به گزارش مشرق، انقلاب مصر که از حدود یک سال قبل آغاز شد و به سقوط حسنی مبارک انجامید، در طول این یک سال با فراز و نشیب‌هایی مواجه بوده است. واقعیت این است که در دوران حاکمیت مبارک، مصر فاقد هرگونه دموکراسی بود و این رژیم با نوعی میلیتاریسم متکی بر غرب و آمریکا، حاکمیت خود را بر مردم حفظ می‌کرد.

با اوجگیری انقلاب مردم در مصر، استکبار و در رأس آن آمریکا در یک ابتکار عمل انفعالی حاضر به برکناری مبارک شد، اما تلاش کرد رژیم متکی بر میلیتاریسم را حفظ کند. در این صورت نقش آفرینان میدان از سویی توده‌های انقلابی مسلمان و از سوی دیگر میلیتاریسم سنتی هستند. دیدگاه و روش میلیتاریسم هماهنگی و همکاری با استکبار است و دیدگاه و روش توده‌های مردم و نخبگان انقلابی مصر، خروج جامعه مصر از زیر سلطه استکبار و در رأس آن آمریکا و ورود این کشور به جبهه مقاومت در برابر اسرائیل است.

بیشتر بخوانید:

ممانعت مصر از برگزاری مراسم عزاداری برای «مُرسی»

افشای جزئیات جدید از مرگ «مُرسی»

اقدامات و تلاش‌های رژیم نظامی مصر برای جلوگیری از شکست و فروپاشی سیستم متکی بر غرب است. در این راه تمامی اقدامات توسط شورای نظامی مصر به عنوان رهبری و فرماندهی رژیم مبارک در حال انجام است. این شورا در تمامی ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، حقوقی و … مداخله می‌کند و کلیت سیستم حاکمیتی و قدیمی مصر را رهبری می‌نماید.

این رویارویی توده‌های مردم انقلابی و عدالتخواه و استقلال طلب و میلیتاریسم به طور بارزی وجود دارد. گرچه رژیم میلیتاریستی مصر و با راهبری شورای نظامی قصد دارد که با جذب طرفداران رژیم به نوعی خود را مردمی نشان دهد، اما اقدامات ضدمردمی و ضد دموکراسی آنها نشان می‌دهد که اگر هم از مکانیسم‌های مردم سالاری و دموکراسی استفاده می‌کند آن استفاده تا جایی است که میلیتاریسم مصر را حفظ نماید. انحلال مجلس مردمی مصر، حتی آرای دادگاه قانون اساسی مصر و … همه و همه در راه حفظ میلیتاریسم در قبال دموکراسی انقلابی است.

در انتخابات ریاست جمهوری مصر، رژیم میلیتاریستی مصر با اتکا به احزاب فرمایشی و نیز منابع مالی غربی و عربی و نیز حمایت‌های گسترده رسانه‌ای و اعمال تمام قدرت اداری در دست آنها و نیز رد صلاحیت نخبگان انقلابی و مؤثر بخصوص برخی کاندیداهای اخوان المسلمین سعی کردند که در انتخابات و با ظاهری دموکراتیک نیروهای طرفدار غرب و نمایندگان میلیتاریسم سنتی مصر برنده انتخابات شوند که در نهایت با مراقبت، حضور و تلاش توده‌های مردم و البته با چالش‌های فراوان در نهایت نامزد اسلامگرایان و انقلابیون، آقای محمد مُرسی به عنوان رئیس جمهور مصر پس از چند دهه به کاخ ریاست جمهوری راه یافت.
اکنون رویارویی میلیتاریسم و دموکراسی در مصر به نقطه اوج خود رسیده است.

آیا رژیم میلیتاریستی اجازه تحرک و فعالیت به رئیس جمهور منتخب مردم را خواهد داد؟
سیاست میلیتاریسم متکی بر غرب در مصر در قبال جریان انقلابی نخبگان انقلابی و رئیس جمهور برآمده از انقلاب چه خواهد بود؟
اگر یادمان بیاید در روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آمریکا و سفارت آمریکا در یک اقدام تاکتیکی پس از فروپاشی رژیم شاه و میلیتاریسم آن، نظام جمهوری اسلامی را به رسمیت شناخت، اما معلوم بود که هدف آنها ماندن در تهران و پیگیری فتنه‌های گوناگون برای از کار انداختن رژیم نوپای جدید و بدنام کردن روحانیت و امام بود و برای آن روزشماری می‌کردند.

اما اقدامات انقلابی امام، انقلابیون و ابتکار عمل مستمر امام و مردم به آمریکا اجازه نداد که بتواند به صحنه غلبه کند و رژیم نوپای اسلامی را از پای درآورد.

به نظر می‌رسد که روش استکبار و عوامل آن در مصر، ایجاد مشکلات فراوان و ناکارآمد جلوه دادن دولت انقلابی و از کار انداختن آن و همچنین انجام اقدامات ایذایی و فرسایشی برای خسته کردن مردم و انقلابیون و شکست انقلاب مصر است.

بنابراین اکنون که به نوعی نهضت در اوج خود است، در اولین روزهای شکل گیری دولت بایستی مردم، انقلابیون و نخبگان انقلابی مصر بتوانند یک شورای انقلابی را بر سرکار بیاورند. در غیر این صورت از این پس مشکلات بیشتری فراروی آنها قرار خواهد گرفت.

سوال این است که در رویارویی «میلیتاریسم» و «دموکراسی» کدام سمت و سو برنده میدان خواهند بود؟
به نظر می‌رسد اگر نخبگان انقلابی، توده‌های مردم و تیم هدایت کننده انقلاب مصر با هوشمندی در صحنه باشند، عملامیلیتاریسم مصر در قبال توده‌های میلیونی مردم از کار خواهد افتاد و با کمترین هزینه و لطمات به ملت و کشور مصر، این جابه جایی قدرت انجام خواهد گرفت و مردم این کشور بر سرنوشت خویش حاکم خواهند شد.

بدین سان در مصر «دموکراسی» بر «میلیتاریسم» غلبه خواهد کرد.

منبع: روزنامه جام جم