به گزارش مشرق، همچنان مانند دوره‌های قبلی، این جوایز به مناسبت نمایش فیلم‌های یاد شده طی پاییز سال گذشته در استرالیا، در یک اقدام غیر معمول در باغ سفارت استرالیا اعطاء گردید. این مراسم همچنان توسط فردی ایرانی‌تبار به نام «آرمین میلادی» به‌عنوان دلال فیلم‌های خاص بعضی فیلمسازان، برگزار شده و اغلب به آثار مغایر و معاند با ارزش‌های ایرانی و اسلامی می‌پردازد که امسال نیز جایزه اصلی خود را به فیلمی ضعیف و سطحی به نام «سه رخ» اختصاص داد. فیلمی که ساخته یک محکوم فتنه ۸۸ بوده و وقتی در یکی از جشنواره‌های خارجی جایزه دریافت کرد، اغلب منتقدان خارجی آن را نتیجه حاشیه‌های محکومیت سازنده آن دانستند و نه خود فیلم که از نظرشان بسیار پیش پا افتاده قلمداد شده بود.

بیشتر بخوانید:

بازهم یک جشنواره سفارتی این بار در سفارت استرالیا

گفتنی است سفارتخانه‌ها و باغ سفارت همواره در تاریخ معاصر ایران و در ذهن ایرانیان، تداعی‌گر خاطرات تلخ استعمار و فریب و نفوذ بیگانه بوده است، از همان زمان که مشروطه‌خواهان را به داخل باغ سفارت انگلیس کشاندند تا مشروطه ایرانی از دیگ پلوی این سفارت بیرون بیاید تا برگزاری شب‌های کانون نویسندگان فرمایشی در باغ انجمن فرهنگی سفارت آلمان در مهرماه ۱۳۵۶ برای انحراف نهضت مردم و برپایی نوع دیگری از مشروطه انگلیسی تا اعطای نشان‌های فرهنگی و سیاسی دولت‌های بیگانه مانند لژیون دونور، شوالیه و… در این سفارتخانه‌ها به برخی از هنرمندان که آنها را در رده خدمتگزاران دربارهای اروپایی قرار داد و تا ملاقات‌های آنچنانی ماموران ویژه خارجی با متهمین و محکومین قضایی در همین سفارتخانه‌ها.

کمی دقت در فیلم‌های به نمایش درآمده و همچنین آثار برگزیده نشان می‌دهد که این آثار تقریباً از طیفی خاص انتخاب شده که بیشتر به بهانه فیلم‌های اجتماعی، به نمایش فلاکت و مصیبت و فقر و نابسامانی پرداخته‌اند این فرآیند نوعی حمایت و تقدیر و تجلیل هدفمند خارجی است که سینماگر و فیلمساز را به طرف معیارهای خاص خودشان متمایل کرده تا ولو به‌طور ناخودآگاه براساس ارزش‌گذاری‌های غربی حرکت نمایند.

گفتنی است در غیاب انجمن‌های فراماسونری و نهادهای درباری و مراکز استعماری که پیش از انقلاب سینمای ایران را هدایت می‌کردند، در سال‌های پس از انقلاب این جشنواره‌های خارجی بودند که به همین شکل، هدایت بخش عمده سینمای ما را برعهده داشته و جریان اصلی آن را در سمت و سوی مورد نظرشان سوق دادند. اینک چند سالی است که به طور رسمی برخی سفارتخانه‌ها، نهادهای سیاسی و حتی اتحادیه اروپا نیز وارد گود شده تا سینمای ایران را در همان جهت سفارشی و سفارتی پیش ببرد.

لازم به ذکر است که استرالیا همچنان در قرن بیست و یکم نه یک کشور مستقل بلکه یک فرمانداری کل از کشورهای به اصطلاح مشترک‌المنافع و در زمره مستعمرات انگلیس محسوب شده و رئیس آنکه عنوان «فرماندار کل» را دارد، از سوی ملکه انگلیس انتخاب می‌شود!