به گزارش مشرق، صِنف یا رَسته، انجمنی است که از سوی گروهی از افراد دارای یک حرفه و پیشه تشکیل می‌شود؛ این تعریف خلاصه‌ترین تعبیر برای واژه صنف است، واژه‌ای که سال‌هاست آن را در حوزه‌های گوناگون شنیده‌ایم و هر از گاهی شاهد اعتصاب، اعتراض، حمایت و در کل انتشار اخباری از سوی آنها بوده‌ایم.
اصناف در هر فضایی از سیاست گرفته تا اقتصاد و فرهنگ کم و بیش حضور دارند و روز به روز با عناوین مختلف به تعداد آنها اضافه می‌شود. در این میان آن‌چه یک صنف را مطرح و مهم می‌کند میزان تأثیرگذاری و اقداماتی است که از سوی آن صورت می‌گیرد، اقداماتی که گاه مثبت هستند و گاه به جهت میزان بی‌توجهی که نسبت به اعضای آن وجود دارد، جنجال‌برانگیز می‌شوند.
بیش از 30 صنف با پسوند سینمای ایران
در دنیای هنر، سینما و صنوف موجود در آن یکی از مصداق‌های بارز این موضوع را نشان می‌دهد. در این حوزه بیش از 30 صنف وجود دارد که با عناوین مختلفی کم و بیش ابراز وجود می‌کنند یا نادیده‌تر از همیشه تنها یک اسم را یدک می‌کشند.
کانون کارگردانان، شورای عالی تهیه‌کنندگان و توزیع‌کنندگان، انجمن بازیگران، کانون
فیلمنامه نویسان، کانون پخش‌کنندگان، انجمن فیلمبرداران، انجمن طراحان فیلم، انجمن صدای سینما ایران، کانون تدوین‌گران، انجمن مدیران تولید، انجمن منشیان صحنه، انجمن مدیران تدارکات، کانون دستیاران فیلمبرداری و موارد دیگری که همگی پسوند سینمای ایران را به دوش می‌کشند، از نمونه‌های این تشکل‌ها هستند.
ادامه مشکلات با وجود اصناف خاموش
با نگاهی به این عناوین در وهله نخست شاید متصور شوید که سینمای ایران با وجود این گروه‌های ریز و درشتی که در هر بخش دارد، تا چه حد می‌تواند مشکلاتش را رفع و رجوع کند، اما وقتی کمی جلوتر می‌روید، خواهید دید که این سینما همچنان پر از حفره‌ها و مسائلی است که وجود خیلی از آنها عادی و در کل نادیده گرفته شده‌اند.
مدت‌هاست که در این حوزه به جز یکی دو مرکز، کمتر اسمی از دیگر صنوف برده می‌شود و اغلب موارد این لیست بلند بالا بدون فعالیت خاصی تحت نام
خانه سینما در سکوت نشسته‌اند و شاید منتظر روز مبادا هستند تا تنها با استفاده از یک عنوان کار خود را پیش ببرند.
خانه سینما که از اواخر سال 68 فعالیت خود را آغاز کرده است، از ابتدا مسوولیت فراخوان صنوف سینمایی، تدوین اساسنامه و آیین نامه‌های داخلی را عهده‌دار شد. علاوه براین ها حمایت از هنرمندان و حقوق آنها از ارکان اصلی این مرکز است که در هر دوره‌ای مسوول وقت از آن مدام می‌گوید.
خانه سینما؛ تعیلق و اقدامات مبهم
با مرور رخدادهایی که در سال‌های اخیر برای این خانه اتفاق افتاده می‌توان به میزان فعالیت‌های آن پی برد. مرکزی که خیلی اوقات از سوی برخی از هنرمندان مورد انتقاداتی به جهت بی توجهی‌های موجود، واقع می‌شد. از جمله این اعتراضات، که اخیراً رخ داد، واکنشی بود که آقای سعید سهیلی بعد از انتشار نسخه قاچاق فیلم سینمایی «گشت۲» با آتش زدن کارت عضویتش در خانه سینما به بی‌توجهی این خانه نشان داد و بعد هم عضویتش از سوی این مرکز ابطال شد.
ناگفته نماند که موضوع بیمه هنرمندان و تأمین مالی هنرمندانی که بعد از سال‌ها حضور در این عرصه منبع درآمدی خاصی ندارند، از مواردی است که کم‌وبیش در این مرکز به آن پرداخته شده و تا حدی نتیجه بخش بوده است، اما شرایط و سلسله مراتبی که هر ساله با تغییر مدیریت آن دگرگون می‌شود، باعث شده تا ثبات خاصی به این مرکز حاکم نباشد و همچنان شاهد رانت‌های سینمایی، مافیای اکران، عدم امنیت شغلی در این حوزه و... باشیم. با وجود این اقدامات گاهی وقایعی در این خانه رخ می‌دهد که آن را تا مرز تعطیلی می‌کشاند، اتفاقاتی که مانند چند سال پیش موجب صدور حکم تعلیق فعالیت‌های آن شد.
شورالی عالی که منحل شد
جدا از خانه سینما، در دولت قبل شورایی با عنوان شورای عالی سینما که متشکل از نمایندگان ویژه رئیس‌جمهوری به‌عنوان عالی‌ترین مرجع سینمای کشور بودند تشکیل شد، تصویب سیاست‌های کلان سینمای ایران، تعیین سازوکارهای لازم برای اعمال مدیریت هماهنگ منابع و امکانات ملی در عرصه سینما، تصویب برنامه‌های حمایت از تولید آثار فاخر سینمایی، تصویب شیوه‌های حمایت از توسعه شهرک‌ها، پردیس‌ها و فضاهای سینمایی و ارائه تسهیلات و پشتیبانی مالی و اعتباری از جمله رویکردهای این شورا محسوب می‌شد، اما این مرکز هم بعد از مدتی با روی کار آمدن دولت جدید و در راستای صحبتی که آقای علی جنتی وزیر وقت آن زمان در خصوص تصویب طرح‌ها زیر نظر ارشاد ارائه کرد، منحل شد و بعد نوبت به تشکیل سازمان سینمایی رسید.
سازمان سینمایی که این روزها همچنان کم‌وبیش به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد، مرکزی است که اهداف گوناگونی را دنبال می‌کند که از جمله آنها می‌توان به رفع توقیف تعدادی از آثار، دیجیتال کردن سالن‌های سینمای کشور، صدور پروانه نمایش توسط شورایی که زیر نظر این سازمان است، راه‌اندازی گروه سینمای هنر و تجربه و... اشاره کرد.
ارشاد نقش اصلی را بازی می‌کند
این سازمان نیز علاوه‌بر فعالیت‌های مثبتی که دارد، هر از گاهی به واسطه اتفاقاتی چون پس و پیش شدن اکران‌ها، قاچاق فیلم‌ها، اوضاع و احوال هنرمندان و... مورد انتقاداتی واقع می‌شود.
با همه این‌ها بازهم در نهایت به وزارت ارشاد و نقش کلیدی که این نهاد برای ساماندهی اوضاع دارد برمی خوریم، چرا که همه این تشکل‌ها به گونه‌ای تحت نظارت این وزارتخانه هستند و برای تأثیرگذاری هر چه بهتر و پیشروی صحیح در مسیر پر پیچ و خم سینمای ایران، لازم است تا علاوه بر هماهنگی با دولت، مورد حمایت‌هایی از این سمت واقع شوند وگرنه فعالیت‌های از هم گسیخته و ناپایدار، مثل همین ایام، نه تنها راه به جایی نمی‌برند بلکه گاه آسیب‌زننده هم هستند.
منبع:صبح نو
