به گزارش مشرق، با توجه به سن و سال مسی و رونالدو، بعید به نظر می‌رسد فرصت دیگری برای این 2 ستاره جهت درخشش در جام‌جهانی باقی بماند و احتمالا 2 تن از بهترین‌های تاریخ دستشان از جام‌جهانی کوتاه می‌ماند. تاریخ فوتبال پر بوده از بزرگانی که در حساس‌ترین بازی‌ها، خودشان را نشان دادند؛ افرادی مانند زیدان و پله که در 2 فینال جام‌جهانی گل زدند. در جهت مخالف ستارگانی هم بودند که با وجود درخشش فراوان در حسرت فتح جام‌جهانی ماندند.

 مورد عجیب دی‌استفانو

 یکی از بزرگ‌ترین ستارگان تاریخ فوتبال که گاهی حتی بالاتر از پله از سوی عده‌ای به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال نامیده می‌شود به خاطر تغییر ملیت‌های متعدد، جام‌جهانی را از لذت درخشش خود محروم کرد. دی‌استفانو  در 3 تیم ملی اسپانیا، آرژانتین و کلمبیا بازی کرد. در جام‌های 1950 و 1954، آرژانتین مجوز حضور به دست نیاورد و دی‌استفانو هم از تجربه بزرگ‌ترین فستیوال دنیا محروم شد. در سال 1958، تیم ملی جدید او یعنی اسپانیا نتوانست به جام برگزار شده در سوئد راه یابد. آلفردو سرانجام پس از اینکه اسپانیا را به جام‌جهانی 1962 برد و البته به دلیل مصدومیت فرصت حضور در این تورنمنت را به دست نیاورد از فوتبال ملی خداحافظی کرد.

 نابغه ناکام

میشل پلاتینی به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال فرانسه، اولین برنده 3 جایزه متوالی توپ طلا بود اما با وجود تشکیل دادن مربع طلایی تیم رویایی دهه 80 کنار ژیرس، تیگانا و فرناندس هرگز به رویای فتح جام‌جهانی نرسید. آلمان 2 بار تیم‌های درخشان فرانسه در جام‌های 82 و 86 را شکست داد و دست خروس‌ها از جام کوتاه ماند.

14 طلایی 

یوهان کرایف با شماره 14 در تیم ملی هلند، بی‌نظیر بود. او آن تیم طلایی لاله‌ها با وجود بازیکنانی مانند رپ، نیسکنز، فن‌هانگم، نانینگا، رنسینبرینگ،هان و بولود را به فینال جام‌جهانی 1974 برد اما تیم مغلوب آلمان میزبان شد و 4 سال بعد هم خودش به دلیل مصدومیت تنها نظاره‌گر دومین نایب‌قهرمانی متوالی هلند در جام‌جهانی نام گرفت.

پرتغالی اعجوبه 

قبل از نسل فیگو و کاستا، یک پرتغالی تا آستانه فتح دنیا پیش رفت. اوزه‌بیوی موزابیکی‌الاصل در جام‌جهان 1966 درخشان بود. گل‌های او، شکست 3 بر صفر مقابل کره‌شمالی شگفتی‌ساز را به برتری 5 بر 3 تبدیل کرد اما انگلیس میزبان در نیمه‌نهایی ترمز برزیل اروپا را کشید. اوزه‌بیو در تنها حضور  خودش در جام‌جهانی هر چند بهترین عملکرد تیم ملی کشورش در جام‌جهانی را رقم زد اما با وجود آقای گلی در حسرت جام ماند.

تفنگداران ناکام

تیم ملی هلند یک دهه پس از پایان عصر کرایف با 3 تفنگدار به نام‌های گولیت، ریکارد و فان‌باستن در اندیشه تسخیر دنیا بود. بهترین فرصت برای این مثلث مخوف، جام‌جهانی 1990 نام داشت. هلند به عنوان قهرمان یورو 88 یکی از بخت‌های قهرمانی جهان بود اما آلمان در بدترین زمان ممکن انتقام شکست در نیمه‌نهایی یورو 88 را گرفت و با برتری 2 بریک در جدال مرحله یک‌هشتم‌نهایی، حذف هلند در  پایان یک بازی پربرخورد و جنجالی را رقم زد. 4 سال بعد، فان‌باستن مصدوم بود و گولیت توسط ادووکات به تیم ملی دعوت نشد. هلند با ریکارد به آمریکا رفت و در مرحله یک‌چهارم‌نهایی به برزیل باخت.

 ایتالیایی‌های شکست خورده

نسل طلایی دهه 90 ایتالیا شامل بارزی، مالدینی، باجو و ... همیشه پشت سد پنالتی‌ها ناکام می‌شد. یک بار در نیمه‌نهایی جام 1990 مقابل آرژانتین، یک بار در فینال جام 94 مقابل برزیل و بار دیگر در یک‌چهارم‌نهایی جام 1998 مقابل فرانسه میزبان، ایتالیا و نسل طلایی‌اش شکست خوردند و امثال مالدیتی تنها چند سال مانده به قهرمانی در جام 2006 حسرت به دل  فتح جام‌جهانی ماندند.

... و رائول

 درست مانند مالدینی، کاپیتان رائول وقتی از تیم ملی خداحافظی کرد، دوره طلایی اسپانیا از راه رسید. رائول از جام‌جهانی 1998 تا  جام‎‌جهانی 2006 پای ثابت خط حمله اسپانیا بود اما در اولین تورنمنتی که حاضر نبود، اولین قهرمانی اسپانیا پس از 48 سال انتظار را تماشا کرد.