به گزارش مشرق، «کبری آسوپار» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

هیجان عربی خطاب شدن خلیج فارس از سوی رئیس‌جمهور امریکا در فضای اجتماعی و سیاسی کشورمان حالا تقریباً فروکش کرده و شاید فضا مناسب باشد برای اینکه بگوییم فارس بودن خلیجی که جزو آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود، تنها به اسم آن نیست و آن همه موج که علیه ترامپ به راه افتاد، گرچه واجب بود و باید باشد، اما برای خیلی اتفاق‌های دیگر هم باید راه بیفتد و فقط عربی نامیدن خلیج فارس نیست که ایالات متحده به وسیله آن می‌کوشد هویت ایرانی را در منطقه دچار خدشه کند. وقتی ناوهای امریکا از هزاران کیلومتر آن‌سوتر از خلیج فارس به اینجا می‌آیند و رزمایش برگزار می‌کنند و حتی به فکر تعیین تکلیف برای ما هستند که در سرزمین خودمان چه بکنیم و چه نکنیم، یعنی فارس بودن خلیج ما دارد زیر سوال می‌رود.

وقتی تفنگداران دریایی در خلیج همیشه فارس ما حضور پیدا می‌کنند و حتی با تعرض به آب‌های سرزمینی ایران هم انتظار دارند که کسی با آنها برخورد نکند، یعنی می‌خواهند بگویند این خلیج، فارس نیست. از همین رو، وقتی که نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تفنگداران دریایی امریکا را دستگیر می‌کند، یعنی در مقیاسی بسیار فراتر از موج‌های توئیتری و پست‌های اینستاگرام در حال دفاع از فارس بودن خلیج فارس است. وقتی نیروهای مسلح ایران تأکید دارند که اختیار تنگه هرمز باید دست ما باشد، یعنی عملاً و بسیار فراتر از هر موضع‌گیری و گفت و کلامی، می‌گویند که این خلیج باید فارس باقی بماند. شهدای مدافع حرم رفته‌اند تا ایران، ایرانی باقی بماند. بر اقتصاد مقاومتی تأکید می‌کنیم، تا ایران، ایرانی باقی بماند. بر استقلال مان پافشاری می‌کنیم، تا ایرانی بمانیم. اصل ماجرا در فضای مجازی نیست. به فرموده رهبرمان «او از آن طرف دنیا می‌آید اینجا رزمایش راه می‌اندازد؛ شما اینجا چه‌کار می‌کنید؟ خب بروید در همان خلیج خوکها؛ بروید آنجاها و هرجا می‌خواهید رزمایش کنید. در خلیج‌فارس شما چه‌کار می‌کنید؟ خلیج‌فارس خانه‌ ما است. خلیج‌فارس جای حضور ملّت بزرگ ایران است...»

جنگ امریکا با ایران، جنگ بر سر نام‌ها نیست؛ گرچه اگر موفق شود هویت یک کشور را از درون زائل کند، طبیعتاً دامنه آن به نام‌ها هم کشیده خواهد شد. اگر در رأس حکومت ایران کسی باشد که مقابل ایده‌های امریکایی و وسعت استکباری ایالات متحده سر تعظیم فرود آورد، امریکا هم با ایرانی نامیدن هیچ جای دنیا مشکلی نخواهد داشت و چه بسا مبلغ آن ایران هم باشد. 

برای عربی نامیده شدن خلیج فارس توسط رئیس‌جمهور امریکا، خیلی‌ها اعتراض کردند. خیلی‌هایی که تاکنون حتی سطری در مذمت تحریم‌های امریکا بر ضد ایران ننوشته‌اند و ایران را مقصر دانسته‌اند. خیلی‌هایی که وقتی فرمانده ناو وینسنس که در کارنامه‌اش حمله به هواپیمای مسافربری ایران را داشت، مدال گرفت، علیه ایالات متحده ننوشتند و نگفتند. خیلی‌هایی هنوز هم دلشان نمی‌آید امریکا را مقصر تام و تمام کودتای ۲۸ مرداد بدانند تا خطی علیه امریکا برای حمایتش از صدام در جنگ با ایران بنویسند. خیلی‌هایی که در بی بی سی فارسی و غیره در خدمت منافع استکباری امریکا هستند، اما حالا حس می‌کنند عربی نامیده شدن خلیج فارس توهین به آنهاست. دهه‌های متمادی دشمنی امریکایی با مردم ایران را منکر می‌شوند و معترض نیستند، حالا فکر می‌کنند باید برای نام سرزمین مان دلواپس شوند. آدم را یاد آن مثال مضحکی می‌اندازند که دختر تن به رابطه نامشروع داده بود، اما می‌گفت نگذاشتم طرف موهایم را ببیند!

«فارس» بودن سرزمین ما از خشکی تا دریا یک هویت است که نام هم جزیی از آن هویت تعریف می‌شود. ما هر نقشه‌ای را نام جعلی برای خلیج فارس مان در آن باشد، پاره خواهیم کرد و هر کسی را که نام جعلی برای سرزمین مان به‌کار برد، به چالش خواهیم کشید، آنچنان ۸ سال برای همین‌ها دفاع کردیم و به قول شهید آوینی « ما اگر نمی‌جنگیدیم خلیج همیشه فارس را خلیج عربی می‌خواندند، اروند رود جاری را شط العرب لقب می‌دادند. ما اگر نمی‌جنگیدیم با شرمندگی در برابر جهان آرا باید خرمشهر را (محمره) تلفظ می‌کردیم. باید با خجالت در برابر چمران، سوسنگرد را (خفاجیه) می‌خواندیم و با سرافکندگی در برابر ملت، خوزستان را (عربستان) می‌نامیدیم. ما اگر نمی‌جنگیدیم، باید با شرم در برابر شهدا، اهواز را (احواز) می‌نوشتیم. باید با عجز در برابر دلیرمردان، آبادان را (عبادان) می‌گفتیم و با شرمساری در برابر مسلمانان، ایران را (قادسیه) می‌خواندیم. » اما نام‌ها بخشی از هویت ایرانی ماست و ما نه فقط بر سر اسم که بر سر ماندگاری همه گزاره‌های هویتی مان خواهیم ایستاد. آنها بند اسم‌ها شده‌اند و پی اسمی هستند که رسمش را بر باد داده اند؛ و ما فراتر از اسم‌ها، برای رسم‌ها ایستادگی می‌کنیم و یقین داریم اگر پای رسم‌مان بمانیم، اسم‌ها هم از آن ماست.