به گزارش مشرق، «احمد کاظم زاده» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

اگر مواضع کشورهای جهان را در قبال درخواست همه‌پرسی جدایی منطقه اقلیم کردستان عراق از دولت مرکزی این کشور بررسی کنیم در نهایت به این نتیجه روشن می‌رسیم که تاکنون هیچ دولتی در دنیا به استثنای رژیم صهیونیستی از این درخواست استقبال نکرده است و اتخاذ چنین مواضعی نیز از سوی این رژیم غیرمنتظره نبوده و کاملاً با راهبرد این رژیم در ایجاد جدایی و تفرقه میان کشورهای اسلامی و مهم‌تر از آن میان مسلمانان انطباق دارد و این رویکرد از همان ابتدای تأسیس رژیم صهیونیستی به طور سازمان‌یافته و برنامه‌ریزی شده در دستور کار این رژیم قرار گرفته است و پیش از آن نیز می‌توان رگه‌هایی از این تفرقه‌افکنی را در مقاطع مختلف تاریخی از صدر اسلام تاکنون به صورت مختلف ردیابی کرد. از این دید همه‌پرسی جدایی با آموزه‌های اصیل اسلامی نیز منافات پیدا می‌کند و حرکتی برضد منافع مسلمانان از جمله خود کردها محسوب می‌شود که اغلب آنها مسلمان هستند.

حتی اگر آرای پارلمان محلی اقلیم را معیاری برای محک زدن مخالفان و موافقان قرار بدهیم می‌بینیم که این مصوبه با اندکی بالای ۵۰ درصد تأیید شد و این بدین مفهوم است که دست‌کم حدود ۴۰ درصد ساکنان اقلیم نیز برگزاری آن را به نفع خود نمی‌دانند و اولویت‌هایی مهم‌تر از آن را برای تأمین حقوق و مطالبات ساکنان اقلیم قائلند. با وجود اینکه درآمدهای اقلیم در سال‌های گذشته به دلایل مختلف از جمله فروش خارج از کنترل نفت منطقه و دریافت بودجه از دولت مرکزی افزایش یافته بود اما به صورت عادلانه به مصرف نرسیده، لذا اکنون چالش‌های اقتصادی و اجتماعی در منطقه افزایش یافته است و در صورتی که بر برگزاری همه‌پرسی اصرار شود، احتمال افزایش این چالش‌ها دور از انتظار نخواهد بود و اعمال تحریم‌های اقتصادی از سوی کشورهای همسایه و قطع روابط تجاری و اقتصادی می‌تواند فشارهای داخلی را به طور بی‌سابقه‌ای افزایش و گسترش دهد. نکته قابل توجه و تأمل در این میان این است که مخالفت‌ها تنها به کشورهای همسایه محدود نمی‌شود و حتی دو کشور امریکا و انگلیس نیز به صراحت با برگزاری همه‌پرسی جدایی مخالفت کرده‌اند که این مسئله شکافی را نیز میان مواضع این کشورها و رژیم صهیونیستی به عنوان حامی و مدافع سرسخت همه‌پرسی جدایی آشکار می‌کند. امریکا در مواضع اعلامی خود برگزاری این همه‌پرسی را اقدامی بر ضد مبارزه با داعش قلمداد می‌کرد و این نشان می‌دهد داعش نیز همانند رژیم صهیونیستی در پی فرصتی برای بازیابی خود است و عواقب همه‌پرسی می‌تواند چنین فرصتی را در اختیار آنها قرار دهد.

با توجه به اینکه بزرگ‌ترین بازنده برگزاری همه‌پرسی در عراق اعراب سنی این کشور هستند که حکومت اقلیم از فرصت مقابله با داعش برای تصرف حدود یک‌چهارم سرزمین‌های حاصلخیز آنها استفاده کرده است، لذا این امکان وجود دارد که آنها این‌بار نیز به استفاده از داعش علیه بازپس‌گیری اراضی خود از اقلیم متوسل شوند، از این رو تقریباً برای اغلب کشورها حتی در غرب و سازمان ملل این نکته آشکار است که اصرار بر برگزاری همه‌پرسی امکان دارد عراق را دوباره وارد فاز جدیدی از بی‌ثباتی بکند که به جز بازیگران آشوب‌سازی چون گروه‌های تکفیری و رژیم صهیونیستی هیچ‌کس دیگری از آن منتفع نشود و همه ناخواسته وارد بازی باخت - باخت شوند. این در حالی است که تجربه تحولات گذشته این درس تلخ را برای همه آموخته است که منافع همه در ورود به بازی‌های برد - برد است که انصراف حکومت اقلیم از برگزاری همه‌پرسی و مذاکره با دولت مرکزی می‌تواند منافع گسترده‌ای را برای هر دو طرف رقم بزند و فضای پساداعش را سمت خاورمیانه‌ای آباد هدایت کند.