به گزارش مشرق، احسان کیانی در مطلبی با عنوان هند و طوفان‌الاقصی که برگرفته از یادداشتی از کبیر تانِجا، مدیر «برنامه مطالعات استراتژیک غرب آسیا» در «بنیاد تحقیقاتی اُبسرور» مستقر در هند است نوشت:
کبیر تانِجا، مدیر «برنامه مطالعات استراتژیک غرب آسیا» در «بنیاد تحقیقاتی اُبسرور» مستقر در هند، طی یادداشتی در «فارن‌پالیس» مورخ ۲۶ آبان ۱۴۰۲، به ارزیابی سیاست هند در قبال خاورمیانه و به طور مشخص، بحران فلسطین پرداخته است.
به نظر او، هند در دوران حکومت حزب ملی‌گرا و راست‌گرای بهاراتیا جاناتا از سیاست بی‌طرفی فعال که طی آن سعی در جلوگیری از تحریک چین داشته دور شده و به «اکوسیستم امنیتی تحت رهبری ایالات متحده» نزدیک شده تا در برابر چین، رویکرد تهاجمی‌تری اتخاذ کند. نمود این امر در عضویت دهلی در ائتلاف I2U2 و پیوستن به کریدور هند به خاورمیانه و اروپا(IMEEC) هویدا شده است.
به همین دلیل هند که «از زمان استقلال، حامی آرمان فلسطین بوده، عملیات حماس را تروریستی نامید و آن را محکوم کرد». دهلی در ۱۹۷۵ به تشکیلات خودگردان به عنوان نماینده مردم فلسطین، موقعیت دیپلماتیک اعطا نمود ولی از ۱۹۹۲ با برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل، روندی دیگر را به تدریج در پیش گرفت.
تعبیر نویسنده این است که هند برای «توازن میان فرصت‌ها و چالش‌ها» مجبور به حفظ تعادل در موضوع فلسطین میان سه قطب مهم است: جهان عرب، ایران و اسرائیل.
زیرا جهان عرب، میزبان بیش از ۷ میلیون کارگر هندی است که ارزآوری برای هند در پی دارد. به ایران برای حفظ منافعش در آسیای مرکزی و به‌ویژه افغانستان نیازمند است و به اسرائیل برای دریافت فناوری‌های نوظهور به‌خصوص در زمینه نظامی.
وی تأکید می‌کند که با توجه به اینکه هند همواره پاکستان را به حمایت از «تروریسم دولتی» متهم می‌کند، محکومیت حماس را حربه‌ای برای تقویت ادبیات خود علیه اسلام‌آباد می‌بیند. علاوه بر اینکه قصد دارد موقعیت پاکستان در کشمیر را نیز تحت تأثیر قرار داده و تضعیف کند.
طبق این یادداشت، نگاه هند به خاورمیانه، فراتر از انرژی و مهاجرت، به موضوع کریدورها دوخته شده و به همین دلیل، به همراه امارات و اسرائیل درصدد گسترش خط تأمین زنجیره ارزش در طول مسیر هند تا مدیترانه برآمده که در هم‌راستایی توافق ابراهیم و ائتلاف چهارگانه «هند، امارات، آمریکا، اسرائیل» نمایان است.
تغییر تدریجی ساختار تسلیحاتی و لجستیک نظامی و امنیتی هند از اتمسفر شوروی سابق به سوی سیستم‌های غرب‌محور، سبب شد تا تل‌آویو را واسطه مناسبی برای دریافت فناوری‌های غربی ببیند. به خصوص که هر دو اسلام‌گرایی را دشمن مشترک خود می‌بینند و از این منظر، احساس نزدیکی بیشتری میان دولت ناراندامودی با نتانیاهو برقرار شد. به همین دلیل برخلاف فضایی که در جنوب جهانی علیه جنایات رژیم صهیونیستی تشکیل شد، هند نه‌تنها چندان به دفاع از فلسطین نپرداخت، بلکه عمدتاً در کنار اسرائیل ایستاد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.