي به مانند بالاترين و فيسبوك مقايسه كنيد تا دريابيد چه اختلاف فاحشي در نگرش ها و خواست ها موج مي زند!
نويسنده لائيك اين تحليل اضافه مي كند: مسئله ما دزديده شدن راي نبود. ما عاشوراي 88 خواسته خودمان را نشان داديم اما تريبون داران فعلي جنبش مي خواهند. در فضاي خرداد ماه 88 بمانند و جلو نيايند. تا اين مسئله حل نشود، هر روز ريزش خواهيم داشت و در نهايت سري باقي مي ماند محكوم به مرگ و بدون بدن.
از سوي ديگر و در حالي كه يكي از كاربران بالاترين، از «درماندگي اپوزيسيون» خبر مي داد و مي نوشت «ما خر كدخدا نيستيم كه هر كس از راه رسيد از ما سواري بگيرد و بقيه به هم بخندند»، همكار ديگر اين شبكه تصريح كرد: از خارج نشين ها مي پرسم كجاي دنيا صدنفر را براي تجمع جمع كرديد كه از ما انتظار چند هزار نفري در تهران و ميدان ونك را داريد؟ از اين دوستان كه نقد و بررسي جنبش سبز را شغل خود كرده اند، خواهش مي كنم يك قطعه عكس از حضور صد نفري خود در كشوري كه در آن به سر مي برند، براي ما آپلود كنند.
