* در کشور ما تحزب قوی نداریم و افرادی هم در این زمینه تربیت نشده اند. احزابی که تاکنون داشته ایم بیشتر شوخی و طنز بوده و در جمع کردن نیروهای اجتماعی موفق نبودند و فقط در زمان انتخابات به دور هم جمع می‌شوند. هیچ حزبی مانند مسجد نمی‌تواند ارتباط عاطفی و فرهنگی برقرار کند.

* در زمان دولت اصلاحات می خواستند مسیر انقلاب را عوض و متوقف کنند،‌ سازش کرده و وارد معامله شوند که اگر این اتفاق می‌افتاد، اکنون بیداری اسلامی در کار نبود و کسی انگیزه برای

حرکت پیدا نمی‌کرد.

*اگر اکنون مسیر سازندگی و اصلاحات را طی می‌کردیم در ردیف کشورهایی بودیم که اکنون در حال سقوط هستند ولی ما امروز در یک طرف دیگر ماجرا هستیم که همه از انقلاب ما الهام می‌گیرند.

*چیزی که فتنه گران را به سقوط کشاند، فقدان تقوای جمعی بود؛ هرچند که در داخل آنها نماز شب خوان هم بود. گفتند که افتخار می کنیم که در مجموعه ما از گوگوش تا سروش جای می گیرد؛‌ مانند کشتی که در آن همه نوع جانوری پیدا می شود؛ اگر اینگونه شد قطعا باید منتظر سقوط باشند.

*انحراف یک نوبر نیست که بگویی تازه آمده است؛ هرجریانی که از حق فاصله بگیرد یک انحراف است. انحراف گاهی اوقات آنقدر کوچک و قابل اغماض است که می شود آن را تحمل کرد اما گاهی انحرافات به قدری بزرگ است که رهبری وارد می شوند و نسبت به آن سکوت نمی‌کنند.

*جریان انحرافی امروز به هیچ چیزی پایبندی و اعتقاد ندارد ولی دم از اعتقادات ولایی، محبت ولایی و مهدویت امام زمان(عج) می‌زنند و فردا ادعای دیگری می‌کنند.

*در آستانه برگزاری انتخابات پیش روی، یک آشفتگی گفتمانی و سازمانی در میان اصلاح طلبان وجود دارد.

* منطق حکم می کند که جبهه پایداری و جبهه متحد اصولگرایان در صورت داشتن رقیب جدی در مقابلشان به اتحاد برسند ولی در صورت نبودن رقیب جدی می توانند با هم رقابت کنند.