گروه ورزشی مشرق - در دقیقه 83 بازی وقتی امره جان (کان) از بازی اخراج شد و لیورپول با نتیجه 3 بر یک برابر آرسنال شکست را قبول کرده بود، نویسنده گاردین نیز بنا را بر همین نتیجه گذاشت و از مسائلی پرده برداشت که بار دیگر در فوتبال انگلیس آن هم در یک بازی مهم بین دو تیم بزرگ همچون آرسنال و لیوپورل بحث برانگیز و عجیب به نظر می رسید.
نا گفته پیدا است که در یک بازی مهم از این دست، چه مبالغی جابجا می شود و سود حاصل از تبلیغات دور زمین بازی، آگهی های بازرگانی بین دو نیمه در بیش از 45 شبکه تلویزیونی تحت قرارداد مستقیم و غیر مستیم با لیگ برتر انگلیس و این دو باشگاه و همچنین سود حاصل از جذب حامی مالی در دو باشگاه آرسنال و لیورپول تا چه حد رویایی و نجومی خواهد بود اما افشاگری گاردین از ابعاد دیگری خبر می داد.
«آرسنال با نتیجه 4 بر یک برابر لیورپول به پیروزی رسیده و این نشان از شادی هواداران آرسنال و غم و اندوه نزد هواداران لیورپول دارد اما در همین لحظه مردم دیگری در نقاط دیگری از جهان هستند که شادی و غم را اتفاقا به همین بهانه تجربه می کنند، مردمی که نه آرسنال را می شناسند و نه لیورپول را. منظورم آوارگان کمپ سازمان ملل در مرکز صحرای سینا نیست یا پناهندگانی که در کمپ یونان، برزخی از کمبود هیزم و غذای گرم را با چند دقیقه خواب راحت در چادری شرجی و بو گرفته، عوض می کنند، نه این بار از مردمی می گویم که از زندگی سخت به شرط دو وعده غذای گران در روز خسته شده و تن به بنگاه‌های شرط بندی مخوف و مافیایی می‌دهند تا همه زندگی خود را پاکبازانه و بی دریغ در اختیار مامور تقسیم اموال و مبلغ مالی بگذارند. اینجا میانمار، مالی، مالزی، تایلند، شرق کره جنوبی، غرب چین و شمال تایوان است.»
نویسنده در ادامه به خاطره تلخ خود از حمایت باشگاه‌های انگلیسی از این بنگاه‌های شرط بندی در جنوب شرق آسیا می‌گوید و ادامه می‌دهد: « آخرین بار وقتی از یک مقام رسمی در باشگاه منچستریونایتد پرسیدم که چرا با این پدیده شوم مبارزه نمی کنید، بی آنکه جرات کنم طور دیگری بپرسم و بگویم که چرا از آنها حمایت می کنید، طوری از غیر انسانی بودن این عمل زشت حرف زد که خودم از سوالی که پرسیده بودم شرمنده شدم اما همه ما واقعیت را می دانیم و مشخص است که اگر مدیران باشگاهی مثل آرسنال یا لیورپول با این بنگاه‌های شرط بندی مخوف و مافیایی در ارتباط نباشند هرگز شاهد رونق رو افزون این مراکز فساد در جهان نخواهیم بود.
درآمد اصلی باشگاه‌های بزرگ فوتبال در اروپا به خصوص در انگلیس اگر از این راه نباشد پس از چه راهی است که این گونه در پایان هر سال مالی برای فرارهای مالیاتی نجومی خود مجبور به استخدام بیش از 50 حسابدار زبده در جهان می شوند و حاضرند میلیون‌ها یورو خرج کنند تا مالیات سالیانه خود را مخفی نگاه دارند؟»
و اما بازی بزرگ آرسنال و لیورپول، دیداری که به استناد رقم منتشر شده در وب سایت شرط بندی معروف دنیا که اتفاقا از حامیان مالی رئال مادرید، منچستریونایتد، آ.ث میلان و آرسنال نیز محسوب می شود معادل 210 میلیون یورو است که به صورت معاف از مالیات و کاملا پنهان و بدون گزارش مالی بین 5 واحد تقسیم شد: باشگاه آرسنال، شبکه تلویزیونی اسکای، شرکت بازرگانی فیوچر مالزی تحت نام قدیمی گروه مالی فیوچر، اتحادیه فوتبال انگلیس و یک حساب بانکی حقیقی در یکی از شعبات بانک بین المللی آر بی سی در امارات متحده عربی.
نویسنده گاردین بر این باور است که اگر آرسنال در این بازی شکست می خورد معادل حداقل 40 میلیون یورو ضرر مالی رسمی داشت و البته چنین فشاری هرگز بر دوش مقامات لیورپول نبود. در چنین شرایطی نمی شود از نحوه قضاوت داور، نوع بازی برخی بازیکنان لیورپول و حتی کنایه های گزارشکر اسکای اسپورت که گویا نتیجه بازی را همان اول می دانست، به راحتی گذشت!
همه این اتهامات می توانند کاملا کذب باشند اما اتحادیه فوتبال انگلیس چرا با تداوم حمایت خود از بنگاه‌های شرط بندی در جنوب شرق آسیا راه را برای این گمانه‌زنی های مسموم باز نگاه می دارد؟
نا گفته پیدا است که در یک بازی مهم از این دست، چه مبالغی جابجا می شود و سود حاصل از تبلیغات دور زمین بازی، آگهی های بازرگانی بین دو نیمه در بیش از 45 شبکه تلویزیونی تحت قرارداد مستقیم و غیر مستیم با لیگ برتر انگلیس و این دو باشگاه و همچنین سود حاصل از جذب حامی مالی در دو باشگاه آرسنال و لیورپول تا چه حد رویایی و نجومی خواهد بود اما افشاگری گاردین از ابعاد دیگری خبر می داد.
«آرسنال با نتیجه 4 بر یک برابر لیورپول به پیروزی رسیده و این نشان از شادی هواداران آرسنال و غم و اندوه نزد هواداران لیورپول دارد اما در همین لحظه مردم دیگری در نقاط دیگری از جهان هستند که شادی و غم را اتفاقا به همین بهانه تجربه می کنند، مردمی که نه آرسنال را می شناسند و نه لیورپول را. منظورم آوارگان کمپ سازمان ملل در مرکز صحرای سینا نیست یا پناهندگانی که در کمپ یونان، برزخی از کمبود هیزم و غذای گرم را با چند دقیقه خواب راحت در چادری شرجی و بو گرفته، عوض می کنند، نه این بار از مردمی می گویم که از زندگی سخت به شرط دو وعده غذای گران در روز خسته شده و تن به بنگاه‌های شرط بندی مخوف و مافیایی می‌دهند تا همه زندگی خود را پاکبازانه و بی دریغ در اختیار مامور تقسیم اموال و مبلغ مالی بگذارند. اینجا میانمار، مالی، مالزی، تایلند، شرق کره جنوبی، غرب چین و شمال تایوان است.»
نویسنده در ادامه به خاطره تلخ خود از حمایت باشگاه‌های انگلیسی از این بنگاه‌های شرط بندی در جنوب شرق آسیا می‌گوید و ادامه می‌دهد: « آخرین بار وقتی از یک مقام رسمی در باشگاه منچستریونایتد پرسیدم که چرا با این پدیده شوم مبارزه نمی کنید، بی آنکه جرات کنم طور دیگری بپرسم و بگویم که چرا از آنها حمایت می کنید، طوری از غیر انسانی بودن این عمل زشت حرف زد که خودم از سوالی که پرسیده بودم شرمنده شدم اما همه ما واقعیت را می دانیم و مشخص است که اگر مدیران باشگاهی مثل آرسنال یا لیورپول با این بنگاه‌های شرط بندی مخوف و مافیایی در ارتباط نباشند هرگز شاهد رونق رو افزون این مراکز فساد در جهان نخواهیم بود.
و اما بازی بزرگ آرسنال و لیورپول، دیداری که به استناد رقم منتشر شده در وب سایت شرط بندی معروف دنیا که اتفاقا از حامیان مالی رئال مادرید، منچستریونایتد، آ.ث میلان و آرسنال نیز محسوب می شود معادل 210 میلیون یورو است که به صورت معاف از مالیات و کاملا پنهان و بدون گزارش مالی بین 5 واحد تقسیم شد: باشگاه آرسنال، شبکه تلویزیونی اسکای، شرکت بازرگانی فیوچر مالزی تحت نام قدیمی گروه مالی فیوچر، اتحادیه فوتبال انگلیس و یک حساب بانکی حقیقی در یکی از شعبات بانک بین المللی آر بی سی در امارات متحده عربی.
نویسنده گاردین بر این باور است که اگر آرسنال در این بازی شکست می خورد معادل حداقل 40 میلیون یورو ضرر مالی رسمی داشت و البته چنین فشاری هرگز بر دوش مقامات لیورپول نبود. در چنین شرایطی نمی شود از نحوه قضاوت داور، نوع بازی برخی بازیکنان لیورپول و حتی کنایه های گزارشکر اسکای اسپورت که گویا نتیجه بازی را همان اول می دانست، به راحتی گذشت!
همه این اتهامات می توانند کاملا کذب باشند اما اتحادیه فوتبال انگلیس چرا با تداوم حمایت خود از بنگاه‌های شرط بندی در جنوب شرق آسیا راه را برای این گمانه‌زنی های مسموم باز نگاه می دارد؟
