در اینترنت هم اوضاع به همین شکل پیش می رود. وقتی در فیسبوک عکسی را آپلود می کنید این سایت با فناوری تشخیص چهره سعی می کند دوستانتان را شناسایی کرده و در تگ زدن به شما کمک کند تا کار ها سریع تر انجام بشود. سخنگوی فیسبوک می گوید میلیون ها نفر برای صد ها میلیون تگ از این امکان استفاده می کنند. نرم افزارهای مشهور دیگر مانند پیکاسا و… هم به امکان مشابهی مجهز هستند.
حالا فناوری تشخیص چهره به یک تجارت بزرگ تبدیل شده که بازارهای بیشتری را به سمت خودش جلب می کند. اما همین رشد از سمت دیگر نگرانی هایی را هم به وجود آورده است. ثبت مشخصات ظاهری هر فرد می تواند حریم خصوصی را به طور جدی به خطر بیاندازد.
در یک تحقیق صورت گرفته در دانشگاه کارنگی ملون آنها از تعدادی دانشجوی داوطلب خواستند که در یک آزمایش شرکت کنند. از آنها بدون اینکه مشخصات هویتی گرفته شود عکس گرفته شد. و سپس محققان توانستد با استفاده از یکی از نرم افزارهای تشخیص چهره که در دسترس عموم قرار دارد و عکس هایی که در فیسبوک به صورت عمومی در دسترس است، هویت یک سوم از افراد داوطلب را تشخیص دهند. جالب تر اینکه محققین علایق آنها را هم به خوبی پیدا کردند.
نرم افزاری های تشخیص چهره امروزی می توانند مشخصات فیزیکی اصلی صورت هر فرد را شناسایی کنند اما قادر به شناسایی خود فرد نیستند. بنابراین در حال حاضر به نظر چیز بدی نمی آیند. اما در آینده این نرم افزارها قادر خواهند بود که افراد را هم به راحتی شناسایی کنند. یکی از محققین دانشگاه کارنگی ملون می گوید: بازاریاب ها در آینده می توانند با داشتن این اطلاعات در خیابان و در جایی که به نظر خودتان غریبه هستید شما را شناسایی کنند و بر اساس علایق و وضع مالی تان، تبلیغ به شما نشان دهند. چیزی که شاید آنقدرها هم به نظرتان خوب نباشد.
نسل فعلی بیلبوردهای تبلیغاتی می تواند تشخیص دهد که یک مرد جوان در حال عبور از کنار اش است و تبلیغ یک لباس را به او نشان می دهد. اما چه می شود اگر در آینده بیلبورد ها بتوانند پوست شما را بررسی کنند و تبلیغ کرم ضد اکنه نشان تان بدهند؟ یا متوجه ناراحتی تان شده و تبلیغ داروی ضد افسردگی نمایش بدهند؟
بسته به نظرتان ممکن است از این کار خوشتان بیاید یا با آن مخالف باشید اما به هر حال چیزی است که به آن نزدیک می شویم.
