به گزارش مشرق، یک تولید کننده تجهیزات بیمارستانی؛ با بیان اینکه  سالهای زیادی است که واردات قاچاق گریبان تولید و اشتغال کشور  را گرفته ، گفت: متاسفانه بعد از 15 سال شعار هنوز یک مشکل عمده تولید حل نشده و واردات  افسارگسیخته کالاهای دارای مشابه داخل بازار تولید ایران را به هم ریخته است.

گفتنی است، این کارخانه تولید تجهیزات بیمارستانی  در سال 1380 شروع به کار کرده، در آن زمان عمده نیاز ایران به تجیهزات بیمارستانی از طریق کشورهای آسیایی تامین می‌شد، اما هم اکنون بیشتر نیاز بیمارستانها از مسیر تولید داخلی تامین می‌شود. این کارخانه در ابتدا با 5 نفر آغاز به کار کرد اما امروز 120 نفر در این کارخانه مشغول به کار هستند.

مدیرعامل کارخانه تولیدی «مهرپویان بهداشت» تاکید کرد: اگر به طیف کالاهای وارداتی نگاهی بیاندازید مشخص است عمدتا کالاهایی با کیفیت  و قیمت پایین وارد کشور می‌شود و  تولید کننده داخل به دلیل تمایل خریدار به خرید با قیمت نازل امکان رقابت با آن را پیدا نمی‌کند.

به گفته این تولید کننده، علی رغم آنکه دولت ادعا میکند بانکها پشت تولید کننده هستند و تسهیلات خوبی به تولید می دهند اما در سالهای اخیر چنین چیزی دیده نشده است. سود وامهای بانکی بالای 25 درصد است، این درحالی است که سود وام منطقی برای تولید کننده بایستی تک رقمی باشد اما در عمل چنین چیزی رخ نداده است.

بیگدلی با اشاره به اینکه صادرات در ایران  فقط نام  زیبایی دارد اما در عمل صادرات واقعی صورت نمی‌گیرد، گفت:  به عنوان مثال حداقل نیاز برای صادرات، فراهم شدن زمینه معرفی کالای ایرانی است، متاسفانه تولیدکنندگان ایرانی نمی‌توانند در نمایشگاه‌های خارجی با برند ایرانی شرکت کنند. اخیرا در امارات نمایشگاهی در زمینه تجهیزات بیمارستانی برگزار شد که تمام تولیدکنندگان ایرانی در سالنی مجزا قرار گرفتند که کمترین بازدید کننده به آن قسمت تردد داشت. به همین دلیل تولید کنندگان ایرانی تصمیم می‌گیرند برای افزایش صادرات خود با برند‌های خارجی در نمایشگاهای بین المللی حاضر شوند که به این ترتیب کالای ایرانی نمی‌تواند در بازارهای جهانی عرض اندام کند.

آنچه که در سالهای اخیر از تولید متوجه شدیم، تنها اسامی نهادهایی مانند مالیات و بیمه بوده اما تولید باید با اشتغال و کارآفرینی عجین باشد، در واقع این سنگ اندازی تنها اشتغال در کشور را با چالش مواجه می‌کند.

بسیاری از  قاچاقچیان،کالاهای ممنوعه را نام دیگری اظهار و سپس وارد کشور می‌کنند، در غیر این صورت مشخص نیست تجهیزات بیمارستانی از کدام مسیر در بازار ایرانی به وفور یافت می‌شود.

وی با بیان اینکه در سال گذشته 16 کانتینر تخت بیمارستانی وارد کشور شده است،  گفت: هنوز مشخص نیست این نوع کالاها چگونه وارد کشور شده چراکه واردات آن ممنوع است. در گمرکات کالای تولید کننده به دقت بازرسی می‌شود  اما هنوز مسئولان از خودشان این سوال را نپرسیده‌اند که وقتی یک بیمارستان را افتتاح می‌کنند تختها و تجهیزات آن از کجا تامین شده است. آیا از مسیر تولید داخل بدست آمده یا بار قاچاقی است که نحوه ورود آن به کشور مشخص نیست.

مشکل دیگر در خصوص واردات تجهیزات بیمارستانی قاچاق خود بیمارستانها هستند، آنها برای اینکه به کالای خارجی با قیمت پایین دسترسی داشته باشند قبل از ورود کالا، پول آن را به قاچاقچیان داده‌اند، اما زمانی که میخواهند کالا را از مسیر داخلی تامین کنند باید مدتها به دنبال طلب خود از مدیران بیمارستانها باشیم. بعضا زمان تسویه به سه سال هم منتهی شده است. البته بیمارستانها هم مشکل را به گردن تسویه دیرهنگام بیمه‌ها می اندازند و این زنجیره به هم متصل همچنان ادامه پیدا می‌کند و حلقه نهایی که تولیدکننده است را نابود میکند.

درآخر به این نتیج می رسیم که باید خطوط تولید را جمع کنیم، وزارت صنعت با تولید کننده همراهی نمی‌کند و بعضا اجازه ورود کالای مشابه داخلی را می‌دهد، این روند تولید و اشتغال را به نابودی می‌کشاند.

این تولیدکننده با بیان اینکه در تامین مواد اولیه نیز با مشکل رو به رو هستیم گفت: وقتی به بازار آهن میرویم به هیچ عنوان کالا با فاکتور به تولید کننده فروخته نمی‌شود، آنها به این ترتیب فرار مالیاتی می‌کنند اما تولید کننده مجبور هزینه فرار مالیاتی فروشنده قبلی را با پرداخت هزینه سنگین تری به عنوان ارزش افزوده پرداخت کند.

به عنوان یک مثال وضعیت تولید کننده داخلی با یک کشور مثل مالزی را مقایسه کنیم. ما در تولید به متریال متفاوتی نیاز داریم اما متاسفانه مواد اولیه لازم در بازر داخلی پیدا نمیشود. وقتی تولید کننده مالزیایی به ایران میآید ازآشفته بازار تامین مواد اولیه شگفت زده می‌شود و می‌گوید با این جنس تامین مواد اولیه امکان تولید کالای با کیفیت عملا وجود ندارد. دلیل این موضوع این است که در بازار تولید بالا دستی نظارت دقیقی وجود ندارد و برندهای مختلف یک شبه سبز می‌شوند و نبود استانداردهای تولیدی مشخص حلقه‌های بعدی را نیز با چالش مواجه می‌کند.

بیگدلی گفت: شعار کارخانه ما 99+1مساوی صفر است و منظور شعار  این است که  حتی اگر یک مشتری از محصول ما ناراضی باشد همه 99 کالای با کیفیت تولید شده دیگر نیز اعتبار و ارزش خود را از دست می‌دهند.

البته اگر واردات قاچاق با این رویه ادامه پیدا کند ما مجبور هستیم کارخانه را تعطیل کنیم، ما با 120 کارگر در داخل و 200 تا 300 نفر در خارج کارخانه مواجه هستیم و این کار دشواری است و از یک برهه ای به بعد عملا این ظرفیت ادامه کار برای فرد وجود ندارد. خیلی از تولیدکنندگان  سرمایه شان را در بانک گذاشته‌  و حداقل ماهی 200 میلیون تومان سود بانکی دریافت میکنند. متاسفانه موضوع به همین جا ختم نمی‌شود و افراد با سود بانکی، وارد بازاری مثل مسکن می‌شوند و شروع به خرید خانه‌های خالی می‌کنند و عملا آن بازار را هم دچار مشکلات عدیده می‌کنند.