به گزارش مشرق، چهاردهم فروردین ماه امسال آئین نامه «شرایط احراز و چگونگی انتخاب روسای فدراسیون ها» توسط معاونت قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش به روسا و سرپرستان فدراسیون ورزشی ابلاغ شد تا از این پس انتخابات تمام فدراسیون ها بر اساس این آئین نامه برگزار شود.
آئین نامه جدید چگونگی انتخابات روسای فدراسیون ها به استناد تبصره ذیل ماده ۷ اساسنامه فدراسیون های ورزشی مورخ ۱۱ / ۲ / ۱۳۸۱ هیات وزیران، در ۱۸ ماده و ۱۷ تبصره توسط معاونت ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش و جوانان تهیه و تدوین و پس از تصویب آن در شورای معاونین وزارتخانه در اسفند سال ۱۳۹۵، به تائید وزیر ورزش رسید.
شرایط پیچیده برای مدیریت ورزش
این آئین نامه از زمان ابلاغ یعنی چهاردهم فروردین ماه ۱۳۹۶ لازم الاجراست و دیگر آئین نامه های مغایر با آن از اعتبار ساقط خواهد بود و این در حالی است که آئین نامه جدید ابلاغی باید و نبایدهایی را در انتخاب روسای فدراسیون ها لحاظ کرده که در اختیار گرفتن مدیریت فدراسیون ها را پیچیده تر از گذشته می کند کمااینکه «ارائه تأییدیه کتبی حداقل از ۵ نفر از اعضای مجمع از میان هیئت‌های استانی و نمایندگان نهادهای عضو» یکی از مدارک لازم برای ثبت نام کاندیداهاست. (بند ۱۱ ماده ۷ - مدارک موردنیاز برای ثبت داوطلبین)
اما علاوه بر این، آئین نامه ابلاغی وزارت ورزش برای انتخاب روسای فدرسیون ها، شرایط خاص دیگری را هم برای افراد متقاضی کاندیدا شدن در نظر گرفته است که «سابقه مدیریت» یکی از آنهاست؛ بند ۸ ماده ۶ (شرایط احراز داوطلبین ریاست فدراسیون) بر «دارا بودن سابقه قابل قبول مدیریت» برای کاندیداها تاکید دارد. در تبصره ۲ این ماده آمده است سوابق مدیریتی مورد نیاز برای داوطلبین یکی از موارد زیر می باشد:
۱- سابقه مدیریت عالی در سازمان ها و نهادهای ورزشی از قبیل کمیته ملی المپیک، کمیته ملی پاراالمپیک و فدراسیون های ورزشی و باشگاه های ورزشی حداقل ۴ سال
۲- دارا بودن سابقه اشتغال در یکی از پست های مقامات کشوری، موضوع ماده ۷۱ قانون خدمات کشوری و همترازان آنها
۳- دارا بودن سابقه مدیریتی (مدیرکل و همتراز آن) در دستگاه های اجرایی موضوع ماده ۵ قانون مدیریت خدمات کشوری حئداتقل ۴ سال
۴- داشتن سابقه مدیریت عالی در بنگاه های اقتصادی بزرگ کشور با تأیید صنف مربوطه حداقل ۴ سال
۵- مدیریت مراکز آموزش عالی حداقل ۴ سال
ورود ورزشی ها به مدیریت ورزش ممنوع!
به گزارش مهر، این یکی از بندهای مورد بحث در آئین نامه شرایط احزار و چگونگی انتخاب روسای فدراسیون هاست چرا که در عمل راه را برای ورود خیلی از ورزشی ها به عرصه مدیریت ورزش بسته و در واقع فضا را برای غیر آنها و از جمله سیاسیون باز گذاشته است.
بر اساس این ماده و این بند، خیلی از اهالی ورزش نمی توانند برای ریاست فدراسیون ها برنامه ای داشته باشند و از جمله «قهرمانان ورزشی» که پس از پایان دوره قهرمانی قصد ورود به عرصه مدیریت ورزش را دارند و همچنین «روسای هیات های استانی» که چنین سابقه مدیریتی را در کارنامه ندارند.
این در حالی است که پیش از این بودند افرادی که بعد از پایان دادن به دوران موفق خود ورزش قهرمانی، وارد عرصه مدیریت در رشته خود شدند و اتفاقا موفق هم بودند؛ رسول خادم یکی از این افراد است که از زمان المپیک لندن ریاست فدراسیون کشتی را بر عهده دارد. کشتی طی این چند سال به واسطه مدیریت خادم که از جنس کشتی است، به موفقیت های قابل توجهی دست یافت. یکی از مهمترین آنها کسب کرسی در هیات رئیسه اتحادیه جهانی بود. جایگاهی که با یک دیپلماسی نسبتا طولانی خادم و تعامل او با کشورهای عضو اتحادیه جهانی بدست آمد و توانست کشتی ایران را در کانون مدیریت کشتی دنیا قرار دهد. مدال طلای حسن یزدانی در المپیک ریو که بعد از ۱۶ سال به دست آمد، نیز یکی دیگر از موفقیت های اخیر کشتی است. این موفقیت نتیجه اعتمادی بود که خادم به جوانان داشت.
حسین رضازاده هم از جمله افرادی است که بعد از کنار گذاشتن ورزش قهرمانی، در انتخابات فدراسیون وزنه برداری شرکت کرد و ریاست این فدراسیون را بر عهده گرفت. وزنه برداری هم طی دوره مدیریت رضازاده عملکرد قابل قبولی داشت که تبدیل شدن مدال برنز کیانوش رستمی به نقره در المپیک لندن یکی از آنهاست. در همین بازی ها سعید محمدپور چهارم شد اما بعدها که دوپینگ سه نفر اول مسجل شد، وی مدال طلا را از آن خود کرد.
قهرمان طلایی، مدیریت طلایی
افرادی همچون خادم و رضازاده در حالی بعد از اتمام دوره قهرمانی ورزش به مدیریت ورزش روی آوردند که اگر قانون «دارا بودن سابقه قابل قبول مدیریت» آن زمان وجود داشت، آنها نمی توانستند در انتخابات شرکت کنند و صاحب رای شوند. حالا با قانون ابلاغ شده، خیلی از اهالی ورزش عملا نمی توانند برنامه ای برای انتخابات فدراسیون ها داشته باشند. مثلا پیمان فخری، سرمربی تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر که تا همین چند ماه پیش هم دبیر فدارسیون بود و انصافا از موثرترین افراد در این حوزه است و یا امثال هادی ساعی که اتفاقا یکبار هم در انتخابات تکواندو شرکت داشت، با این قانون نمی توانند دیگر کاندیدای ریاست شوند مگر اینکه سابقه مدیریت چهارساله را به نوعی کسب کنند.
البته در این مورد نظر مخالف هم وجود دارد که لزوم ورود ورزشی ها به عرصه مدیریت را رد می کند. هوشنگ نصیرزاده، کارشناس حقوقی ورزش در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: «یکی از مهمترین شاخصه های رئیس فدراسیون این است که بتواند مدیریت مالی خوبی داشته باشد و طبق قانون ۵۰ درصد هزینه های اداره فدراسیون را تامین کند. پس قهرمانی که فاقد دانش اقتصادی است و همچنین به دلیل نداشتن رابطه با مقامات دولتی قادر به تامین اعتبارات نیست، نباید اصراری به ریاست داشته باشد.»
وی در این رابطه تصریح کرد:«مدیر باید سابقه امر و نهی داشته باشد. ورزشکاری که فقط کشتی گرفته یا وزنه بلند کرده لزوما نمی تواند مدیریت موفقی داشته باشد.»
انتقادی هست، امروز مطرح شود
به گزارش خبرنگار مهر، در هر صورت آنچه مسلم است بر اساس بند ۸ ماده ۶ آئین نامه انتخابات فدراسیون ها که بر «دارا بودن سابقه قابل قبول مدیریت» تاکید دارد، خیلی از اهالی ورزش و در راس آنها قهرمانان و روسای هیات های استانی که چنین سابقه مدیریتی را ندارند، نمی توانند ورودی به انتخابات داشته باشند. درست است که به گفته نصیرزاده هر قهرمان موفق نمی تواند لزوما مدیر موفقی هم باشد اما تجربه نشان داده که قهرمانان بزرگ ورزش به واسطه محبوبیتی که دارند می توانند تعاملات خوبی حتی در زمینه اقتصادی هم داشته باشند.
البته شاید برخی از روسای فدراسیون ها از وجود چنین قانونی در آئین نامه انتخاباتی استقبال هم کنند چون باعث کنار زدن رقبای آنها می شود اما اهالی ورزش به این قانون و نتایج آن همین امروز توجه داشته باشند و اگر انتقادی دارند آن را همین امروز به طور رسمی مطرح کنند نه به هنگام برگزاری مجمع انتخاباتی فدراسیون ها و مواجه شدن با جلوگیری از ورود برخی متقاضیان.
