سرویس تاریخ مشرق- باقر پیرنیا که سال‌ها استاندار خراسان و نایب التولیه آستان قدس رضوی در زمان شاه بوده است در خاطرات خود که به نام گذر عمر منتشر شده، درباره خصوصی‌سازی در دوره شاه می‌نویسد:

اصل سهیم شدن کارگران در سود کارخانه‌ها از اصول مترقی بود که برای حفظ و توسعه‌ی کارخانه و جلوگیری از رخنه‌ی اندیشه چپی در میان کارگران بسیار سودمند بود.

به دنبال آن قانون دیگری گذشت که فروش ۴۹ درصد از سهام کارخانه به کارگران بود. این  قانون از هر دیدی بسیار پرارزش و سزاوار ستایش بود، ولی با افسوس در اجرا به بدترین شکل و وضع درآمد. به این معنی که قانون گفته بود: هیئتی کارخانه‌ها را ارزیابی کرده و ۴۹ درصد سهامش را به کارگران بفروشد. در این جریان صاحبان کارخانه‌ها با این هیئت زد و بند کرده و بهای ۴۹ درصد سهام را طوری تعیین می‌کردند که صد در صد قیمت سهام زیر پوشش این ۴۹ درصد قرار می‌گرفت! در نتیجه با اجرای این قانون مالک یا مالکان کارخانه در حقیقت بهای همه‌ی کارخانه را از کارگران می‌گرفتند و در این میان ۵۱ درصد سهام کارخانه را هم دارا بودند!

۱- گذر عمر (خاطرات سیاسی باقرپیرنیا)، تهران؛ انتشارات کویر، ۱۳۸۲، ص ۲۸۷.