به گزارش مشرق، آرش خوشخو سردبیر روزنامه هفت صبح نوشت:

قرارمان این بود که در صفحه اول، مجموعه‌ای از عکس‌های چهره‌های مشهور سیاسی و فرهنگی و ورزشی کشور را در هیات‌های عزاداری کار کنیم. اما در آخرین لحظه تصمیم عوض شد. ماجرا از این نوحه زیبا شروع شد:

دشنه بر لب تشنه بر لب تشنه بر لب تشنه
خنجر بر تار حنجر بر تار حنجر بر تار حنجر
در خواب کودک بی‌تاب کودک بی‌تاب کودک بی‌تاب
خاموش طفل در آغوش طفل در آغوش طفل در آغوش
زینب آیه ها بر لب آیه ها بر لب آیه ها بر لب
خواهر داغ برادر داغ برادر داغ برادر
عباس بوی گل یاس بوی گل یاس بوی گل یاس
اکبر لاله پرپر لاله پرپر لاله پرپر
بیدار سینه تب‌دار سینه تب‌دار سینه تب‌دار

مداحی به سال ۱۳۸۹ مربوط است. و در خرمشهر. شعر و موسیقی و خواننده کاری می‌کنند که هر شنونده‌ای ازپای دربیاید .کلماتی بریده بریده و هایکووار که غم را در مغز استخوان شنونده جانشین می‌کنند. می‌دانم که خیلی از خوانندگان این سطور خیلی زودتر از ما نام این مداح را شنیده و کارهایش را هم دنبال کرده‌اند اما برای من؛ حسین فخری، حاج حسین فخری کشف بزرگ ۲۹ مهرماه بود و تلاشی بی پایان برای یافتن و شنیدن مداحی‌های دیگر او. انگار بازگشت به اصل بودند. بازگشت به دوران کودکی . بازگشت به اواخر دهه ۵۰ و شصت. دورانی که مداحی ایام محرم به شکل دیگری در تهران برگزار می‌شد. هنوز مداحان صدای خودرا با صدای خوانندگان مشهور میکس و میزان نکرده بودند. هنوز اشعار به دست اندازی به ادبیات کوچه و خیابان عادت نکرده بودند و فاخر بودند و موزون و مجذوب کننده. هنوز مداحان عادت نکرده بودند برای گرم کردن مجلس در نقش سوپر استارهای صدا کلفتی ظاهر شوند که با فریاد و عصبیت از حاضرین شور و گرمای بیشتری می‌خواستند. یاد دسته عزاداری جمع و جور مسجد نوریان سه راه زندان افتادم و دسته سینه زن هایش که حتی از زنجیر زدن هم خود را دور می‌داشتند.

آری اعتراف می‌کنم که حسین فخری را نمی‌شناختم. نمی‌دانم تلویزیون ایران تا به حال چقدر از مداحی های او را در آنتن عمومی‌پخش کرده است. نمی‌دانم. اما هرچه هست این فرصت را غنیمت می‌شمارم و از این چهره این صدا و از این اشعار ستایش می‌کنم. پس صفحه اول امروز هفت صبح را تقدیم می‌کنیم به این مرد بزرگ .

1.فخری از معدود مداحانی است که کار اصلی‌اش در جنگ مداحی نبود، بلکه در کنار کار رزمندگی، مداحی می‌کرد و با بسیاری از شهدای سپاه خرمشهر همرزم بود. او رزمنده‌ای بود که سال‌ها روی دکل‌های اطلاعاتی در مناطق عملیاتی جنوب و به ویژه در خرمشهر به انجام وظیفه مشاهده مواضع بعثی‌ها و گزارش تحرک نیروهای دشمن می‌پرداخت.
کمتر مداحی را به تواضع، فروتنی و اخلاص او دیده‌ام. او که یکی از نوحه‌خوان‌های برجسته در کشور است، هرگز خود و هنرش را به چیزی نگرفته و نمی‌گیرد و همین صفت اخلاص و تواضع است که از او در نظر علاقه‌مندان بسیارش، انسانی محبوب و کم نظیر ساخته است.
2. حسین فخری از معدود مداحانی است که نه تنها برای مداحی خود، وجهی دریافت نمی‌کند، بلکه حتی اگر چنانچه پس از برنامه، مبلغی به او هدیه داده شود، علاوه بر برگرداندن آن در مناسبت‌های بعدی، از حضور در آن مراسم خودداری می‌کند.
3.  ویژگی برجسته دیگر حسین فخری، خوش اشکی اوست. بارها دیده شده به هنگام خواندن نوحه، بغضی چنان گلویش را گرفته که فقط با گریه توانسته است نوحه‌خوانی خود را ادامه دهد.

4. دیگر ویژگی حسین فخری، نوحه خوانی او به دو زبان فارسی و عربی است.
5. از دیگر ویژگی‌های وی قدرت، مهارت و تسلط فوق‌العاده او در آهنگسازی و اجرای آنها در نوحه خوانی به سبک بوشهری است، به گونه‌ای که هم اکنون بسیاری از مداحانی که به سبک و آهنگ‌های او علاقه بسیاری دارند، در خرمشهر، اهواز، دزفول، ماهشهر، گناوه و بندر دیلم و… عینا آهنگ‌ها و نوحه‌هایی را که او در سال یا سال‌ها پیش در خرمشهر یا در جاهای دیگر خوانده، از نوارهایی که در اختیار دارند، گوش کرده، آنها را دقیقا به همان سبکی که فخری خوانده، اجرا می‌کنند.»

به امید اینکه همه مداحان و نوحه خوانان کشور، مانند استاد حسین فخری، آثاری در شأن حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) اجرا کنند.
و به امید اینکه مردم ما نوحه های فاخری چون آثار استاد حسین فخری را بشناسند و بنیوشند و به دیگران بشناسانند تا مجالی نماند برای آنانی که با اشعار و ریتم های مبتذل سبب بی احترامی به حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) می شوند.