به گزارش مشرق، دیگر از آن هیجان ها و تندخویی ها در سخنرانی حسن روحانی خبری نیست. علی رغم پیروزی در انتخابات، چهر او خسته و پر از آشوب است. در کنفرانس خبری روز دوشنبه، رئیس جمهور مستقر و منتخب انتخابات 96 در ابتدای کنفرانس در مقابل دوربین ها با زدن بر روی دست خبرنگاری مانع گذاشتن دستگاه ظبط در مقابلش شد. حرکتی که ممکن است تا سال ها در خاطرها بماند.

روحانی در دومین سخنرانی بعد از انتخابات این بار نیز از کنایه زدن به رقبا دست نکشید و آنها را نماینده تندرویی، بی صداقتی و دروغ نامید که خواهان محدود کردن آزادی ها و صدقه دادن به مردم بودند. او که دیگر می داند صدا و سیما در بست در اختیار دولت خواهد بود و منتقدان و رقبای دولت تریبونی در ان نخواهند داشت به صورت یکطرفه سیل اتهاماتش را متوجه آنها کرد.

اما مهمترین بخش از کنفرانس خبری مربوط به یادآوری وعده های انتخاباتی حسن روحانی درباره اقتصاد، اشتغال و رونق بخشیدن به بازارهای سرمایه ای و مالی بود. رئیس جمهور تحقق وعده ها را منوط به اما و اگرها و دهها شرط دیگر کرد. حسن روحانی که در ایام انتخاباتی برای اینکه در مقابل رقبای خود آچمز نشود، سخن از ایجاد سالیانه 950 هزار شغل داد و قول داد که سایت کارورزی برای سروسامان دادن به اوضاع بیکاری راه اندازی کند. روحانی آن زمان با صراحت از ایجاد شغل سخن گفت و هیچ اما و اگری در آن نیاورد. ولی در کنفرانس خبری اش در مقابل سوالی درباره ایجاد 950 شغل گفت که این منوط به آن است که 770 هزار میلیارد تومان در چهار سال آینده سرمایه گذاری شود و سرمایه گذاری داخلی و خارجی جذب گردد تا این مقدار شغل ایجاد شود. کاملا مشخص است که یکی از مهمترین وعده های انتخاباتی روحانی مشروط گردیده و وی به راحتی خواهد توانست در پایان چهارسال مجموعه ای از دلایل را برای عدم تحقق آن ردیف کند.

زمانیکه روحانی از جذب سرمایه گذاری خارجی سخن به میان می آورد که رتبه ایران در سال های اخیر در جذب این مولفه 18 پله سقوط کرده و عدد واقعی در سال بین 2 تا 3 میلیارد دلار بوده است. با چنین روندی و تکرار آن در دولت دوازدهم در خوش بینانه ترین حالت در طول چهار سال 50 هزار میلیارد تومان سرمایه خارجی جذب خواهد شد که با رقم 770 هزار میلیارد سرمایه گذاری برای ایجاد 950 هزار شغل سالیانه فاصله معناداری دارد. آیا سرمایه گذارن داخلی توانایی سرمایه گذاری به میزان 700 هزار میلیارد تومان را دارند؟ که این امر نیز در طول چندده اخیر هرگز سابقه نداشته است.

رئیس جمهور در رابطه با رفع تحریم های غیر برجامی نیز به بیان کلیاتی پرداخت که به هیچ وجه مشخص نبود که برنامه دقیق وی در این رابطه چیست. وی در رقابت های انتخاباتی روی این موضوع بسیار مانور داد و توانست خود را به عنوان گزینه ای در افکار عمومی نشان دهد که قادر است مابقی تحریم ها را نیز رفع کند اما روحانی بازهم تحقق آن را منوط به شرایط و اما و اگرهای دیگری کرد که به معنای این است که مردم نباید انتظارات زیادی در این زمینه داشته باشند.

در حوزه سیاست خارجی تمرکز بر روی سفر دونالد ترامپ به عربستان سعودی و قرارداد 420 میلیارد دلاری خرید تسلیحات توسط سعودی ها قرار داشت. رئیس جمهور در پاسخ به این تحرکات به دفاع از عملکرد کشور در بخش دفاعی و موشکی پرداخت و عربستان را مدافع اصلی تروریسم و گروه های تکفیری در منطقه نامید که با سرمایه گذاری گسترده در این بخش امنیت منطقه را برهم زده است. وی به کمک 100 میلیارد دلاری عربستان به صدام بعثی در زمان جنگ تحمیلی نیز اشاره کرد که سعودی ها همچنان سرمایه های مردم خود را در راه تقابل با ایران هزینه می کنند اما هرگز نتوانسته اند ایران را شکست دهند.

می توان در جمع بندی کنفرانس خبری روحانی اینگونه نتیجه گرفت که در زمینه سیاست داخلی وی همچنان مانند گذشته به رقبا و منتقدان می تازد و به آنها تهمت می زند. در زمینه وعده های اقتصادی و معیشتی اما و اگر ها و شروط دیگر چاشنی آنها شده است. روحانی همچنین درباره رفع حصر نیز که در زمان انتخابات با بهره گیری از آن توانست خود را منجی محصوران نشان دهد با بیان اینکه همه در کشور باید تابع قانون باشند، پاسخ به سوال را منوط به قانون اساسی کرد. این یعنی اینکه در رقابت های انتخاباتی مقامات دولتی تا توانستند از رفع سران فتنه به نفع کارزار خود بهره بردند و پس از اخذ رای کارکرد حصر به پایان رسیده و نیازی به پیگیری آن نمی بینند. همچنین در رابطه با سیاست خارجی به نظر می رسد که روحانی واقع بینانه تر رفتار کرده و با تاکید بر سیاست های مداخله جویانه آمریکا و حمایت از تروریسم توسط عربستان، شرایط سختی را برای تنش زدایی در سیاست خارجی متصور شد.