به گزارش مشرق، حجتالاسلام عبدالحسین خسروپناه رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه و نویسنده کتاب «منظومه فکری امام خمینی(ره)» با اشاره به ویژگی علمی امام خمینی(ره) ابراز داشت: امام(ره) در عین حالی که عارف بودند، هم فقیه بودند و هم فیلسوف، اصولاً تاریخ نشان داده است بیشتر شخصیتهایی که گرایش عرفانی دارند، معمولاً گوشهنشین هستند و عزلت اجتماعی را انتخاب میکنند و کمتر اهل مبارزه سیاسی هستند.
وی افزود: البته در طول تاریخ بودند اهل تصوفی که اهل مبارزه بودند، مانند شیخ حسن جوری که رهبر سربداران بود و قیام سربداران را انجام داد و حکومتی نزدیک به نیم قرن هم داشت و یا مرعشی شاگرد شیخ حسن جوری که حکومت مرعشیان را داشته است، در دوره صفویان که رهبران آنان ریشه در تصوف و عرفان داشتند، قیام و مبارزه سیاسی داشتند.
حجتالاسلام خسروپناه با بیان اینکه عمدتاً اهل تصوف اهل مبارزه و درگیریهای سیاسی نیستند، اظهار داشت: حضور عرفا و صوفیان در عرصه سیاست و فعالیتهای اجتماعی یک مقدار نادر بوده است، منتها امام خمینی(ره) یک عارف و عرفانش، عرفان اصیل اسلامی بود، با توجه به اینکه مباحث نظری عرفانی «ابن عربی» را قبول داشت ولی به برخی دیدگاههایش نقد داشت، از عرفان نصوص دینی، قرآن و روایات استفاده کرد.
وی ادامه داد: امام خمینی(ره) در عرفان استادانی نظیر حضرت آیتالله شاهآبادی را داشت که ایشان هم عارف بودند و در زمان رضاشاه مبارزه سیاسی داشتند، علاوه بر اینکه عرفان امام، یک عرفان خاصی بود و از استادی مانند آیتالله شاهآبادی گرفته بود، عرفان او عرفان سیاسی و اجتماعی تلقی میشد، امام فقیه هم بود.
رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه خاطرنشان کرد: فقه اجتماعی در حرکتهای سیاسی اجتماعی نقش مؤثری داشت، در طول تاریخ فقهای مجاهدی که حرکتهای سیاسی و اجتماعی داشتند، بسیار بودند، در دوره معاصر مانند آخوند خراسانی، میرزا نائینی، میرزای شیرازی، شیخ انصاری و مرحوم مجاهد که مبارزات سیاسی و فتواهای جهاد داشتند.
وی افزود: امام خمینی(ره) با اینکه عارف بودند، اما اهل مبارزه سیاسی بودند، شاخه اجتماعی فقه سیاسی را فراگرفته بود و تدریس میکرد، در واقع درس خارج فقه سیاسی، ولایت فقیه را برای اولین بار در حوزه مطرح کرد، لذا امام را به عنوان یک مجاهد سیاسی میتوان شناخت.
حجتالاسلام خسروپناه در پایان بیان داشت: امام از یک منظومه فکری برخوردار بود که مبانیاش توحید ولایت و اصولش حکومت اسلامی است، به عبارت دیگر منظومه فکری امام، بیانگر گفتمان و جریان فکری ـ فرهنگی ویژهای است که هم ادامهدهنده گفتمان فکری علمای گذشته همچون شیخ مفید، شیخ طوسی، خواجه نصیر، صاحب جواهر و سیدعبدالحسین لاری و دیگران است و هم با رویکرد اجتهادی به مسائل معاصر میپردازد.