گروه جهاد و مقاومت مشرق - آزاده سرفراز و ممتاز، سردار سید علی اکبر مصطفوی، حدود 10 سال از بهترین سالهای عمرش را در زندان های مخوف رژیم بعث عراق گذراند و در این مدت، مأمن و پناهگاهی برای دیگر اسرا بود. این آزاده غیرتمند در این سال ها با نوشتن خاطراتش از دوران جنگ و همچنین یادداشت هایی درباره مسائل جاری کشور، به فرهنگ ایثار و جهاد، خدمت می کند. آنچه در ادامه می خوانید، یادداشتی از این سردار خستگی ناپذیر است که به تازگی به دست مشرق رسیده است...

ملت قهرمان ایران اسلامی تحت امر ولایت فقیه، در دفاع از اسلام و میهن اسلامی تاکنون صدها هزار شهید و ایثارگر تقدیم نموده است و لذا وظیفه شرعی حکم می کند، تفکر، بیان، نوشته و عملکرها، خارج از هوای نفس و بر اساس پیام شهدا، آرمانهای امام«ره» و رهنمودهای حکیمانه ی رهبر معظم انقلاب اسلامی باشد، در غیر اینصورت شکی نیست که کرامت و عزت جامعه اسلامی و خون شهدا نادیده گرفته شده است.
شایان ذکر است پس از پیروزی انقلاب اسلامی می شود گفت دوران پرافتخار، استثنائی و تاریخ ساز برای ملت ایران اسلامی، همان دوران هشت سال دفاع مقدس بود که جهانیان را به حیرت واداشت. البته بعد از آن نیز دستاوردهای با ارزش و فراوانی در زمینه های مختلف داشته ایم که دوست و دشمن به آن اذعان دارند. با این وجود، نقطه ضعف های قابل توجهی هم وجود دارد که نمی بایست از آن ها غفلت نمود. در زیر به سه نمونه اشاره می شود.

اول اینکه بسیاری در جامعه هستند درمیدان های نبرد حق علیه باطل و در صحنه های مختلف سیاسی حضور پر شور داشته و دارند اما با کمال تأسف از نظام و مردم طلبکارند. نه تنها نباید طلبکاربود. بلکه باید همیشه بدهکار نظام مقدس و خون شهدا باشیم تا اینکه بتوانیم از نظام و خون شهدا دفاع نمائیم. طلبکاری در واقع یعنی روآوردن به دنیا و رهاکردن نظام و جامعه. و در پی آن ایجاد بی اعتمادی و بحران. ضعف مهم دیگر این است که بعد از جنگ آنقدر که به یاد شهدا بودیم، به همان نسبت اگر به پیام شهدا عمل کرده بودیم، بطور قطع بسیاری از مشکلات کنونی را نداشتیم. عمل به پیام شهدا در واقع یعنی رعایت عدالت و رفاه اجتماعی. زمانی که در جامعه، ضوابط و عدالت حاکم باشد، قطعا راه های فساد، سوءاستفاده، ریاکاری، حتی خرافه گوئی، تحریف دینی و به طور کلی قانون شکنی ها بسته خواهد شد و لذا یاد شهدا مهم است، اما راه و عمل به پیام شهدا اهم است. مسئله سوم نادیده گرفتن شعور جامعه است. ناگفته نماند.بدترین اهانت به جامعه، همین مورد است.
موضوع بعدی در ارتباط با عملکرد نامزدهای ریاست جمهوری در مناظره ها بود که از شیوه بیان بعضی از نامزدها تعجب کردم. بدون برنامه ی مدون، مشخص و راهکار اصولی و قابل اجرا، تنها بر اساس هوای نفس هر چه دوست داشتند، وعده و وعیدهای غیرعقلانی و عمل نشدنی تحویل مردم دادند که برای هیچ کدامشان تضمینی نیست و آشکارا افکار و شعور جامعه را نادیده گرفتند. غافل از اینکه شعور خودشان را زیر سئوال بردند. مطمئنا اگر عملکرد دولت در چهار سال گذشته مطلوب و قابل توجیه بود، نیازی به تخریب دیگران  نبود.

شایان ذکراست افرادِ بسیار زیادی در جامعه وجود دارد.آزادی را خارج از چارچوب ارزش های انسانی و اسلامی قبول دارند و لاغیر و لذا وعده دادن به این نوع آزادی کار هرکس نیست. باید ارزشهای انسانی و مقدسات را نادیده گرفت و وعده داد. البته بعضا باید توجه داشته باشند.ملت ایران اسلامی صدهاهزار شهید داده است که این مدل آزادی در جامعه حاکم نباشد. ضمنا وعده ای می تواند کارساز واقع شود که در راستای مبارزه بافساد، رابطه بازی، باندبازی و از سوی دیگر ایجاد شایسته سالاری گام های عملی برداشته شود. موقعی که فساد در جامعه مهار گردد.آنوقت است که می توان به دیگر وعده ها جامه عمل پوشاند؟ در خاتمه آنچه که برای دوستداران اسلام، نظام مقدس و میهن اسلامی اهم است.عمل به وظیفه شرعی است که هیچگاه پشیمانی نداشته و نخواهد داشت.