به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه های خود نوشت:
وی ضمن یادداشتی در روزنامه اعتماد و درباره معرفی کابینه جدید خاطرنشان کرد: واکنشها از جانب حامیان آقای روحانی کمابیش قابل انتظار بود.
عدهای آه و ناله سر دادند که این کابینه مطابق رای ٢٤ میلیون نفر نبود و هیچگاه هم مشخص نشد که از کجا نظرات آن ٢٤ میلیون را به دست آوردهاند و آن را نمایندگی میکنند. این گروه به نوعی معتقد بودند که کوه موش زایید. به ویژه با قولها و وعدههایی که شنیده بودند، انتظار دیگری داشتند.
در مقابل گروه دیگری گفتند همین خوب است و به موانع شکلدادن یک کابینه اشاره کردند. در حالی که از چهره برخی افراد این گروه میتوانید بخوانید که چه فشار روانی را تحمل میکنند تا چیزی را بگویند که قبول ندارند و مطابق آموزهها یا انتظارات پیشین خودشان نیست!
گروه دیگری نیز فعلا سکوت کردهاند تا ببینند چه پیش خواهد آمد. وی میافزاید: نخستین ایراد مهم این است که سن کابینه به جای کاهش، افزایش هم داشته است.
چرا کابینه جوان نشد؟ تقریبا اتفاقنظر بود که میانگین سن کابینه بالاست و باید کاهش یابد. در این مورد قول و قرارهای زیادی هم داده شد ولی در عمل هیچ اتفاق مثبتی جز اضافه شدن یک وزیر متولد دهه ١٣٦٠ رخ نداد. تازه یکی از بیشترین مخالفتها نیز با همین وزیر پیشنهادی است!
عبدی ادامه میدهد: مسئله اصلی جوانگرایی نیست. موضوع، خلاص شدن از انحصار مدیریتی است. انحصاری که با توجیهات گوناگون شکل گرفته و عناصر مقوم خود را نیز ایجاد کرده است و بسیار بعید است که از درون خود تن به تغییرات دهد...
حتی اگر آقای رئیسجمهور صادقانه هم شعار جوانگرایی داده باشد در عمل و به دلایل فوق این هدف محقق نخواهد شد. به علاوه مشکل فقط در جوان نبودن مدیران نیست.
اگر انعطافپذیری یا تحولپذیری نظامهای اداری کاهش یافته باشد و محافظهکاری در برابر فشارهای بیرون هم به عنوان یک اصل پذیرفته شود، در چنین ساختاری جوانان ناکارآمدتر خواهند بود. زیرا سرمایه اجتماعی لازم برای عبور از این موانع را در اختیار ندارند.
عبدی با اشاره به شعارهای انتخاباتی روحانی نوشت: وی صرفا به بیان ضمنی وعدههایی پرداخت که پس از انتخابات متوجه شد حاضر به پذیرش هزینههای انجام آن نیست. لذا در مورد هیچکدام از این شعارها نهتنها پیشرفتی نشد که شاید خلاف انتظارات هم بوده و این رفتار میتواند منشأ ناامیدی و بیاعتمادی شود.