به گزارش مشرق، روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی تحت عنوان «تاکتیکهای زورگویی ترامپ در خصوص ایران می تواند نتیجه عکس دهد» نوشت: ترامپ به نظر می رسد که متقاعد شده است که فرمول موفقیت در سیاست خارجی را یافته است «قلدری کردن برای دشمنان، تحریمها آنها، فشار بر آنها و سپس رسیدن به یک توافق با آنها».
این روزنامه افزود: ترامپ در مقابل کره شمالی از این رویکرد استفاده کرد و یک اجلاس با زرق و برق در سنگاپور با رهبر کره شمالی برگزار کرد (که تا کنون نتیجهای نداشته). او از تاکتیکهای سخت/نرم خود در قبال مکزیک، و پس از مدت طولانی با کانادا استفاده کرده و به یک توافق تجاری دست یافت.
گزارش فوق نوشت: چین الان در تشک کشتی با ترامپ است. ترامپ، از طرفی، چین را با تعرفهها هدف قرار می دهد، و از طرفی دیگر میگوید که رئیس جمهور چین چه دوستی خوبی برای او هست که در نهایت توافق خواهد کرد.
این روزنامه در بخشی از گزارش خود نوشت: موفقیت ترامپ نشان میدهد که زورگویی، دست کم در کوتاه مدت، می تواند جواب دهد... دشمن بعدی ایرات است و این می تواند جالبترین نبرد باشد. ترامپ در اظهارات علنی و خصوصی خود در سازمان ملل مشتهای خود را ارسال کرد. به زبانی ساده، برنامه او فشار بر اقتصاد ایران به منظور تسلیم ایران برای مذاکره درباره توافقی بزرگتر و بهتر درباره موضوعات هستهای و منطقهای است.
این گزارش در ادامه به اظهارات متناقض ترامپ و از جمله توئیت وی درباره رئیس جمهور ایران اشاره کرده که در آن روحانی را «مردی دوست داشتنی» خوانده بود اشاره کرد. این روزنامه به نقل از مقامی آمریکایی نوشت که ترامپ در سپتامبر 2017 به رئیس جمهور فرانسه گفته بود که حاضر است با رئیس جمهور ایران دیدار کند و از امانوئل ماکرون برای میانجیگری درخواست کرده بود.
واشنگتن پست نوشت: ماکرون هفته گذشته در سازمان ملل از ترامپ در خصوص آنچه که او باید به رئیس جمهور ایران بگوید، سوال کرده است. منابع میگویند که ترامپ جواب داده است «من آماده مذاکره با آنها هستم، اما هنوز خیلی زود است. آنها باید فشار بکشند.» این پیام خصوصی مثل پیام عمومی بود.
روزنامه آمریکایی افزود: همانگونه که مدیران مالی هشدار میدهند، نتایج گذشته تضمینی برای عملکرد آینده نیستند. ایرانیها می خواهند از انزوا فرار کنند، اما خیلی سخت است که تصور کنیم رهبر عالی ایران تسلیم راهبرد مشت/آغوش ترامپ شود و به توافق برسد. فشار آمریکا احتمالا به اقتصاد ایران آسیب خواهد زد. مسئله این است که آیا این منجر به ایجاد یک سازش و یک توافق خواهد شد یا نه.