به گزارش مشرق به نقل از مهر، عاشورا و محرم اوج اندوه مردم در فراق سرور و سالار شهدای عالم لرستان است که هر ساله با سنت های همیشگی مردم این دیار باشکوه و پابرجا برگزار می شود.
ذوق و هنر مردمان این دیار همواره محلی برای تجلی و تولد آثاری هنرمندانه و سنت هایی ماندگار بوده است. شعر و موسیقی در خون مردمان لرستان جاری است به نوعی که شاید یکی از بخش های پررنگ مراسم های سوگ و سور را به خود اختصاص داده است.
نوای موسیقی سوگ که در لرستان به موسیقی "چمر" موسوم است و آوای نوحه های لری و لکی در ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان از گذشته های دور تاکنون در عزای حسینی هم نوا می شدند و قلب هر شنونده ای را به درد می آوردند.
در لرستان از سرنا و دهل برای عزاداری عاشورا استفاده می شود و در صبح عاشورا، نوازندگان محلی آهنگی به نام "چمریونه" را می نوازند که در واقع ملودی "مرگ" در لرستان است که در غم از دست رفتن عزیزان نواخته می شود و در حقیقت براعت استهلالی است - پیش گفتن آنچه قرار است اتفاق بیفتد - برای اتفاقی که قرار است در ظهر عاشورا بیافتد.
به طور کلی نوای موسیقی مردمان لر از حس و حال درونشان به گونه ای سوزناک و غمبار سخن می گوید که به راحتی هر شنونده ای به اندوه موجود در آن پی برده و با آن همنوا و همراه می شود.
در لرستان مراسم سوگواری برای هر شخص بنا به جایگاه و ویژه گی های آن فرد اجرا می شود به نوعی که این تفاوت در میان اشعار و نوع آهنگ آن کاملا محسوس است.
"چمر"، "چمری" یا "چمریونه" موسیقی و آهنگ اندوه باری است که در سوگ و عزای افراد بزرگ در ریتمهای متفاوت و به وسیله "سرنا" و "دهل" نواخته می شود.
پیام آیین "چمر" علاوه بر بیان اوج اندوه مردمان این سرزمین حامل پیغامی است برای سایر افراد؛ به نوعی که با اجرای این مقام از موسیقی عزا همه خواهند فهمید که بزرگی از میان ایل یا طایفه عزادار مرده است.
در گذشته نوازندگان برای آگاهی مردم ده و آبادی‌های نزدیک آن از خبر مرگ یک بزرگ، آهنگ "چمر" می نواختند و به این صورت همه را از فوت وی آگاه می کردند.
با صدای آهنگ چمر همه مردم دست از کار می کشند و به محل سوگواری می شتابند، حتی کودکان نیز گرد می آیند و مانند پدران و مادران خود گریه و شیون می کنند.
صبح عاشورا در برخی شهرهای لرستان از جمله خرم آباد با صدای سوزناک "چمریونه" آغاز می شود و همه زمین و زمان بر حادثه ای می گریند که سالهاست سرنا و دهل لرستان را به چمری نواختن خو داده است.
با شروع روز عاشورا در اولین ساعات روز صدای ساز و دهل با نوای سوزناک و غم انگیزی موسوم به نوای "چمریونه" عزاداران حسینی را به حضور در دستجات و هیئات عزاداری دعوت می کند.
عزاداران فراخوانده شده با حضور در تکیه های محله و "گل مالی" کردن خود گرد آتش می ایستند و شروع به سینه زنی و عزاداری می کنند و در این هنگام صدای فریادها و ناله های "هی روو، هی روو" چنان در خیابان ها و کوچه های شهر می پیچد و خبر از حادثه ای غمبار را می دهد که شنیدنش مجالی برای صبر اشک نمی گذارد.
حال و هوای عاشورایی در لرستان، عزاداران را به کربلا می برد و فریاد "هی روو، هی روو" مردان و زنان لر بر پیکر یگانه دردانه زهرا را یادآوری می کند...
