به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، نیروی زمینی ارتش در هفته های اخیر از سه دستاورد جدید خود در بخش زره پوشها، توپخانه و راکت اندازها رونمایی کردکه این سه دستاورد جدید حاوی نکات مهمی برای افزایش توان رزم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بودند و بر این اساس، ارتقاء نفربر بی تی آر ۶۰ ، ارتقا راکت انداز ۱۲۲ میلی متری و ارتقاء توپ ۱۲۲ میلی متری سه دستاوری بودند که توسط نیروی زمینی ارتش رسما معرفی شدند.

حیدر ۴۱؛ ارتقاء توپ هویتزر ۱۲۲ میلی متری

در بخش ابتدایی معرفی این دستاوردها، به طرح حیدر ۴۱ می رسیم که بر اساس آن اقدامات بسیار جالبی در زمینه تبدیل این توپ از یک سامانه کششی به یک سامانه خودکششی و همچنین بحث خشاب گذاری برای توپ و شلیک اتوماتیک مطرح شده است. در ابتدا بهتر است کمی با توپ ۱۲۲ میلی متری مورد نظر آشنا بشویم تا بتوانیم بهتر به عمق تغییرات پی ببریم. توپ به کار رفته در این سامانه توپ هویتزر ۱۲۲ میلی متری D-۳۰ ساخت شوروی سابق است که از جمله سامانه های اثبات شده و با کارنامه موفق در نبردهای مختلف به حساب می آید. این توپ در نبردهای بسیاری؛ از خاورمیانه گرفته تا آفریقا و منطقه بالکان و شرق اروپا حضوری موثر داشته و اکنون نیز در خدمت کشورهای زیادی در خاورمیان ، آسیای شرق و همچنین آفریقا قرار دارد.

توپ دی ۳۰

این توپ کششی در حالت استاندارد به چیزی در حدود ۷ الی ۸ نفر خدمه نیاز دارد تا بتواند به صورت استاندارد به اجرای عملیات بپردازد و بسته به تجربه و سطح آموزش خدمه، چیزی بین ۳ الی ۵ دقیقه طول می کشد تا خدمه توپ مورد نظر، آنرا حاضر به شلیک کرده و یا حاضر به راه کنند تا بتوانند از منطقه مورد نظر خارج شوند. اما در نبردهای قرن بیست و یکم این زمان، بیش از حد زیاد است ! لذا در این پروژه، نزاجا چندین حرکت جالب را انجام داده؛ اولا توپ مورد نظر روی یک شاسی کشنده ۴*۴ نصب شده و از حالت کششی به خود کششی تبدیل شده و این یعنی تحرکت بسیار بیشتر توپخانه در میدان نبرد که مشخصا عنصری مهم در بقاء پذیری توپخانه در میدان نبرد محسوب میشود.

توپ های نصب شده بر روی کامیون ها در حال حاضر به صورت رسمی و دست ساز در حال زیاد شدن در جهان هستند. از مدل هایی مثل آرچر سوئدی و سزار فرانسوی تا مدل های دست ساز که مثلا ارتش سوریه در نبرد با تروریست ها بهره می برد از جمله توپ های شبیه به این سامانه به شمار می آیند. در این توپ بازوهای هیدرولیکی نصب شده که کامیون حامل را بلند کرده و در نقش منتقل کننده شوک حاصل از شلیک به زمین نیز عمل می کند.

اما شاید مهمترین بخش از این دستاورد توپخانه ای، "خشاب گذاری اتوماتیک" در این توپ است که به نوعی در همکلاس های جهانی آن فقط در توپ ۱۵۵ آرچر ساخت سوئد دیده می شود. از این نظر می توان این طرح را حرکتی با تنها یک نمونه مشابه در جهان معرفی کرد. با استفاده از این روش، عمل گلوله گذاری به صورت اتوماتیک و به وسیله کنترل از راه دور با سیم یا بی سیم انجام می شود، تعداد خدمه مورد نیاز بسیار کم تر شده و شاید بتوان با ۳ نفر نیز عملیات را به انجام رساند. این تعداد را با تعداد خدمه اصلی توپ مقایسه کنید. در عین حال، خود توپ نیز با زانی در حدود ۳۰ ثانیه، حاضر به راه یا جنگ خواهد شد.

خدمه کمتر، خودکششی بودن و اتوماسیون گلوله گذاری یعنی نیروی انسانی کمتر در خطر ، خسته شدن کمتر نیروها ، سرعت بیشتر نقل و انتقال یگان های توپخانه ، تلفات کمتر به نیروهای خودی ، کاهش قابل توجه هزینه ها و در عین حال خسارت بیشتر به دشمن و سخت تر شدن کار آنها برای یافتن توپخانه خودی. بر اساس آنچه در مراسم رونمایی این توپ مطرح شده است تجارب بدست آمده از حضور ایران در سوریه یکی از عوامل مهم در توسعه این سیستم توپخانه ای بوده است.

حیدر ۴۴؛ پهپادها به کمک راکت اندازهای گراد می آیند

دستاورد دیگری که در جریان این رونمایی به معرض نمایش در آمد سامانه حیدر ۴۴ بود. سامانه گراد BM-۲۱ یکی از سیستم های راکت انداز به نوعی خاطره انگیز برای ایرانیان است که از زمان جنگ تحمیلی، به شدت توسط هر دو طرف مورد استفاده قرار گرفت. این راکت انداز ۱۲۲ میلی متری دارای نقطه ضعف های قابل توجهی است. گراد به صورت سنتی سامانه دقیقی نیست و برای رسیدن به نتیجه مطلوب با آن باید حجم زیادی از راکت ها را در یک نقطه متمرکز کرد.

پروژه جدید نزاجا، چندین قابلیت را برای رفع نقایص این راکت انداز ارائه می کند. اولا با استفاده از پهپاد می توان هم در امر هدف یابی بهتر اقدام کرد و هم بعد از پایان آتشباری می توان به صورت زنده نتیجه حمله را دید و از این طریق هم برآورد بهتری از خسارت وارده به دشمن را بدست آورده و در عین حال بهتر نیز برای حملات بعدی آماده شد. همچنین دیگر نیازی به فرستادن دیده بان به مناطق نزدیک به هدف نیست. این مسئله یعنی صرفه جویی در میزان راکت های مصرفی و در عین حال کاهش احتمال ایجاد خطر برای نیروی خودی.

 اما بخش مهم دیگر این دستاورد، سامانه ای است که اطلاعات مورد نیاز را از تصاویر ارسال شده توسط پهپادها استخراج کرده و از طریق سامانه کنترل کننده ای که بر روی راکت انداز مورد نظر نصب شده، می تواند به تصحیح خطای زاویه ای راکت انداز اقدام کند. این حرکت که می تواند از راه دور نیز انجام شود در حفظ جان خدمه نقشی بسیار مهم دارد و آنها را از خطرات آتش متقابل دشمن به دور نگه می دارد. نکته بسیار مهم تر این که این سیستم را می توان بر روی سایر سامانه های توپخانه ای و راکتی نیز نصب کرد و علاوه بر اینها، سرعت عمل سیستم در انهدام یک منطقه مورد نظر را به صورت قابل توجه، ارتقاء داد.

حیدر ۷؛ روحی در کالبد خسته BTR-۶۰

نفربر زرهی چرخ دار بی تی آر ۶۰ از جمله محصولات قدیمی ساخت شوروی سابق است که در تعداد بالایی ساخته و به کشورهای مختلفی صادر شده است. این زره پوش با سابقه حضور در نبردهای مختلف در طول چندین دهه خدمت خود شاید دیگر برای حضور در نبردهای قرن بیست و یکم مناسب نباشد اما نزاجا با ارتقاء حیدر ۷ توانسته، توانایی آن را کاملاافزایش دهد.  در بخش حفاظتی نیز شاهد نصب بلوک های واکنش گر انفجاری "کنتاکت یک" هستیم که بر روی بی تی آر ۶۰ نصب شده و می تواند از آن در برابر تهدیداتی مثل راکت اندازهای ضد زره حفاظت کند. در بخش قدرت آتش نیز شاهد نصب یک توپ تک قبضه ۲۳ میلی متری هستیم که از نمونه دو لول ضد هوایی به عاریت گرفته شده است. این توپ به صورت استاندارد دارای لرزش فراوانی است و شاید نتوان خیلی روی آن به عنوان یک سلاح دقیق حساب کرد.

نصب سایت دیده بانی و هدفگیری برای توپچی بی تی آر ۶۰ در نزاجا

اما در پروژه حیدر ۷ سامانه استبلایزر بومی توسعه پیدا کرد که وظیفه آن حفظ توپ در نقطه مورد نظر است. از طرف دیگر سامانه های مخصوص دیده بانی و هدف گیری با سلاح نیز در داخل این نفربر نصب شده و امکان شلیک دقیق را از داخل زره پوش فراهم می کند. توپ ۲۳ میلی متری در صورتی که بتوان ثبات آن را حفظ کرد، سلاحی است که در زمان شلیک در خط افقی به سمت جلو می تواند فواصل تا شاید بیش از ۳ کیلومتر را نیز به خوبی پوشش دهد. از این خودرو می توان در نقش های گوناگونی مثل ایجاد آتش پشتیبانی برای نیروهای پیاده و شناسایی مسلح تا اسکورت کاروان های غیر مسلح استفاده کرد.