به گزارش مشرق، برای مدت مدیدی به نظر می‌رسید که او پیراهن منچسترسیتی را خواهد پوشید اما او حالا به جای بازی برای منچسترسیتی، مقابل این تیم به میدان خواهد رفت. گران‌ترین خرید تاریخ چلسی در خط میانی می‌تواند به منچسترسیتی نشان دهد که چه بازیکنی را از دست داده‌اند.
پپ گواردیولا می‌خواست که او و فرناندینیو به جای یکدیگر بازی کنند و در نهایت، او جانشین فرناندینیو شود اما در این صورت این انتقال باید پیش از رفتن مائوریتسیو ساری، استاد ژورژینیو به چلسی رقم می‌خورد. فرناندینیو 33ساله تابستان پرمشغله‌ای را پشت سر گذاشته و با برزیل به یک‌چهارم نهایی جام جهانی هم رسید. به این ترتیب او دیر به تمرینات تیم ملحق شده است و چندان آماده نیست. اگر در بازی یکشنبه برابر چلسی بازی کند، به این دلیل است که ژورژینیو حاضر نشد به منچسترسیتی برود.
البته سبک بازی این دو نفر با هم تفاوت دارد. ژورژینیو هافبک دفاعی از نوعی دیگر است. ساری درباره او گفته بود: «او بازیکنی فیزیکی نیست، بلکه ذهنش سریع است»؛ یعنی مانند گواردیولا در دوران بازی‌اش. شاید به همین دلیل بود که گواردیولا دوست داشت او را به منچسترسیتی ببرد. او بازیکنی است که در قسمت عقب خط میانی قرار می‌گیرد، یعنی در پست هافبک دفاعی اما در عمل بازیکنی سازنده است. ژورژینیو بازیکنی است که حملات را آغاز می‌کند. حتی با آنکه اکثر پاس‌های او رو به جلو است، درصد پاس‌های صحیح او در سه فصل گذشته زیر نظر ساری در ناپولی حدود 90 درصد بوده است. حتی ممکن بود زیر نظر گواردیولا، این عدد بیشتر هم شود.
با این حال، بهتر است او با یک بازیکن دیگر مقایسه شود؛ با یک هم‌تیمی، کسی که حالا دقایق کمتری به میدان خواهد رفت. کسی که از نظر شماره پیراهن همسایه ژورژینیو خواهد بود. ژورژینیو شماره 5 را می‌پوشد و دنی درینک‌واتر، شماره 6 را. این دو بازیکن در تابستان امسال و سال گذشته به چلسی پیوسته‌اند اما شباهتشان در همین حد باقی می‌ماند. ژورژینیو در واقع «آنتی-درینک‌واتر» است. رابطه این ملی‌پوش ایتالیایی با ساری قابل قیاس با رابطه آن ملی‌پوش انگلیسی با آنتونیو کونته نیست. ژورژینیو را پیش از آغاز فصل خریداری کردند که این نشان می‌دهد او نقشی محوری در برنامه‌های ساری داشته است، در حالی که درینک‌واتر در آخرین ساعات پنجره نقل و انتقالات و از سر ناچاری خریداری شد. ژورژینیو در نخستین بازی رسمی چلسی به میدان خواهد رفت اما درینک‌واتر به دلیل مصدومیت تا اکتبر نمی‌توانست بازی کند. او دیگر نتوانست جایی در تیم پیدا کند.
ژورژینیو با آمار پاس صحیحش نشان می‌دهد که برای تیمی کلاس جهانی مناسب است اما درینک‌واتر در لسترسیتی آمارهای پاس صحیح کمتر از 80 درصد داشت که نشان از آن دارد که سبک بازی او بیشتر مناسب تیم‌هایی است که بازی مستقیم انجام می‌دهند. او در هر حال باید سبک بازی‌اش را تغییر می‌داد تا مناسب چلسی باشد.
باشگاه چلسی بازیکنانی را می‌خرد که رو به رشد هستند و البته آنها گاهی هم افسوس می‌خورند که چرا به برخی از این بازیکنان به اندازه کافی فرصت ندادند. در هر حال، چلسی معمولا از خرید و فروش بازیکنان سود می‌کند. آنها اما مبلغی بسیار بالا را برای خرید درینک‌واتر پرداختند که در 27سالگی، قیمتش رو به کاهش است. خرید راس بارکلی با قیمت 15 میلیون پوند منطقی بود، هرچند که کونته چندان او را باور نداشت اما درینک‌واتر که با 20 میلیون پوند بیشتر خریداری شد، یک ضرر تمام‌عیار بود. گفته می‌شود او با قیمت 20 میلیون پوند فروخته خواهد شد. یعنی به ازای هر دیداری که او در ترکیب ثابت چلسی به میدان رفته، 3 میلیون پوند ضرر زده است. یا به عبارت دیگر، 5/7 میلیون پوند ضرر به ازای هر باری که او در لیگ در ترکیب ثابت بازی کرده و تیمش برده است.
تنها منطقی که پشت خرید او بود این بود که هم‌تیمی سابقش در لسترسیتی، یعنی انگولو کانته هم به چلسی آمده بود. او در عمل ضعیف‌تر از روبن لوفتوس-چیک و ناتانیل چالوباه نشان داده (اولی قرض داده شد و دومی فروخته شد) اما حالا ژورژینیو همبازی خوبی برای کانته خواهد بود.
اگر ژورژینیو بتواند سبک بازی ساری را در چلسی پیاده کند، می‌تواند یکی از بهترین خریدهای فصل باشد. این در حالی است که درینک‌واتر یکی از بدترین خریدهای پارسال بود. اگر ژورژینیو خوب بازی کند، چلسی هم اوضاع خوبی پیدا خواهد کرد.
