به گزارش خبرنگار وبلاگستان مشرق، نويسنده وبلاگ خرچنگ زاده در غربت كه خود نيز چند سالي است در آمريكا زندگي مي‌كند در آخرين مطلب وبلاگ خود درباره محدوديتهايي كه آمريكا براي مردم و دولت كره شمالي وضع كرده نوشته است:در نظر آمریکا و قلاده به گردنان لیبرالیسم جهانی در سراسر عالم، هر کشوری که با مدل نوع حکومتی آنها هم خوانی نداشته باشد دیکتاتوری است.

هر کشوری که بر سر آرمان استقلال کشورش بایستد و این آرمان سد راه مطامع آن کشورها باشد محور شرارت است و باید در سازمان ضد ملل علیه اش قطع نامه صادر شود. باید قطع نامه های تحریم بر ضد این کشور چپ و راست در آن مجمع خود ساخته ضد بشرشان تصویب شود تا مردم آن کشور پس از سالها فشار در اثر قحطی و گرسنگی یک به یک جان بسپارند. نمونه یکی از این کشورها کره شمالی است.

کره ای که در دهه 90 میلادی بیش از 600 هزار نفر از مردمانش بر اثر قحطی و گرسنگی جان خود را از دست دادند. آمریکا حق دارد از هزاران کیلومتر آن سو تر از 60 سال پیش – یعنی درست در سال 1950 میلادی روزی که در اکتبر همان سال پیونگ یانگ را اشغال کردند و اگر نبود چینی که به خاطر منچوری خود را در جنگ علیه سربازان سازمان ملل به رهبری آمریکا ببیند و وارد کارزار شود امروز چشم های کودکان کره شمالی پهن تر می بود – بیاید و در مرزهای کشور دیگری دهها پایگاه نظامی بزند و امر کند که سلاح ها را بر زمین بگذارید و آنها را توسعه ندهید. که اگر چنین نکنید محور شرارت خواهید بود و جامعه جهانی دمار از روزگارتان در می آورد.

در نظر آنان همه آنهایی که در مرگ پیشوای خود پس از سالهای پر رنج تنگدستی این چنین زار و گریان مویه می کنند یا مشتی عوام شستشوی مغزی داده شده اند و یا حکما جایی خارج از کادر تلویزیونی من و شما، سرنیزه ای به سویشان هدف گرفته شده است که یا گریه می کنید یا شکم های به پشت چسبیده تان پشت دوربین ها سفره خواهد شد.

 

و به راستی این مغزهای معلول که بلا وقفه در طی دهه های اخیر مورد هجوم بمباران کذب و دروغ هزاران هزار رسانه غربی قرار گرفته اند شستشوی مغزی داده شده اند و یا مردمی که سختی و رنج را در همه این سالها احساس کرده اند و با این وجود بر آرمان اصیل خود پایدار مانده اند؟

تا وقتی قصه گوی شب های تاریک شما باشید افسانه های وحشتتان را علیه دشمنانتان باور نخواهیم کرد.