به گزارش گروه خواندنی های مشرق به نقل از مهر، ماهواره پلانک در 14 می 2009 پرتاب شد. این ماهواره برای رصد دورترین و قدیمی ترین پرتوهای موجود در کیهان طراحی شد. این پرتوهای بسیار قدیمی که تشعشات پس زمینه کیهان هستند زمانی منتشر شده اند که جهان تازه 300 هزار سال از زندگی خود را پشت سر گذاشته بود که با توجه به اینکه جهان، امروز در حدود 14 میلیارد سال دارد می توان به کمک این ابزار، قدیمی ترین تصویر کیهان را مشاهده کرد.
آژانس فضایی اروپا هفته گذشته اعلام کرد که 14 ژانویه مایع خنک کننده ای که برای عمل کردن یکی از دستگاههای این رصدخانه فضایی لازم است تمام شد.
دو نوع دستگاه در این ماهواره وجود دارند که از فناوریهای بسیار متفاوتی استفاده می کنند. یکی از این دو، دستگاه بسامد کم (LFI) نام دارد که برپایه تقویت کننده (Amplifier) صدای کم قرار دارد و از 74 حسگر و 9 آشکارساز میکروامواج تشکیل شده است.
دستگاه دوم، "دستگاه بسامد بالا" (HFI) نام دارد که کار آن بولومتری (اندازه گیری انرژی ساطع شده از پرتوهای الکترومغناطیس) است.
درحقیقت، مایعی که به اتمام رسیده است برای خنک کردن HFI مورد استفاده قرار می گرفت و بنابراین، این چشم پلانک بسته شده است.
در این راستا، "مارکو برسانلی" (Marco Bersanelli)، استاد دانشگاه فیزیک نجوم دانشگاه مطالعات میلان و عضو موسسه ملی فیزیک نجوم ایتالیا و همچنین یکی از دانشمندان اصلی در پروژه ساخت این ماهواره به سئوالات خبرنگار پاسخ داد:
مارکو برسانلی (سمت چپ) در لحظه پرتاب موشک آریان 5 در 14 می 2009- در این پرتاب دو ماهواره هرشل و پلانک آژانس فضایی اروپا در مدار قرار گرفتند
