به گزارش مشرق، قهرمانی تیم نفت تهران در جام حذفی به خودی خود نمی‌تواند یک شگفتی باشد. به هرحال تیمی که روی نیمکت خود یک مربی مثل علی دایی را داشته باشد و از بازیکنان بزرگی مثل آندو تیموریان، سجاد شهباززاده، ایمان مبعلی، محمد قاضی، میلاد فخرالدینی، وحید حمدی نژاد و... استفاده می کند، می‌تواند یک گزینه برای قهرمانی در جام حذفی باشد.
اما وقتی به شرایط باشگاه نفت دقت می‌کنیم و می بینیم که این باشگاه به هیچ وجه شرایط یک باشگاه حرفه‌ای را ندارد و با این شرایط این تیم قهرمان جام حذفی می‌شود. باید گفت این تیم نتیجه‌ای غیر قابل انتظار در جام حذفی شکل گرفته است.
نفت تهران اولین تیم نامعلوم المالک در فوتبال ایران نیست. اولین تیمی نیست که مشکلات مالکیتی و مالی شدید داشته باشد و بازیکنان و مربیانش مدعی باشند که حتی امکانات اولیه مثل زمین تمرین هم ندارند. روندی که در فوتبال وجود دارد می‌گوید که نفت آخرین تیم پر مشکل ایران هم نخواهد بود.
در رقابت‌های لیگ دسته اول که به تازگی پایان یافته شرایط مشابهی وجود داشت. سپیدرود، تیمی که تا روز آخر نه مالک آن مشخص بود و نه منابع مالی مشخصی داشت در کمال شگفتی موفق شد از پس یک تورنمنت سنگین ۳۴ هفته ای بر آمده و جواز حضور در لیگ برتر را بگیرد.
حال که سپید رود لیگ برتری و نفت تهران هم آسیایی شده است، این دو باشگاه و یا بهتر است بگوییم این دو تیم با دردی مشابه مواجه هستند. درد بلامالکیتی (بخوانید بی صاحب بودند). درد بی پولی و درد این که این دو باشگاه هیچ منابع مالی مشخصی برای حضور در لیگ برتر و جام باشگاه های آسیا ندارند.
نکته جالب اینجاست که نه سپیدرودی که به واسطه حضور در لیگ برتر می تواند منابع مالی خوبی در سطح استان کسب کند و نه نفت تهران که به واسطه حضور در لیگ قهرمانان آسیا می‌تواند به منابع خوب مالی برسد، هنوز موفق به حل و فصل مشکلات مالی، مدیریتی و مالکیتی خود نشده‌اند.
