به گزارش مشرق، در تیرماه ۱۳۷۸ جمعی از دانشجویان و افراد متفرقه، در اعتراض به توقیف روزنامه سلام (متعلق به موسوی خوئینی ها مرد پشت پرده اصلاحات و به جرم افشای اسناد طبقه بندی شده وزارت اطلاعات) دست به اعتراض زدند، اما اعتراضات آنها با سازماندهی وزارت کشور دولت اصلاحات و لیدری چند دانشجوی افراطی (نظیر احمد باطبی، اکبر محمدی و ... که بعدها به امریکا گریختند و رسما برای آنها مزدوری میکنند) از حالت مسالمت آمیز بسرعت به آشوب و خشونت، آتش زدن اموال مردم و شورش تبدیل شد.
مصطفی تاجزاده، فائزه هاشمی، فاطمه کروبی و ... از چهره های اصلاح طلب با حضور در دانشگاه به گسترش آشوبها دامن زدند و تعدادی از دانشجویان و عناصر مختلف میدانی حتی منافقین را برای حمله به بیت رهبری بسیج کردند. شورش به کوی دانشگاه کشیده شد و باعث درگیری برخی گروه ها نظیر انصار حزب الله و افراد خودسر با آشوبگران شد و دو نفر در آشوب ها به قتل رسیدند.
اما غائله با حضور مردم و قیام گسترده ۲۳تیر مردم تهران در حمایت از نظام اسلامی خوابید. فرمانده نیروی انتظامی وقت، سرتیپ لطفیان و رئیس شورای عالی امنیت ملی، حسن_روحانی بود. حسن روحانی در راهپیمایی مردمی ۲۳ تیر بعنوان سخنران مراسم، دانشجویان مزبور را آشوبگران و اراذل و اوباش محارب خواند که دستور #برخورد و #مجازات آنها را به بسیج و نیروی انتظامی داده است.
در این سال، قالیباف فرمانده نیروی هوایی بود و پس از یکسال به فرماندهی نیروی انتظامی منصوب شد.
استفاده ابزاری از دانشجویان برای مقاصد سیاسی متوقف نشد و ۴ سال بعد در تیرماه ۱۳۸۲ در سالگرد آن ماجرا، دفتر تحکیم دانشگاه تهران با سازماندهی همان افراطیون دولت خاتمی، خواستار برگزاری تظاهرات شدند.
قالیباف بعنوان فرمانده نیروی انتظامی، از شورای امنیت ملی درخواست«مجوز برای تجمع دانشجویان» میکند تا به شکل «قانونی» اعتراض کنند اما با مخالفت روحانی روبرو میشود. ولی قالیباف با علم به اینکه همان کسانی که از دولت وقت در جلسه شورای امنیت حضور دارند، دانشجویان و آشوبها را مدیریت میکنند، از شورای امنیت، «حق برخورد» میگیرد. اما بلافاصله به نیروهای خود میگوید: «دیگر هیچ بلوایی اتفاق نمی افتد، خیالتان راحت باشد. »
تظاهرات به شکل مسالمت آمیز برگزار میشود، نیروی انتظامی کوچکترین برخوردی با دانشجویان نمی‌کند و آب از آب تکان نمیخورد!
روحانی در مناظرات ۹۲ و ۹۶ مکررا برای تخریب قالیباف مدعی شد که او «میخواسته» گازانبری و لوله!! با دانشجویان برخورد کند. سوال اینجاست که آیا اگر قالیباف قصد سرکوب و برخورد گازانبری داشته چرا به دنبال مجوز تجمع بوده؟ سرکوب تجمع غیر قانونی راحت تر و کم هزینه تر است یا سرکوب تجمع با مجوز پلیس؟
قالیباف با تدبیر و هوشمندی خود، هم مانع هدف شوم خناسانِ لانه کرده در دولت اصلاحات برای آشوب دوباره کشور میشود و هم دانشجویان غیرحزبی به شکل قانونی مراسم خود را برگزار می کنند.
این همه ماجراست. حال شما قضاوت کنید. چه کسی با دانشجویان گازانبری برخورد کرده!؟ روحانی یا قالیباف!؟ چه کسی اعلام کرده «توطئه گرها را باید در نماز جمعه در حضور مردم به دار آویزان کنند تا تاثیر بیشتری داشته باشد»!؟ چه کسی سالها چهره ای امنیتی بوده و الان شعار آزادی سر میدهد!؟ چه کسانی پشت پرده آشوب و تنش در کشور بوده اند؟ و چه کسانی مایه آرامش و امنیت کشور!؟ چه کسی حقیقت را میگوید و چه کسی فریب میدهد!؟
