چند اردوی چین، حضور در صربستان و دو بازی در انتخابی جام جهانی و تمرینات بلند مدت به نظر می‌رسید برای کسب مدال طلای آسیایی کافی باشد و همه از این اتفاق ابراز رضایت می‌کردند و جامعه بسکتبال نیز این انتظار را می‌کشید که امسال  بسکتبال هم جزء طلایی‌ها باشد، اما باز هم نشد.

ملی پوشان کشورمان که پس از انصراف امارات و داستان‌های عجیب و غریب فیلیپین، تنها با یک بازی آن هم مقابل سوریه و با کمترین دردسر راهی یک چهارم نهایی و حریف ژاپن شدند.

ژاپنی‌ها که خودشان را برای المپیک 2020 آماده می‌کنند، حریف چندان قدرتمندی برای شاگردان شاهین‌طبع نبودند و آنها با شکست این تیم خودشان را به نیمه نهایی رساندند تا مقابل حریفی قرار بگیرند که در سال 2014 و در ثانیه های پایانی مدال طلا را از چنگ‌شان درآورده بود.

همانطور که پیش بینی می‌شد، کره امسال با وجود داشتن یار آمریکایی نمی‌توانست حریف سختی برای ایران باشد و حساب کار در نهایت به سود کشورمان به پایان رسید تا ملی پوشان در فینال با رقیب و حریف چندین ساله خود روبرو شوند.

مهمترین بازی تورنمنت همین دیدار با چین بود. چینی که برخلاف ایران در چند سال گذشته توجه زیادی به بخش‌های پایه داشته و تیم ملی فعلی‌شان هم حاصل همان توجه است.

بازی سختی بود، درست همان طور که پیش بینی می‌شد. کار به خوبی برای آغاز شد و تا سه دقیقه اول کوارتر دوم خوب پیش رفت. ترکیب مشایخی، یخچالی، حدادی، صمد و حسن زاده تیم برنده ایران را تشکیل می‌داد و اختلاف را به 16 امتیاز هم رساند، اما مشخص نشد تفکر کادرفنی چه بود که تعویض‌های یک باره باعث شد شیرازه تیم ایران از هم پاشیده شود.

تیم برتر میدان تعویض و نیکمت نشینان وارد زمین شدند. تیمی که ریتم خوبی داشت و چینی‌ها را غافلگیر کرده بود، به یک باره همه چیز را از دست رفته دید. اختلاف کم و کمتر شد و مهران شاهین‌طبع که در لیگ هم نشان داده در بازی‌هایی که حساس و نزدیک است، دچار سردرگمی می‌شود، برنامه‌ای برای بازگرداندن بازی مقابل چین نداشت. 

نیمه دوم که معمولا به نیمه مربیان معروف است، ایران بازنده میدان بود. دقای پایانی هم کوارتر چهارم تیم بی دفاع شده بودیم و نظاره گر پرتاب‌های سه امتیازی چشم بادامی‌ها.

طلا از دست رفت، آن هم در بهترین زمان و شرایط. کادرفنی تیم ملی و در راس آن مهران شاهین طبع چه قدر خودش را مقصر این اتفاق و حتی ناکامی می‌داند؟ شرایطی که در این دوره برای تیم ملی در نظر گرفته شده بود با سال‌های دیگر متفاوت بود. درهای تیم ملی را به روی رسانه‌ها بسته بودند تا کسی از برنامه‌ها مطلع نشود، همه نا محرم فرض شدند تا تیم راهی بازی‌های آسیایی شود و طلا بگیرد، اما نشد آنچه که همگان می‌خواستند. ملی پوشان تمام تلاش خود را کردند، اما کار جای دیگری می‌لنگید.

جامعه بسکتبال قدردان تلاش‌ها است، اما نقره مدالی نیست که آنها را راضی کند. فدراسیون بسکتبال تمام توجهات خود را از زمان استقرار رامین طباطبایی به تیم ملی بزرگسالان کرده بود که در جاکارتا طلا بگیرد و در کنار این اتفاق توجه چندانی هم به تیم‌های پایه نکرد و ناکامی‌های ملی یکی پس از دیگری بود.

به گزارش فارس، مرحله دوم رقابت‌های انتخابی جام جهانی بسکتبال در پیش است و باید دید تفکرات فدراسیون برای ادامه کار کادرفنی چگونه خواهد بود. با توجه به وضعیت اقتصادی این روزها و بی پولی و بی اسپانسری فدراسیون، صحبت‌ها برای ادامه کار با مربیان ایرانی است، اما هنوز رامین طباطبایی، رئیس فدراسیون اظهار نظری در این خصوص نداشته است.