به گزارش مشرق، اسم حجازی آن‌قدر بزرگ بود که خیلی‌ها فکر می‌کردند اگر برود تیم از هم می‌پاشد، اما این اتفاق رخ نداد. سال‌ها بعد احمدرضا عابدزاده هم که با استقلال قهرمان و نایب‌قهرمان آسیا شد به سپاهان و سپس به پرسپولیس رفت، ولی استقلال همچنان بزرگ و محبوب باقی ماند.
همین حکایت را در پرسپولیس هم شاهد بودیم. روزگاری در دهه ۶۰ اساساً تصور پرسپولیسِ بدون پروین امکان‌پذیر نبود، اما حالا سه سال است پرسپولیس بدون پروین و البته بدون مربی ایرانی قهرمان می‌شود و یکی مثل برانکو هم نزد مردم به شدت محبوب است. این‌ها البته دلیل نمی‌شود که بگوییم امثال پروین و حجازی و عابدزاده آدم‌های کوچکی بودند. اتفاقاً آن‌ها خیلی بزرگ بودند و جزو نوابغ فوتبال ما محسوب می‌شدند، اما آدم‌ها هر قدر بزرگ باشند از تیم‌ها بزرگ‌تر نیستند.
بیشتر بخوانید:
خبر مهم سعادتمند درمورد سید مهدی رحمتی
یک زمانی عده‌ای پروین را بیشتر از پرسپولیس دوست داشتند، ولی حالا بیش از دو دهه است به رغم محبوبیت پروین بین نسل آدم‌های ۴۰ تا ۶۰، ۷۰ ساله، آن تفکر عوض شده و مردم، پرسپولیس را بیشتر دوست دارند. این تفکر باید در استقلال هم نهادینه شود و این‌طور نباشد که عده‌ای فکر کنند اگر رحمتی و حسینی بروند استقلال از بین می‌رود. این دو گلر خوب هر قدر که بزرگ باشند از حجازی و عابدزاده که بزرگ‌تر نیستند. استقلال بدون حضور ناصرخان و احمدرضا محبوب ماند و حتی به جرأت می‌توان گفت محبوب‌تر شد. در سال‌هایی که عابدزاده گلر آبی‌ها بود در شهرآوردها تماشاگران استقلال ۳۰ هزار نفر هم نبودند، اما حالا می‌بینیم حداقل شکل و شمایل ورزشگاه در شهرآوردهای تهران به ۵۰-۵۰ بیشتر نزدیک است.
مسئولان استقلال اگر می‌خواهند تیم‌شان را درست کنند باید ضمن قدردانی از رحمتی و حسینی ماجراهای عابدزاده و حجازی را به آن‌ها یادآوری کنند. البته اگر خودشان این چیزها یادشان باشد!
