به گزارش مشرق، بعد از نمایش ضعیف گادوین منشا و عملکرد پایین‌تر از حد انتظار خط حمله پرسپولیس در نیم‌فصل اول لیگ برتر، برانکو با تصمیمی منطقی منشا را کنار گذاشت و با جذب ماریو بودیمیر و البته مهدی شریفی و سعید کریمی جوان درصدد تقویت خط آتش تیمش برآمد. البته از ابتدا مشخص بود بودیمیر گزینه کروات پرسپولیس که احتمالاً خرید ارزان‌قیمتی هم نیست گزینه اصلی جانشینی منشا خواهد بود و دو بازیکن دیگر به علاوه محمدامین اسدی نفرات ذخیره خط حمله پرسپولیس خواهند بود که باید پشت سر علیپور و بودیمیر قرار بگیرند و منتظر دقایق کوتاهی باشند که احیاناً به زمین فراخوانده شوند.
با این وجود بعد از بازی با استقلال خوزستان قضاوت‌ها درباره کیفیت مهاجم کروات پرسپولیس آغاز شده و حتی برخی پیشکسوتان ناامیدانه درباره او حرف می‌زنند یا انتقادهای تندی به حضور او در پرسپولیس مطرح کرده‌اند.
اگر بخواهیم منصف باشیم واقعیت این است که تا الان این مهاجم بلند قامت چیزی از خود نشان نداده و به نظر نمی‌رسد مشکلات خط حمله پرسپولیس را مرتفع کند اما در این خصوص باید چند نکته را در نظر گرفت. نخستین و مهمترین نکته این است که بودیمیر از فرهنگ و شرایط متفاوتی به لیگ برتر ایران آمده و کمی زمان می‌برد تا در تیم جدید جا بیفتد و با شرایط موجود آداپته شود. از سوی دیگر او نیز مثل برخی بازیکنان جدید پرسپولیس نیاز به زمان دارد تا با سیستم بازی این تیم و بقیه نفرات هماهنگ شود. در واقع می‌توان این‌طور گفت که هیچکس در توانایی‌های فنی بازیکنانی مثل سروش رفیعی و مهدی ترابی شک ندارد اما این دو بازیکن هم هنوز نتوانسته‌اند خواسته‌های هواداران پرسپولیس و برانکو را برآورده کنند پس طبیعی است از بازیکنی که در لیگ برتر ایران اصلاً حضور نداشته هم نباید توقع چندانی داشت.
نکته مهم دیگری که باید در نظر گرفته شود این است که پرسپولیس در شکل حرکتی و فاز حمله خود مشکلات اساسی دارد که بخشی از این مشکل به بدنسازی سنگین نیم‌فصل و بخشی دیگر به ناهماهنگی‌ها و تغییرات تیم ارتباط دارد که کادر فنی پرسپولیس امیدوار است هفته به هفته کاهش یابد و تیم در مسیر درست قرار بگیرد.
بیشتر بخوانید:
واکنش پرسپولیس به انتقال جنجالی منشأ به استقلال
واقعیت این است که خط میانی پرسپولیس در چهار بازی اخیر (با احتساب دیدار با سپیدرود در جام حذفی) نتوانسته موقعیت‌های چندانی برای مهاجمانش خلق کند و ضعف فاز تهاجمی باعث شده مهاجمان کمتر در موقعیت گل قرار بگیرند. البته علی علیپور با هوش بالا، آمادگی بدنی و توانایی‌های بالای خودش در همین شرایط خوب کار کرده اما حساب بودیمیر جداست.
مهاجم کروات پرسپولیس در چهار دیدار اخیر پرسپولیس (با احتساب بازی حذفی در رشت) جمعاً ۱۹۱ دقیقه بازی کرده اما هنوز موفق نشده یک ضربه امیدوار کنننده به چارچوب دروازه حریفان بزند. هر چند بودیمیر در کنترل توپ و کارهای ترکیبی نسبتاً موفق بوده اما مهاجم گلزنی نشان نداده و هنوز یک ضربه امیدوار کننده از او ندیده‌ایم.
بودیمیر در بازی مقابل سپیدرود از شروع نیمه دوم به بازی رفت و ۴۵ دقیقه بازی کرد. او در بدو ورود به زمین یک ضربه سر خوب زد اما داور خطایش را گرفت. در ادامه ماریو یک موقعیت ایده‌آل را در این بازی هدر داد و در حالی که در نخستین بازی‌اش شانس گلزنی داشت ضربه آرام و ناامید کننده‌ای به توپ زد. در همان بازی البته او یکی دو پاس خوب به علیپور داد و همکاری مناسبی با زوج خود در خط حمله داشت که باید این نکات را هم مد نظر قرار داد.
بودیمیر مقابل پدیده ۲۴ دقیقه بازی کرد اما در شرایطی به میدان رفت که پرسپولیس عقب نشسته بود و بازی کنترلی را در دستور کار خود داشت. شماره ۱۹ کروات در این بازی بشدت مصدوم شد اما یک همکاری بسیار خوب با علیپور داشت و دو نفری یک ضدحمله کلاسیک را پی‌ریزی کردند که در نهایت ضربه آخر بودیمیر تور کنار دروازه پدیده را لرزاند.
بودیمیر مقابل فولاد ۳۲ دقیقه بازی کرد و در شرایطی به میدان رفت که پرسپولیس دو بر صفر عقب بود و با تمام عناصر تهاجمی‌اش دنبال روزنه‌ای برای بازگشت می‌گشت اما ماریو در فضاهای تنگ و لابه‌لای مدافعان پرتعداد حریف کاری از پیش نبرد و مثل بازی‌های دیگر بیشتر پشت به دروازه صاحب توپ شد. او در این بازی در موقعیت گلزنی قرار نگرفت و تنها دو سه پاس خوب داد.
این مهاجم کروات در بازی با استقلال خوزستان برای نخستین بار در ترکیب اصلی به میدان رفت و با اینکه تا پایان مسابقه در زمین ماند و تعویض نشد، نمایشی ضعیف‌تر از بازی‌های قبلی‌اش ارائه داد. هر چند در این بازی خط میانی پرسپولیس نسبت به دیدارهای قبلی ضعیف‌تر عمل کرد اما بودیمیر اصلاً در جریان بازی نبود و فقط یک ضربه آرام به چارچوب دروازه حریف زد که آن هم در موقعیت آفساید بود.
بودیمیر در این بازی هیچ وقت در محل فرود توپ‌هایی نبود که همبازیانش از جناحین یا از نیمه زمین خودی ارسال می‌کردند ضمن اینکه برخلاف بازی‌های قبلی‌اش بازی بدون توپ و همکاری ترکیبی مؤثری هم با علیپور یا سایر هافبک‌ها انجام نداد.
واقعیت این است که با وجود کیفیت‌های خوبی که این بازیکن در کنترل توپ، کارهای ترکیبی و ارسال پاس نشان‌مان داده، هنوز نشانه‌ای از یک مهاجم گلزن و بازیکنی که بتواند اصطلاحاً کار را در بیاورد یا در مواقع بحران در نقش فرشته نجات عمل کند، بروز نداده که این اتفاق می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. البته کادر فنی پرسپولیس از ابتدا اعلام کرده بود این بازیکن نیاز به یک ماه زمان دارد تا شرایط مناسبی در تیم پیدا کند و شاید هنوز هم برای قضاوت درباره او زود باشد. به هر حال با این شرایط مشخص نیست که این بازیکن در دیدار دوشنبه مقابل پدیده هم ثابت باشد اما همچنان باید چند بازی دیگر از او ببینیم تا قضاوت دقیق‌تری درباره کیفیت‌های فنی‌اش داشته باشیم.
