به گزارش مشرق، حضور در جام جهانی برای هر بازیکنی افتخار بزرگی است. بسیاری از بزرگان فوتبال جهان در حسرت حضور در جام جهانی ماندند. در فوتبال ایران حضور کم تعداد ایران در جام های جهانی باعث شد تا خیلی از ستاره‌های ایران حسرت به دل باقی بمانند.

در ادامه این مطلب با ۱۸ ستاره فوتبال ایران که جام جهانی را ندیدند، آشنا می شویم. ایران از جام جهانی ۱۹۷۴ در رقابتهای انتخابی شرکت کرد و به همین دلیل ستارگان قبل از آن در این فهرست قرار داده نشدند.

  ۱۸- حمید علیدوستی

یک مهاجم تیزپا که در دهه شصت دوره ای طلایی داشت. در استقلال و پرسپولیس بازی نکرد اما هیچ کس نمی توانست نادیده اش بگیرد. علیدوستی بین سالهای ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۶ مهاجم تیم ملی بود و در ۲۷ بازی ۱۵ گل زد اما فرصت حضور در جام جهانی نصیبش نشد. برای جام جهانی ۱۹۷۸ خیلی جوان بود. شرکت نکردن ایران در دو دوره بعد عم دو فرصت دیگر را از او گرفت. 

۱۶، ۱۷، -حسین کلانی و ابراهیم اشتیانی

این بازیکنان سرنوشتی مشابه داشتند. پیش از جام جهانی ۱۹۷۴ که ایران در مسابقات انتخابی شرکت نمی کرد. در مقدماتی ۱۹۷۴ را مقابل سد استرالیا ناکام ماندند. این نسل طلایی فوتبال ایران قهرمانی در دو جام ملتهای ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ را جشن گرفتند، به المپیک هم رفتند اما کارنامه شان با حضور در جام جهانی تکمیل نشد. آشتیانی بین سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۴ دفاع راست تیم ملی بود وبهترین بازیکن جام ملتهای ۱۹۷۲ شد.  حسین کلانی بین سالهای ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳ برای تیم ملی گل زد.

۱۵.مجتبی محرمی

محرمی خودش را یکی از اعضای نسل سوخته فوتبال ایران می داند. بازیکن باکیفیتی که به اعتقاد خیلی ها قدر خودش را ندانست. در مقدماتی ۱۹۹۰ حاضر بود که تیم ملی صعود نکرد. مقدماتی ۹۴ را به دلیل محرومیت از دست داد. این بازیکن می توانست مسافر جام جهانی ۱۹۹۸ باشد. در سال ۱۹۹۶ پس از مدتها دوباره به تیم ملی دعوت شد اما بازهم اخلاق عجیبش کار دستش داد و پس از آن از تیم ملی خط خورد. قهرمانی در بازی های آسیایی ۹۰تنها افتخار این بازیکن است.

۱۴.حمید درخشان

هافبک خوش نقش ایران در دهه هشتاد میلادی هم جام جهانی را ندید. او بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۳ برای تیم ملی بازی کرد. ایران در مقدماتی جام های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ که حاضر نبود. مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ را هم به دلیل استعفا از تیم ملی از دست داد. در مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴ حاضر بود که تیم ملی صعود نکرد. او در ۴۱ بازی ملی ۹ گل زد.

 ۱۳.علیرضا نیکبخت واحدی

با اینکه حدود هشت سال یکی از بازیکنان مهم تیم ملی بود اما به جام جهانی نرسید. او در مقدماتی ۲۰۰۲ چهره شد که ایران صعود نکرد. در مقدماتی ۲۰۰۶ هم از بازیکنان تاثیرگذار تیم بود اما پیش از جام جهانی به دلیل مصدومیت خط خورد. نیکبخت در مجموع چندان در تورنمنت ها حاضر نشد. در مقدماتی ۲۰۱۰ هم برای تیم ملی بازی کرد که در نهایت علی دایی او را کنار گذاشت. این بازیکن ۷۳ بازی ملی و ۱۴ گل در کارنامه‌ اش دارد. افول زودهنگام این نیکبخت باعث شد تا فرصت بازی در جام جهانی را از دست بدهد.

۱۲.فرهاد مجیدی

ستاره محبوب آبی ها چندان دوران باشکوهی در تیم ملی نداشت. مجیدی بین سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۰ به صورت متناوب در تیم ملی حضور داشت و در ۴۵ بازی ملی ۱۰ گل زد. با این حال او فرصت حضور در جام جهاین را پیدا نکرد. پس از اخراج محمد مایلی کهن از تیم ملی او هم فرصت حضور در جام جهانی ۱۹۹۸ را از دست داد. در سه مقدماتی جام های جهانی بعد هم عضو تیم ملی نبود. در دوران بازی فرهاد مجیدی ایران در دو جام جهانی شرکت کرد. او بیشتر زمانیکه منصور پورحیدری سرمربی ایران بود در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ در تیم ملی به بازی گرفته شد.

۱۱.مجید نامجو مطلق

دروه حضور مجید نامجو مطلق در تیم ملی ۱۱ سال بود. در اوایل دهه نود، او یک هافبک بازیساز بی نظیر برای ایران بود. در مقدماتی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ برای ایران بازی که تیم ملی صعود نکرد. نامجو مطلق فرصت حضور در جام جهانی ۱۹۹۸ هم داشت. پس از اخراج محمد مایلی کهن و آمدن والدیر ویرا دوباره به تیم ملی دعوت شد و حتی در حماسه ملبورن روی نیمکت ایران حاضر بود. هر چند نامجو دیگر آن بازیکن سابق نبود و به جام جهانی ۱۹۹۸ نرفت. او در مجموع ۴۴ بازی ملی انجام داد، قهرمانی در بازیهای آسیایی ۱۹۹۰ و صعود به جام جهانی ۹۸ مهم ترین افتخارات این بازیکن است.

۱۰.ناصر محمدخانی

در دهه شصت همه را حیرت زده کرده بود. یک استعداد ناب. ناصر محمدخانی هم به جام جهانی نرسید. جنگ تحمیلی و حضور پیدا نکردن در مقدماتی جام های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ موجب شد تا ستاره تیم ملی در دهه شصت دو فرصت عالی را از دست بدهد. او هم جزو استعفادهندگان بود و در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ حضور پیدا نکرد. محمد خانی در هشت سال حضورش در تیم ملی در ۲۷ بازی ملی ۱۴ گل زد. او آقای گل جام ملتهای ۱۹۸۴ شد.

۹.غلامحسین مظلومی

مظلومی گلزن اصلی تیم ملی در اوایل دهه هفتاد میلادی بود. دو بار آقای گل جام تخت جمشید شد. با تیم ملی در بازیهای آسیایی و دو جام ملتها قهرمان شد. در المپیک حاضر بود اما به جام جهانی نرسید. ایران در انتخابی جام جهانی ۱۹۷۴ برابر استرالیا ناکام ماند. در مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸ کم و بیش از مظلومی استفاده شد اما در نهایت در رقابت مهاجمان تیم ملی حشمت مهاجرانی ترجیح داد حسین فرکی و غفور جهانی را به آرژانتین ببرد. این گلزن بزرگ استقلال سه سال پیش در سن ۶۴ سالگی درگذشت.

۸.فرشاد پیوس

ستاره درخشان فوتبال ایران در بین سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵ هم در حسرت جام جهانی ماند. بازیکنی که با آقای گلی عجین شده بود. ایران در مقدماتی جام جهانی ۱۹۸۶ حاضر نشد. فرشاد پیوس در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ گلزن اصلی تیم ملی بود اما ایران به جایی نرسید. یک محرومیت عجیب هم موجب شد تا مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ را از دست بدهد. سرانجام او پس از ۱۰ سال بازی در تیم ملی و زدن ۱۸ گل ملی بدون دیدن جام جهانی کفش ها را آویخت. قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۹۰ تنها افتخار ملی پیوس است.

۷.مهدی رحمتی

در زمانیکه تیم ملی ایران سه بار به جام جهانی صعود کرده یکی از برترین دروازه‌بانان ایران باشی و جام جهانی را نبینی! مهدی رحمتی از سال ۲۰۰۴ یکی از بازیکنان تیم ملی بود. یک افت بی موقع قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ موجب شد تا یکی از مسافران جام جهانی آلمان نباشد. در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ دروازه بان اصلی ایران بود که نتوانست به جام جهانی صعود کند. پس از خداحافظی عجیبش از تیم ملی و واکنش تند کارلوس کی روش در سال ۹۱ برای همیشه از تیم ملی کنار گذاشته شد. او با ۷۷ بازی ملی جام های جهانی ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ را هم از دست داد. رحمتی اگر با کی روش مشکل پیدا نمی‌کرد. هم اکنون نزدیک به ۱۵۰ بازی ملی داشت و هم اکنون خود را برای دومین جام جهانی اش آماده می کرد.

۶.علی جباری

یکی دیگر از ستاره‌های فراموش نشدنی فوتبال ایران که جام جهانی را ندید. جباری ۱۰ سال پیراهن تیم ملی را برتن داشت. دو بار فاتح جام ملتهای آسیا شد و یک بار بازی های آسیایی را برد. او یکی از بازیکنان ایران در مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ بود که ناکامی ایران در دیدار پلی آف مقابل استرالیا اجازه نداد جباری به آرزویش برسد.

۵.مجتبی جباری

دو جام جهانی را در دقیقه ۹۰ از دست داد. او یکی از بازیکنان ایران پیش از جام جهانی ۲۰۰۶ بود. پیش از جام جهانی آلمان یک فصل باشکوه را به همراه استقلال پشت سر گذاشت اما مصدومیتش باعث شد تا در آخرین لحظه جام جهانی را از دست بدهد. در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ هم حاضر بود که ایران نتوانست به جام جهانی برسد. این هافبک خوش فکر یکی از ارکان اصلی ایران در رسیدن در جام جهانی ۲۰۱۴ بود. در راه رسیدن به برزیل گلهای مهمی برای ایران زد و بازی های بسیار خوبی انجام داد اما مشخص نشد که چرا چند ماه مانده به جام جهانی با کی‌روش به مشکل خورد و قید حضور در جام جهانی را زد. در دوره مجتبی ایران در سه جام جهانی حاضر بود اما او هرگز این تورنمنت را لمس نکرد.

۴.سیروس قایقران

آنقدر بازیکن خوبی بودند که خیلی ها او را بهترین بازیکن دهه شصت می دانند. یک هافبک قلدر و خوش استیل. سیروس قایقران هشت سال در تیم ملی بازی کرد. قهرمانی در بازی های آسیایی پکن مهم ترین افتخارش بود. شرکت نکردن در مقدماتی جام جهانی ۱۹۸۶ و حذف در مقدماتی ۱۹۹۰ باعث شد تا این بازیکن با ۴۳ بازی ملی به جام جهانی نرسد. قایقران در ۲۲ بازی ملی کاپیتان ایران بود. مرحوم قایقران در سال ۱۳۷۷ در سن ۳۶ سالگی بر اثر تصادف رانندگی درگذشت.

۳.محمد پنجعلی

بهترین مدافع پس از انقلاب واقعا لقب برازنده ای برای محمد پنجعلی است. این بازیکن یکی از مسافران جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین بود. با این وجود حشمت مهاجرانی ترجیح داد نام این بازیکن ۲۳ ساله را در فهرست نهایی بازیکنان قرار ندهد. آن زمان تیم ملی مدافعان باتجربه ای مثل گازرانی و عبداللهی داشت. پنجعلی اما آن زمان فکر نمی‌کرد در آینده فرصت حضور در جام جهانی را پیدا نکند. ایران در مقدماتی جام های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ به دلیل جنگ تحمیلی شرکت نکرد. او یکی از بازیکنانی بود که در دهه شصت در پی اختلاف با پرویز دهداری از تیم ملی استعفا داد و در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ هم شرکت نکرد. پنجعلی پس از ۱۳ سال حضور در تیم ملی در سال ۱۹۹۱ در جریان دیدار ایران-الجزایر از بازی های ملی کناره گیری کرد.

۲.همایون بهزادی

این مطلب به بازیکنانی که پس از دهه ۷۰ میلادی در فوتبال ایران چهره شده‌اند اختصاص دارد، اما برای اینکه به ستارگان دهه های قبل هم اشاره شود باید از همایون بهزادی به عنوان نماد ستاره های آن دوران اشاره کرد. ستاره فوتبال ایران در دهه شصت میلادی که خیلی ها او را یک بازیکن بین‌المللی می دانستند. سرطلایی فوتبال ایران طبق آمار بین سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۲ در ۷۴ بازی ملی ۲۸ گل زده است که برای آن دهه یک آمار فوق العاده است. دو بار قهرمان جام ملتهای آسیا شد. در سالهای اوج بهزادی، ایران در دیدارهای انتخابی جام جهانی شرکت نمی‌کرد و طبیعتا او هم فرصت حضور در این جشنواره بزرگ را پیدا نکرد. هم نسل های بهزادی و ستاره های قدیمی تر همه چنین وضعیتی داشتند که در این مطلب از بهزادی به نمایندگی از ستارگان دهه شصت و پنجاه میلادی ایران یاد شده است. بهزادی در سال ۹۴ در سن ۷۳ سالگی درگذشت.

 ۱. پرویز قلیچ‌خانی

خیلی‌ها او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران می دانند. ستاره‌ای بی بدیل که در کارنامه‌اش سه قهرمانی در جام ملتهای آسیا در سالهای ۱۹۶۸، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ دیده می شود. سه بار در المپیک حضور داشته، قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ شده و سالها کاپیتان ایران بود. چرا قلیچ خانی جام جهانی را ندید؟

او می توانست در دو جام جهانی حاضر باشد. در انتخابی جام جهانی ۱۹۷۴ محور اصلی ایران بود. ایران به راحتی در آسیا اول شد و برای رسیدن به جام جهانی آلمان باید از استرالیا عبور می کرد. ایران در بازی رفت سه-صفر باخت. در بازی برگشت در نیمه اول قلیچ خانی دو گل زد تا همه امیدوار شوند اما در نیمه دوم اتفاقی نیفتاد تا ایران در اولین حضورش در انتخابی جام جهانی ناکام بماند. قلیچ در سال ۱۹۷۷ در سن ۳۲ سالگی بنا بر دلایل غیرورزشی از تیم ملی کنار رفت. تلاش‌هایی انجام شد تا او را به جام جهانی ۱۹۷۸ ببرند اما ثمره نداد. به این ترتیب بازیکنی که ۱۲ سال در خط میانی تیم ملی ایران می درخشید جام جهانی را ندید. بر طبق آمار رسمی او در ۶۶ بازی ملی، ۱۴ گل زده است.