مشرق - امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

شخص منافق هرگاه نگاه می‏‌کند برای سرگرمی است، هر گاه سکوت می‌‏کند همراه با غفلت است، وقتی سخن می‌‏گوید بیهوده‌گویی می‌‏کند.

هرگاه بی‌نیاز شود طغیان می‏‌کند، وقتی گرفتاری به او رسد داد و فریاد راه می‌‏اندازد، زود ناراحت می‌شود و دیر خشنود می‌‏گردد.

از اندکِ خدا ناخشنود می‏‌شود و بسیارش هم او را خشنود نمی‌‏سازد، شرّ بسیار در سر می‌پروراند و مقداری از آنها را به کار می‌‏بندد و افسوس می‏‌خورد که چرا فلان کار بد را انجام نداده است.

متن حدیث:

امیر المؤمنین علیٌّ علیه‌السلام:

المُنافِقُ إذا نَظَرَ لَها، وإذا سَکَتَ سَها، و إذا تَکَلَّمَ لَغا، و إذا استَغنی طَغا، و إذا أصابَتهُ شِدَّةٌ ضَغا، فهُو قَریبُ السُّخطِ بَعیدُ الرِّضا، یُسخِطُهُ علَی اللّه الیَسیرُ، و لا یُرضیهِ الکثیرُ، یَنوی کثیرا مِن الشَّرِّ ویَعمَلُ بطائفَةٍ مِنهُ، و یَتَلَهَّفُ علی ما فاتَهُ مِن الشَّرِّ کیفَ لَم یَعمَلْ بهِ!

"تحف العقول، صفحه ۲۱۲"