به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، شامگاه شنبه(22 بهمن) ، تالار وحدت ، با حضور هنرمندان ، مدیران وزارت ارشاد و خبرنگاران ، میزبان آیین پایانی جشنواره سی ام تئاتر فجر بود ؛ مراسمی که حاشیه هایش جذابیت زیادی برای تماشاگران داشت .
مدیران کم حرف
طراحی و کارگردانی آیین پایانی جشنواره امسال تئاتر فجر ، چند حسن و چند عیب داشت . بارز ترین خوبی مراسم آن بود که بسیار جمع و جور برگزار شد و در آن از سخنرانی های طولانی و حوصله بر مسوولان و مدیران خبری نبود .
ابتدا از همه ، رحمت امینی ، دبیر جشنواره روی صحنه آمد و به جای آن که از روی برگه ،گزارشی خشک و خالی را بخواند ، به یک سلام و علیک کوتاه اکتفا کرد و در عوض گزارشی تصویری از او روی پرده افتاد که در آن بخش های گوناگون این رویداد هنری و نحوه برگزاری اش شرح داده شد.
هنگامی که نوبت به سید محمد حسینی ، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رسید ، او نیز بسیار کوتاه سخن گفت و تنها ابراز امیدواری کرد که از 23 بهمن ( امروز ) جشنواره تئاتر فجر سال آینده کلید بخورد و کارهای برگزاری اش آغاز شود .
حمید شاه آبادی ، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و محمد دشت گلی ، سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی هم اگر چه برای اهدای جوایز جنبی و پاسداشت پیشکسوتان روی صحنه آمدند ، اما هیچ حرف و سخنی نگفتند . ای کاش دیگر اختتامیه های فرهنگی و هنری در کشور از این رویه پیروی کنند .
برنامه های هنری کم رمق
بر خلاف ضرب المثل معروف «عیبش گفتی ، حسن اش را نیز بگو » ، ما بعد از ذکر یک نکته مثبت ، می رویم به سراغ موردی منفی در مراسم اختتامیه جشنواره سی ام تئاتر فجر .
در حالی که در همه جهان ( و حتی در ایران خودمان ) رسم است که در مراسم اختتامیه رویداد های فرهنگی مهم ، از یکی دو چهره شناخته شده هنری برای اجرای برنامه دعوت به عمل بیاید، اما آیین پایانی شنبه شب تئاتر فجر در لابلای برنامه های اصلی خود ، تنها میزبان دو گروه ناشناس بود . ابتدا کودکانی روی صحنه آمدند که به همراه موسیقی ، به رقص آذری پرداختند . این برنامه تنها از آن جهت که هنرمندانش خردسال بودند ، می تواند با کمی اغماض مورد قبول قرار بگیرد .
اجرای چند تصنیف از سوی یک گروه جوان و ناشناس موسیقی سنتی ، دیگر بخش سرگم کننده این مراسم بود که این نیز نمی تواند در چارچوب معیارهای برگزاری مراسم اختتامیه چنین جشنواره ای قرار بگیرد . بی شک جشنواره تئاتر فجر که 30 سالگی را هم پشت سرگذاشته است ، استحقاقی بیش از این دارد .
ناهماهنگی های فنی و اجرایی
دیگر مشکل مراسم اختتامیه شنبه شب تئاتر فجر ، کیفیت نامناسب صدا ، تصویر و نقص فنی میکروفون ها بود . در هنگام پخش تیزر معرفی نامزدهای بخش های گوناگون مسابقه ایران و بین الملل ، ناهماهنگی و جابجایی تصاویر باعث شد تا برگزار کنندگان مراسم قید استفاده از تصاویر ویدئویی را بزنند و اسامی کاندیداها تنها توسط مجری مراسم ( امیر حسین مدرس ) خوانده شود . خرابی تعدادی از میکروفون ها نیز موجب گردید تا بسیاری از اعضای هیئت داوران ، هنرمندان دعوت شده به روی صحنه و برندگان ترجیح بدهند تا تنها از صدای طبیعی خود برای ارتباط با تماشاگران بهره بگیرند .
تاخیر در شروع مراسم ، نا هماهنگی در ورود مدعوین به تالار وحدت و جا گرفتن آنان بر صندلی ها ، تعداد زیاد تماشاگران ایستاده در کنار دیوارها و بی نظمی ها در ورود و خروج به سالن از دیگر نکات منفی مراسم پایانی جشنواره تئاتر وحدت بود .
تعظیم در مقابل پیشکسوتان
جشنواره تئاتر فجر امسال ، مثل دوره های گذشته شاهد تجلیل از چند چهره پیشکسوت بود . زمانی که جمشید مشایخی ، اسماعیل خلج ، شیرین بزرگمهر و احمد جولایی روی صحنه آمدند ، تمام حاضران در سالن به پا خاستند و با تشویق های خود فضای تالار وحدت را گرم کردند .
لوح تقدیر جمشید مشایخی را خسرو حکیم رابط ( مدرس و نمایشنامه نویس پیشکسوت ) اهدا کرد . او در وصف مشایخی گفت :« این بازیگر بزرگ ، دل سوخته ندارد ، بلکه یک خرمن آتش عشق سوزان نسبت به تئاتر دارد که امیدوارم سال های سال همچنان گرما بخش صحنه هنرهای نمایشی کشور باشد .»
جمشید مشایخی هم در سخنانی کوتاه با یادآوری سال 1359 که مدیریت اداره تئاتر را بر عهده داشته است ، از سال های جنگ یاد کرد و خاطره شهیدان جنگ تحمیلی را گرامی داشت .
اسماعیل خلج (نمایشنامه نویس ، کارگردان و بازیگر پیشکسوت) نیز پس از آن که لوح تقدیرش را اردشیر صالح پور ( مدرس و پژوهشگر تئاتر) اهدا کرد ، دو رباعی از سروده های خود را خواند .
شیرین بزرگمهر ( استاد دانشکده سینما و تئاتر ) و احمد جولایی ( نویسنده و پژوهشگر هنرهای نمایشی ) ، دو چهره دیگری بودند که شنبه شب مورد تقدیر قرار گرفتند و لوح های تقدیرشان توسط رحمت امینی ( دبیرجشنواره ) و محمد دشت گلی ( سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی) اهدا شد.
اتفاق ها جالب ؛ حرف های جذاب
در اختتامیه سی امین دوره جشنواره تئاتر فجر ، اتفاق های جالبی رخ داد و حرف های جذابی زده شد که بیش از برنامه های اصلی مراسم ، مورد توجه تماشاگران قرار گرفت .
غیبت چند دقیقه ای مجری : زمانی که سخنرانی کوتاه وزیر ارشاد به پایان رسید ، از مجری برنامه خبری نبود تا رشته امور را به دست بگیرد . دقایقی گذشت تا افرادی به دنبال امیر حسین مدرس رفتند و او را به سالن آوردند تا اجرا را ادامه دهد . در این مدت سید محمد حسینی بلاتکلیف روی صحنه مانده بود و نمی دانست چه باید بکند. زمانی که مدرس پشت تریبون قرار گرفت ، گفت « اصلاً انتظارنداشته است سخنان وزیر ارشاد این قدر کوتاه باشد ».
هم خوانی مردم با سرود ای ایران : در مراسم رسمی گویا دیگر رسم شده است مردم علاوه برای احترام به سرود ملی ، به خاطر سرود ای ایران هم از جایشان بلند شوند. در مراسم شنبه شب ، در حالی که گروه موسیقی سنتی در حال نواختن سرود ای ایران بود ، مردم در حالی که ایستاده بودند، آن را همراه با خواننده می خواندند .
کفش پاره بازیگر: زمانی که حسین امیدی ، بازیگر نمایش « به مراسم مرگ داداش خوش آمدید» روی صحنه آمد تا جایزه خود را دریافت کند، از بابت کج راه رفتن خود عذر خواست و گفت :« کفشم پاره است و پول ندارم که کفش نویی بخرم .»
در واکنش به این حرف کنایه آمیز امیدی ، امیر حسین مدرس جواب داد :« با این جایزه یک و نیم میلیون تومانی می توانی تا دلت می خواهد کفش بخری.»
در خواست حسین پاکدل : کارگردان نمایش « عشق و عالیجناب» زمانی که برای گرفتن جایزه اش روی صحنه آمد ، از معاون هنری وزیر که روی صندلی های ردیف اول نشسته بود ، خواست تا همان جا قول اجرای عمومی کارش را بدهد ؛ در خواستی که پاسخی به آن داده نشد . پاکدل در صحبت هایش اشاره کرد که برای حل مشکل اجرای نمایش « عشق و عالیجناب » ، چهار بار به دفتر شاه آبادی مراجعه کرده و هیچ بار موفق به دیدار معاون وزیر نشده است .
دلارهای قاچاق : در بخش مسابقه بین الملل ، جوایز نقدی به صورت دلار پرداخت می شد . امیر حسین مدرس به همین دلیل به برندگان ایرانی این بخش هشدار داد : « مواضب خودتان باشید تا وقتی بیرون می روید به جرم در اختیار داشتن دلارهای قاچاق دستگیر نشوید .»
وقتی داود رشیدی جایزه را نمی داد:جایزه بزرگ بخش بین الملل جشنواره ، پنج هزار دلار بود که به آتیلا پسیانی ، کارگردان نمایش « ریچارد سوم » رسید . وقت ستاره پسیانی به جای پدرش روی صحنه آمد تا جایزه را بگیرد ، داود رشیدی تا دقایقی از دادن آن خودداری می کرد و می گفت :« فکر می کنی من به راحتی این دلارها را به تو می دهم . بدو بگو تا دیر نشده است ، پدرت بیاید و جایزه اش را بگیرد .»
مدیران کم حرف
طراحی و کارگردانی آیین پایانی جشنواره امسال تئاتر فجر ، چند حسن و چند عیب داشت . بارز ترین خوبی مراسم آن بود که بسیار جمع و جور برگزار شد و در آن از سخنرانی های طولانی و حوصله بر مسوولان و مدیران خبری نبود .
ابتدا از همه ، رحمت امینی ، دبیر جشنواره روی صحنه آمد و به جای آن که از روی برگه ،گزارشی خشک و خالی را بخواند ، به یک سلام و علیک کوتاه اکتفا کرد و در عوض گزارشی تصویری از او روی پرده افتاد که در آن بخش های گوناگون این رویداد هنری و نحوه برگزاری اش شرح داده شد.
هنگامی که نوبت به سید محمد حسینی ، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رسید ، او نیز بسیار کوتاه سخن گفت و تنها ابراز امیدواری کرد که از 23 بهمن ( امروز ) جشنواره تئاتر فجر سال آینده کلید بخورد و کارهای برگزاری اش آغاز شود .
حمید شاه آبادی ، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و محمد دشت گلی ، سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی هم اگر چه برای اهدای جوایز جنبی و پاسداشت پیشکسوتان روی صحنه آمدند ، اما هیچ حرف و سخنی نگفتند . ای کاش دیگر اختتامیه های فرهنگی و هنری در کشور از این رویه پیروی کنند .
برنامه های هنری کم رمق
بر خلاف ضرب المثل معروف «عیبش گفتی ، حسن اش را نیز بگو » ، ما بعد از ذکر یک نکته مثبت ، می رویم به سراغ موردی منفی در مراسم اختتامیه جشنواره سی ام تئاتر فجر .
در حالی که در همه جهان ( و حتی در ایران خودمان ) رسم است که در مراسم اختتامیه رویداد های فرهنگی مهم ، از یکی دو چهره شناخته شده هنری برای اجرای برنامه دعوت به عمل بیاید، اما آیین پایانی شنبه شب تئاتر فجر در لابلای برنامه های اصلی خود ، تنها میزبان دو گروه ناشناس بود . ابتدا کودکانی روی صحنه آمدند که به همراه موسیقی ، به رقص آذری پرداختند . این برنامه تنها از آن جهت که هنرمندانش خردسال بودند ، می تواند با کمی اغماض مورد قبول قرار بگیرد .
اجرای چند تصنیف از سوی یک گروه جوان و ناشناس موسیقی سنتی ، دیگر بخش سرگم کننده این مراسم بود که این نیز نمی تواند در چارچوب معیارهای برگزاری مراسم اختتامیه چنین جشنواره ای قرار بگیرد . بی شک جشنواره تئاتر فجر که 30 سالگی را هم پشت سرگذاشته است ، استحقاقی بیش از این دارد .
ناهماهنگی های فنی و اجرایی
دیگر مشکل مراسم اختتامیه شنبه شب تئاتر فجر ، کیفیت نامناسب صدا ، تصویر و نقص فنی میکروفون ها بود . در هنگام پخش تیزر معرفی نامزدهای بخش های گوناگون مسابقه ایران و بین الملل ، ناهماهنگی و جابجایی تصاویر باعث شد تا برگزار کنندگان مراسم قید استفاده از تصاویر ویدئویی را بزنند و اسامی کاندیداها تنها توسط مجری مراسم ( امیر حسین مدرس ) خوانده شود . خرابی تعدادی از میکروفون ها نیز موجب گردید تا بسیاری از اعضای هیئت داوران ، هنرمندان دعوت شده به روی صحنه و برندگان ترجیح بدهند تا تنها از صدای طبیعی خود برای ارتباط با تماشاگران بهره بگیرند .
تاخیر در شروع مراسم ، نا هماهنگی در ورود مدعوین به تالار وحدت و جا گرفتن آنان بر صندلی ها ، تعداد زیاد تماشاگران ایستاده در کنار دیوارها و بی نظمی ها در ورود و خروج به سالن از دیگر نکات منفی مراسم پایانی جشنواره تئاتر وحدت بود .
تعظیم در مقابل پیشکسوتان
جشنواره تئاتر فجر امسال ، مثل دوره های گذشته شاهد تجلیل از چند چهره پیشکسوت بود . زمانی که جمشید مشایخی ، اسماعیل خلج ، شیرین بزرگمهر و احمد جولایی روی صحنه آمدند ، تمام حاضران در سالن به پا خاستند و با تشویق های خود فضای تالار وحدت را گرم کردند .
لوح تقدیر جمشید مشایخی را خسرو حکیم رابط ( مدرس و نمایشنامه نویس پیشکسوت ) اهدا کرد . او در وصف مشایخی گفت :« این بازیگر بزرگ ، دل سوخته ندارد ، بلکه یک خرمن آتش عشق سوزان نسبت به تئاتر دارد که امیدوارم سال های سال همچنان گرما بخش صحنه هنرهای نمایشی کشور باشد .»
جمشید مشایخی هم در سخنانی کوتاه با یادآوری سال 1359 که مدیریت اداره تئاتر را بر عهده داشته است ، از سال های جنگ یاد کرد و خاطره شهیدان جنگ تحمیلی را گرامی داشت .
اسماعیل خلج (نمایشنامه نویس ، کارگردان و بازیگر پیشکسوت) نیز پس از آن که لوح تقدیرش را اردشیر صالح پور ( مدرس و پژوهشگر تئاتر) اهدا کرد ، دو رباعی از سروده های خود را خواند .
شیرین بزرگمهر ( استاد دانشکده سینما و تئاتر ) و احمد جولایی ( نویسنده و پژوهشگر هنرهای نمایشی ) ، دو چهره دیگری بودند که شنبه شب مورد تقدیر قرار گرفتند و لوح های تقدیرشان توسط رحمت امینی ( دبیرجشنواره ) و محمد دشت گلی ( سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی) اهدا شد.
اتفاق ها جالب ؛ حرف های جذاب
در اختتامیه سی امین دوره جشنواره تئاتر فجر ، اتفاق های جالبی رخ داد و حرف های جذابی زده شد که بیش از برنامه های اصلی مراسم ، مورد توجه تماشاگران قرار گرفت .
غیبت چند دقیقه ای مجری : زمانی که سخنرانی کوتاه وزیر ارشاد به پایان رسید ، از مجری برنامه خبری نبود تا رشته امور را به دست بگیرد . دقایقی گذشت تا افرادی به دنبال امیر حسین مدرس رفتند و او را به سالن آوردند تا اجرا را ادامه دهد . در این مدت سید محمد حسینی بلاتکلیف روی صحنه مانده بود و نمی دانست چه باید بکند. زمانی که مدرس پشت تریبون قرار گرفت ، گفت « اصلاً انتظارنداشته است سخنان وزیر ارشاد این قدر کوتاه باشد ».
هم خوانی مردم با سرود ای ایران : در مراسم رسمی گویا دیگر رسم شده است مردم علاوه برای احترام به سرود ملی ، به خاطر سرود ای ایران هم از جایشان بلند شوند. در مراسم شنبه شب ، در حالی که گروه موسیقی سنتی در حال نواختن سرود ای ایران بود ، مردم در حالی که ایستاده بودند، آن را همراه با خواننده می خواندند .
کفش پاره بازیگر: زمانی که حسین امیدی ، بازیگر نمایش « به مراسم مرگ داداش خوش آمدید» روی صحنه آمد تا جایزه خود را دریافت کند، از بابت کج راه رفتن خود عذر خواست و گفت :« کفشم پاره است و پول ندارم که کفش نویی بخرم .»
در واکنش به این حرف کنایه آمیز امیدی ، امیر حسین مدرس جواب داد :« با این جایزه یک و نیم میلیون تومانی می توانی تا دلت می خواهد کفش بخری.»
در خواست حسین پاکدل : کارگردان نمایش « عشق و عالیجناب» زمانی که برای گرفتن جایزه اش روی صحنه آمد ، از معاون هنری وزیر که روی صندلی های ردیف اول نشسته بود ، خواست تا همان جا قول اجرای عمومی کارش را بدهد ؛ در خواستی که پاسخی به آن داده نشد . پاکدل در صحبت هایش اشاره کرد که برای حل مشکل اجرای نمایش « عشق و عالیجناب » ، چهار بار به دفتر شاه آبادی مراجعه کرده و هیچ بار موفق به دیدار معاون وزیر نشده است .
دلارهای قاچاق : در بخش مسابقه بین الملل ، جوایز نقدی به صورت دلار پرداخت می شد . امیر حسین مدرس به همین دلیل به برندگان ایرانی این بخش هشدار داد : « مواضب خودتان باشید تا وقتی بیرون می روید به جرم در اختیار داشتن دلارهای قاچاق دستگیر نشوید .»
وقتی داود رشیدی جایزه را نمی داد:جایزه بزرگ بخش بین الملل جشنواره ، پنج هزار دلار بود که به آتیلا پسیانی ، کارگردان نمایش « ریچارد سوم » رسید . وقت ستاره پسیانی به جای پدرش روی صحنه آمد تا جایزه را بگیرد ، داود رشیدی تا دقایقی از دادن آن خودداری می کرد و می گفت :« فکر می کنی من به راحتی این دلارها را به تو می دهم . بدو بگو تا دیر نشده است ، پدرت بیاید و جایزه اش را بگیرد .»
