سرویس سیاست مشرق- انتخابات این دوره ریاست جمهوری در روز ۲۹ اردیبهشت، همزمان با یک انتخابات مهم دیگر برگزار می شود که زیر سایه حرارت و التهاب انتخابات ریاست جمهوری تا حدی کمرنگ شده است: انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا.

شوراهای اسلامی شهر و روستا که با تلاش بزرگانی چون مرحوم طالقانی در ابتدای انقلاب در متن قانون اساسی کشور قرار گرفتند، منشاء آثار مهمی در اداره شهرها و روستاهای کشور هستند و وقتی پای کلانشهری مانند تهران به میان می آید، اهمیت و نقش شورا چندین برابر می گردد. نقش شورا در انتخاب شهردار و همچنین نظارت بر امور مدیریت شهر از همین جایگاه مهم حکایت دارد.

اصلاح طلبان و حامیان دولت البته در ذیل هیاهوی طبیعی که در عرصه رقابت های ریاست جمهوری برپاست، به مانند ادوار قبلی به دقت و با برنامه ریزی چندلایه به دنبال فتح شورای شهر مهم تهران هستند. تایید صلاحیت چهره های مساله دار و حتی دارای پرونده های امنیتی در هیات های اجرایی و همچنینی تبلیغات حول شهرداری چهره هایی مثل «محسن هاشمی» از این برنامه ریزی گسترده حکایت دارد.

البته فهرست نهایی ارایه شده جریان اصلاحات و حامیان دولت برای شورای شهر با واکنش ها و انتقادات بسیاری حتی در میان وابستگان به این اردوگاه سیاسی همراه بود و صحبت های جدی مبنی بر باندبازی های گسترده و حتی معاملات نجومی بر سر قرار گرفتن اسامی در این فهرست مطرح است.

در ادامه با گریزی به تاریخ سالیان نه چندان دور، از آیینه مطبوعات وقت نگاهی می اندازیم به عملکرد شورای اول شهر تهران که بالاتفاق و به طور کامل در اختیار اصلاح طلبان بعضا دوآتشه و رادیکال بود. اصلاح طلبان در فضایی که در هیاهوی اصلاحات با فاصله دو سه سال هم قوه مجریه و هم قوه مقننه را در اختیار گرفته بودند، موفق شدند در انتخاباتی که خود به آن لقب «آزادترین» انتخابات تاریخ ایران دادند(حتی چهره های وابسته به نهضت آزادی هم تایید صلاحیت شدند) کل شورا را فتح کنند. شورای شهر آن قدر برای اصلاح طلبان مهم بود که نظریه پرداز اصلی خود، سعید حجاریان، و یکی از شیوخ اصلی خود، عبدالله نوری، را هم به آن فرستادند. در واقع، شورا در قبضه کامل دو حزب اصلی اصلاحات یعنی حزب مشارکت و حزب کارگزاران سازندگی بود.

اما عملکرد اصلاح طلبان شورای شهر که تحت تاثیر ادبیات روزنامه پسند ان مقطع، «پارلمان شهری» نام گرفته بود، یکی از تاسف بارترین و خجالت آورترین عملکردهای یک جریان سیاسی در تاریخ جمهوری اسلامی بود. در نهایت با جنگ شرم آوری که در شورا بر سر منافع و قدرت بین اعضای هم طیف آن به وجود آمد، شورا به پایان دوره کاری خود نرسید، و توسط شورای حل اختلاف دولت اصلاحات منحل شد!

آش آن قدر شور بود که وقتی «عباس دوزدوزانی» اصلاح طلب و از دوستان و یاران نزدیک محمد خاتمی در اواخر کار شورا در آذر ۸۱ به عنوان رییس جدید انتخاب شد، در مصاحبه ای گفت که " کارنامه سه ساله شورا گندیده، کثیف، نحس و نجس بود."

در ادامه نگاهی تصویری به بازتاب سریال کمدی-تراژیک شورای اول شهر تهران در مطبوعات آن روز می اندازیم: