به گزارش مشرق همزمان با عزاداري ايّام شهادت حضرت ام‌ابيها فاطمة‌الزهرا سلام‌الله عليها، پايگاه اطلاع‌رساني رهبر معظم انقلاب سخنراني ايشان را منتشر کرد، که متن سخنان معظم‌لّه در زير آمده:
البته من از جنبه‌هاى معنوى و روحى و الهىِ آن بزرگوار حرفى نمى‌توانم بزنم. من کوچکتر از اين هستم که آن جنبه‌ها را درک‌کنم. حتّى اگر کسى درک هم بکند، نمى‌تواند آن چنان که حقِ آن حضرت است، او را توصيف و بيان کند. آن جنبه‌هاى معنوى، عالم جداگانه‌اى است.
از امام صادق عليه‌الصّلاةوالسّلام روايت شده است که فرمود: «انّ فاطمة کانت محدّثة؛» آن بزرگوار «محدّثه» بود. يعنى فرشتگان بر او فرود مى‌آمدند، با او مأنوس مى‌شدند و با او سخن مى‌گفتند. اين، مشخّصه‌اى است که روايات متعدّدى درباره آن وجوددارد. «محدّثه» بودن مخصوص شيعه هم نيست. شيعه و سنّى معتقدند که در دوران اسلام، کسانى بوده‌اند يا مى‌توانسته‌اند وجودداشته‌باشند که فرشتگان با آنها سخن بگويند. مصداق اين در روايات ما، فاطمه زهراست. در روايت امام صادق عليه‌الصّلاةوالسّلام چنين است که فرشتگان الهى نزد فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌عليها مى‌آمدند؛ با او حرف مى‌زدند و آيات الهى را بر او مى‌خواندند؛ همان تعبيراتى که نسبت به مريم، عليهاسلام در قرآن هست که: «ان اللَّه اصطفيک و طهّرک و اصطفيک على نساء العالمين.» اين عبارات را فرشتگان به فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌عليها خطاب مى‌کردند و مى‌گفتند: «يا فاطمة، انّ اللَّه اصطفيک و طهَّرک؛» خدا تو را برگزيده و پاک قرارداده‌است. «و اصطفيک على النساء العالمين؛» تو را بر زنان عالم برترى داده‌است. بعد امام صادق، عليه‌الصّلاةوالسّلام، در همين روايت مى‌فرمايد: يک شب که ملائکه با آن حضرت مشغول صحبت بودند و اين تعبيرات را مى‌کردند، فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها به آنها فرمود: «أليست المفضّلة على نساء العالمين مريم؟» يعنى آن زنى که خداى متعال فرموده‌است «واصطفيک على نساء العالمين» آيا مريم نيست که خدا او را بر زنان عالم برگزيد؟ ملائکه در جواب، به فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها عرض‌کردند: «مريم نسبت به زنان دوران خودش برگزيده بود و تو نسبت به زنان همه دورانها - از اوّلين و آخرين - برگزيده هستى». اين چه مقام معنوى والايى است! انسان عادّى - مثل ما - نمى‌تواند اين عظمت و رتبه را به درستى، حتّى در ذهن خود، تصوّرکند. يا در روايتى از اميرالمؤمنين عليه‌الصّلاةوالسّلام، نقل شده‌است که فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها به ايشان مى‌گويد: «ملائکه مى‌آيند و مطالبى را به من مى‌گويند.» اميرالمؤمنين به ايشان مى‌گويد: «وقتى صداى ملک را شنيدى، به من بگو تا آنچه را مى‌شنوى بنويسم.» و اميرالمؤمنين، آنچه را که ملائکه به فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها املا مى‌کردند نوشت و اين، کتابى شد که در نزد ائمّه ما عليهم‌السّلام بود و هست و «مُصْحَفُ فاطمة» يا «صَحيفَةُ فاطمة» ناميده مى‌شود.
در روايات متعدّدى است که ائمّه عليهم‌السّلام، براى مسائل گوناگون خود، به «مصحف فاطمه» رجوع مى‌کردند. بعد امام مى‌فرمايد: «انه ليس فيها حلال و حرام»؛ در اين کتاب، احکام حلال و حرام نيست. اما «فيها علم ما يکون»؛ بلکه همه حوداث جارى بشرى در دورانهاى آينده، در اين کتاب هست. اين، چه دانش والايى است! اين، چه معرفت و حکمت بى‌نظيرى است که خداى متعال به يک زن در سنين جوانى بخشيده! اين، مربوط به مسائل معنوى است.
