به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق ،حاج علی فضلی در میان یادگاران دفاع مقدس از سرشناس ترین هاست. کمتر پیدا خواهید کرد جوانان بسیجی ، آن هم از نوع نسل سومی را که حاج علی را نشناسند ، چه برسد به نسل دومی ها و بر و بچه های جنگ. حاج علی فضلی در سال های آسمانی جهاد و شهادت فرماندهی لشکر 10 سیدالشهدا (ع) را بر عهده داشت . در چند موقعیت محدود هم فرماندهی لشکر 27 محمد رسول الله (ص) را بر عهده گرفت اما در نهایت ایشان را سردار لشکر سیدالشهدا می دانند و بر و بچه های بسیجی سپاه تهران و کرج بیشتر با او مانوس بودند. او امروز، جانشین سازمان «بسیج مستضعفین» است و باز هم بسیجیان بیش از همه با او دمخورند.

دو ویژگی منحصربفرد این سردار ، روحیه بسیجی او و اقتدارش در مواقع برخورد با دشمنان انقلاب است. بدون مبالغه و تعارف ، حاج علی فضلی با هر سطحی از مسئولیت و درجه و مقام ، اسطوره خدشه ناپذیر یک «بسیجی تمام عیار» است. هر کس ، با هر عقیده و مرامی (به غیر از دشمنان خونی انقلاب) فقط کافی است دقایق اندکی را در کنار این مرد بگذراند تا تایید کند در جملات قبل اغراق و تعارف وجود ندارد. افتادگی و خضوع این شیرمرد حقیقتا تکان دهنده است و چشم های هر صاحب دلی را به اشک می نشاند.

آن چه پیش رو دارید، لحظاتی است کوتاه از حضور سال های دفاع مقدس. ساعاتی پیش از آغاز یک عملیات در جبهه ی غرب(احتمالا زمستان ۱۳۶۶ شمسی)، «حاج علی فضلی» پس از سخنرانی کوتاهی برای نیروهای یکی از گردان های «لشکر۱۰ سیدالشدا»(صلوات الله علیه و آله) ، قصد مراجعت به قرارگاه تاکتیکی را دارد که مورد هجوم بسیجیان قرار می گیرد. بسیجیانی که برای بوسیدن چهره ی فرمانده ی نام آور خود، به قدری بی تابی نشان می دهند که بیم آسیب رسیدن به او می رود:

برای سلامتی «حاج علی فضلی» صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم