نويسنده وبلاگ "يهودشناخت" در جديدترين مطلب خود درباره کوروش نوشت: در اينجا نمي خواهم به اين موضوع بپردازم که کورش، پادشاه نيک سيرتي بوده يا نبوده است، يا اينکه به او مي توان افتخار کرد يا نمي توان، مي خواهم از بليه اي بنويسم که تازگيها دسته اي از مذهبيها دچارش شده اند و آن اينکه معتقد شده اند کوروش هخامنشي، همان ذوالقرنين قرآن است. ذوالقرنين بر اساس آيات قرآن (سوره کهف، آيه 89)، فردي مومن به خدا است و بر اساس احاديث اسلامي، پيامبر بوده است. فعلا کاري هم به اين ندارم که ريشه يکي گرفتن کوروش با ذوالقرنين در کجاست. به تازگي منشور استوانه اي شکل کورش هخامنشي، در مراسمي پر سر و صدا به کشور ايران بازگشت. جمله هاي زير فرازهايي از همين منشور و از زبان کورش است:
«فرمان دادم تمام نيايشگاه‌هايي که بسته شده بود را بگشايند. همه خدايان اين نيايشگاه‌ها را به جاهاي خود بازگرداندم...
همچنين پيکره خدايان سومر و اَکَّـد را که نَـبونيد بدون واهمه از خداي بزرگ به بابل آورده بود؛ به خشنودي مَردوک به شادي و خرمي، به نيايشگاه‌هاي خودشان بازگرداندم، بشود که دل‌ها شاد گردد. بشود، خداياني که آنان را به جايگاه‌هاي مقدس نخستين‌شان بازگرداندم، هر روز در پيشگاه خداي بزرگ برايم خواستار زندگاني بلند باشند.»
من که توي کتَم نمي رود، گوينده جملات مشرکانه بالا، موحد يا پيامبر باشد. ابراهيم بت شکن کجا و چندخدا پرستي که جمله هاي بالا از او نقل شده کجا؟ بگذريم که خداي بزرگي هم که کورش در کنار ديگر خدايان او را تجليل و در اين منشور بارها از او ياد مي کند، «مردوک» است که خدايي غير توحيدي و از بتهاي بابل است. از دو حال خارج نيست:
1- يا کورش ذوالقرنين نيست.
2- يا منشور منتسب به کورش، منشوري جعلي و قلابي است.