به گزارش مشرق، پس از حمله شیمیایی خان شیخون، (که به احتمال زیادتوسط تروریستهای موردحمایت آمریکاوهمپیمانان اوصورت گرفت) مقامات و رسانه‌های غربی سنگ تمام گذاشتند و بدون انتظار برای مشخص شدن نتایج تحقیقات عامل این حملات، دولت سوریه را متهم کردند. روز شنبه اتوبوس‌های حامل ساکنان شهرک‌های شیعه‌نشین «فوعه» و «کفریا» توسط یک بمب‌گذار انتحاری مورد حمله قرار گرفتند. از ۱۲۶ نفری که در این حادثه زنده زنده سوختند، ۸۰ نفر کودک بودند. میزان تلفات انسانی این جنایت هولناک و هم‌چنین تصاویر منتشرشده از آن در بسیاری از رسانه‌ها روز شنبه را به «شنبه سیاه» برای شیعیان فوعه و کفریا تبدیل کرد اما با سکوت مدعیان جهانی حقوق بشر در غرب مواجه شد.
* شنبه سیاه شیعیان
روز شنبه یک انفجار در منطقه «الراشدین» در نزدیکی محل حضور و استقرار اتوبوس‌های حامل اهالی فوعه و کفریا واقع در غرب حلب به وقوع پیوست. منابع بیمارستانی اعلام کردند بر اثر این انفجار انتحاری، دستکم بیش از۱۰۰ تن شهید و بیش از ۵۰۰ نفر زخمی شده‌اند. یکی از شاهدان عینی ماجرا می‌گوید یک خودرو پس از آن‌که شروع به توزیع چیپس و خوراکی کرد و بعد از این‌که کودکان دور آن جمع شدند، منفجر شد.
میزان تلفات انسانی این جنایت هولناک و هم‌چنین تصاویر منتشرشده از آن در بسیاری از رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی روز شنبه را به «شنبه سیاه» برای شیعیان مظلوم فوعه و کفریا تبدیل کرد. جنایت غیرانسانی تروریستهای تکفیری تحت الحمایه ایالات متحده آمریکا و غرب در «الراشدین» حلب درحالی صورت گرفت که اهالی فوعه و کفریا پس از سالها محاصره توسط تکفیریها، چشم انتظار ورود به منطقه‌ای امن برای ادامه زندگی خود بودند. شمار زیادی از قربانیان این جنایت ننگین را زنان و کودکان سوری تشکیل می‌دهند؛ کسانی‌که گفته می‌شود طی ۴۸ ساعت پیش از شهادت، توسط تروریستهای تکفیری از خوردن و آشامیدن منع شده بودند.
این اولین جنایت هولناک تکفیریها علیه غیرنظامیانِ‌دفاع در سوریه نیست و بدون‌شک آخرین آن هم نخواهد بود؛ وجه تمایز این جنایت با آنچه که پیشتر شاهد آن بودیم نحوه ارتکاب آن است؛ کودکانِ چشم انتظارِ آزادی را به سمت خودرویی که مدعی بودند حامل تغذیه است فراخواندند و پس از تجمع تعداد زیادی در اطراف خودرو، به یکباره انفجار مهیبی رخ داد تا قصه پُرغصه اهالی مظلوم فوعه و کفریا در نهایت به شهادت منتهی شود؛ پایان غم‌انگیز و دردناکی که قلب هر انسان آزاده در هرجای دنیا را به درد می‌آورد.
* ضعف درمیدان نظامی، اقدام علیه کودکان ومردم عادی
گروه‌های تروریستی تکفیری در طول قریب به هفت سال گذشته از ارتکاب هیچ جنایتی علیه غیرنظامیان سوری ازجمله زنان و کودکان این کشور، دریغ نکرده‌اند. تاکنون هزاران نفر از مردم سوریه قربانی انفجارهای تروریستی این گروه‌ها شده‌اند. ارتکاب جنایتهای هولناک علیه مردم بی‌گناه در سوریه بیش از هرچیزی حاکی از واهمه شدید تروریستهای تکفیری از تداوم رویارویی با نیروهای مقاومت سوریه است.
تکفیریها که امروز به‌خوبی به عجز خود از صف‌آرایی در مقابل نیروهای مقاومت سوری پی برده و می‌دانند که این صف‌آرایی در نهایت نتیجه‌ای جز نابودی کامل آن‌ها را به‌دنبال نخواهد داشت، نوک پیکان خود را به سمت غیرنظامیان نشان رفته‌اند تا بدین‌سان، به‌زعم خود علیه نیروهای مقاومت عقده‌گشایی کرده باشند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا ضمن منحرف ساختن افکار عمومی منطقه و جهان از شکستهای سنگین‌شان در برابر نیروهای سوری و هم‌پیمانان خارجی آن در عرصه تحولات میدانی، برای ترمیم صفوف ازهم پاشیده خود زمان بخرند. تروریستهای تکفیری که امروز در عرصه تحولات میدانی در سوریه به‌شدت در جایگاه ضعف قرار داشته و موقعیت خود را در خطر می‌بینند، جان غیرنظامیان و افراد بی‌دفاع و بی‌گناه را دستمایه تحقق اهداف میدانی خود قرار داده‌اند.
آن‌ها بسیار امیدوار هستند تا با ارتکاب جنایتهای هولناک و قرون وسطایی علیه مردم سوریه، زمینه بازیابی قدرت از دست رفته خود را فراهم ساخته و بتوانند در جبهه‌های نبرد با نیروهای مقاومت سوری و هم پیمانان آن، دست برتر را داشته باشند؛ رؤیایی که البته آن‌را با خود به گور خواهند برد. اگر برتری میدانی در سوریه در گرو ارتکاب چنین جنایتهایی بود، تا به امروز تکفیریها به‌دلیل اقدامات وحشیانه‌ای که انجام داده‌اند، بر وجب به وجب خاک سوریه سیطره داشتند.
البته نباید از این مسأله غافل شد که تروریستهای تکفیری موجودیت خود را از حامیان مالی تسلیحاتیشان ازجمله ایالات متحده آمریکا و کشورهای غربی دریافت می‌کنند. ایجاد هرج و مرج در سوریه، این کشور را به جولانگاه گروه های تکفیری که حتی ذره‌ای بویی از انسانیت نبرده‌اند، تبدیل کرده است. کشتار بی‌رحمانه غیرنظامیان بی‌گناه در سوریه دردی از دردهای مختلف تکفیریها در این کشور درمان نمی‌کند؛ اما همین کشتارها به امور روزمره‌شان تبدیل شده و آن‌ها هویت خود را با ارتکاب این‌دست جنایتها تعریف می‌کنند.
* نقش دولت ترکیه درجنایات تروریستها
آنکارا درحالیکه مدعی رایزنی برای حل سیاسی بحران سوریه است، از نفوذ خود بر تکفیریها برای تضمین سلامتی اهالی فوعه و کفریا در جریان مبادله آن‌ها با عناصر تروریستی، استفاده نکرد. در این میان، زمانی که سخن از تکفیریها و اقدامات آن‌ها در سوریه به میان می‌آید، بسیار سخت است که اشاره‌ای به ترکیه و حمایتهای تمام قد آنکارا از آن‌ها نشود. دولت ترکیه در طول سالهای گذشته با هدف به زیر کشیدن دولت قانونی و برآمده از آراء مردمی در سوریه، تلاش کرده است. حمایتهای آنکارا از تکفیریها امروز دیگر بر هیچ‌کس پوشیده نیست.
بدون‌شک اگر آنکارا در این زمینه تحرکی از خود به نمایش می‌گذاشت، امروز شاهد شهادت مظلومانه کودکان شهرک‌های شیعه‌نشین فوعه وکفریا نبودیم. بنابراین، آنکاراباردیگرثابت کردکه تنها درمقام دفاع ازتروریستهای مستقردرسوریه ایفای نقش می‌کند.
* نسل‌کشی شیعیان
مسلمانان شیعه در سوریه تنها کسانی نیستند که نادیده گرفته می‌شوند. در واقع هیچ‌کس بیش از مردم یمن نادیده گرفته نمی‌شوند. شیعیان یمن با بمب‌های ائتلاف به رهبری عربستان هدف قرار می‌گیرند. در این کشور میلیون‌ها نفر از فقر رنج می‌برند، بیش از ۱۰ هزار نفر کشته شده‌اند، و صدها هزار نفر در شرایط قحطی به‌سر می‌برند. یک بحران انسانی در یمن وجود دارد، اما رسانه‌ها و نمایندگان مجلس آمریکا و یا ترامپ چندان توجهی به آن نمی‌کنند زیرا این کشور توسط عربستان سعودی به‌عنوان متحد آمریکا هدف قرار گرفته است.
برای نیجریه نیز که شیعیان اقلیت کمی از مسلمانان این کشور را تشکیل می‌دهد، وضعیت مشابهی وجود دارد. سال گذشته، صدها نفر از شیعیان در شهر «زاریا» توسط سربازان زنده زنده سوزانده و سپس در گورهای جمعی دفن شدند. «شیخ ابراهیم الزکزاکی» رهبر جنبش اسلامی نیجریه به طرز وحشیانه‌ای هدف شکنجه قرار گرفت و سال گذشته توسط دولت نیجریه ربوده شد و سرنوشت او هنوز مشخص نیست.
در بحرین دولت همچنان مردم شیعه و سنی را از هم تفکیک و شیعیان را از حقوق مدنی و اساسی‌شان محروم‌کند. با وجود این واقعیت که آن‌ها بیش از ۷۰ درصد از مسلمانان در این کشور را تشکیل می‌دهند، شیعیان قدرت سیاسی بسیار کمی در بحرین دارند. به‌تازگی دولت بحرین سه جوان شیعه را به‌رغم نبود هیچ‌گونه شواهدی علیه آن‌ها اعدام کرد. تظاهرات‌های خیابانی گسترده پس از این اعدام‌ها برگزار شد. این کشور گام به گام عربستان سعودی پیش می‌رود. عربستان خود پرونده سنگینی دارد و پس از اعدام شیخ «نمر باقر النمر» و ۴۷ نفر دیگر با محکومیت جهانی روبه‌رو شد.
محکومیت چنین اقداماتی توسط این کشورها خودکشی سیاسی نیست، بلکه تلاش‌های اساسی انسان‌دوستانه است. حتی اگر کسی بخواهد تحرکات داعش در خاورمیانه را دریابد، باید اهداف اصلی داعش را شناسایی کند. از روزهای اولیه تحرکات القاعده در پاکستان، هدف‌های اصلی تروریستها مسلمانان شیعه بوده‌اند. امروز داعش نیز در مساجد و مدارس عراق و سوریه شیعیان را هدف قرار می‌دهد. نادیده گرفتن این موضوع، ما را از درک دقیق‌انگیزه تروریست ها باز می‌دارد.
* گناه شیعه بودن
ساکنان این شهرک‌های شیعه‌نشین قبلا هم هدف حملات تروریستی قرار گرفته بودند. سازمان نظارت بر حقوق بشر سوریه اعلام کرد که این اتوبوس‌ها به‌طور خاص هدف قرار گرفته‌اند، و شواهد گذشته نشان می‌دهد به احتمال زیاد این افراد به‌دلیل شیعه بودنشان هدف حمله قرار گرفته‌اند.
اما متاسفانه رسانه‌های جریان اصلی آن‌گونه که باید به این حملات نمی‌پردازند. آن‌ها حتی از اهمیت چنین حملاتی هم می‌کاهند.
حال کافی است کسی ادعا کند که «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه متهم به کشتن شماری از غیرنظامیان شده است. رسانه‌ها آن‌را در بوق و کرنا می‌کنند و حتی دونالد ترامپ به سوریه حمله می‌کند. این در حالی است که حمله به اتوبوس‌ها در فوعه و کفریا که بیشترین تعداد تلفات در سال جاری در سوریه است، از سوی رسانه‌ها چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
در این بازی تاریک شطرنج جهان، مسلمانان شیعه در «سمت شر» قرار داده شده‌اند. برخی رسانه‌ها به شکلی کورکورانه فکر می‌کند که تمرکز بر نسل‌کشی مسلمانان شیعه بدان معنی است که آن‌ها با ایران و بشار اسد هماهنگ هستند. آن‌ها در حقیقت با لاپوشانی کردن حقیقت، کشتار هدفمند میلیون‌ها نفر را از ترس واکنش‌های شدید سیاسی نادیده می‌گیرند.
این مهم است که به‌خاطر داشته باشید که برجسته‌سازی نسل‌کشی شیعیان به این معنا نیست که قربانیان سنی کمتر قابل توجه هستند. مرگ هر انسانی غم‌انگیز است اما سنی‌ها به‌دلیل سنی بودنشان هدف قرار نمی‌گیرند.
قربانیان شیعه در همه جای دنیا نادیده گرفته می‌شوند؛ چه در یمن، سوریه و پاکستان و چه در بحرین و نیجریه و عراق. شیعیان کسانی هستند که در حال سوختن و فراموش شدن هستند. اکنون زمان آن است که صدای آن‌ها شنیده شود.
* سکوت مرگبارمدعیان حقوق بشر
امروز این سؤال بزرگ، افکار عمومی را مشغول خود ساخته که مدعیان حفظ حقوق بشر که از بام تا شام شعارهای پرطمطراق حقوق بشری سر می‌دهند، کجایند؟ چرا از مقامات ایالات متحده آمریکا و هم‌چنین دولتمردان کشورهای غربی عربی که خود را پرچمدار حقوق بشر در جهان قلمداد می‌کنند، صدایی بلند نمی‌شود؟ چرا سردمداران ایالات متحده آمریکا در پاسخ به جنایت هولناک تکفیریها علیه اهالی فوعه و کفریا، با شلیک ۵۹ موشک «تام‌هاوک» مواضع آن‌ها را هدف قرار نمی‌دهند؟ چرا دولتمردان فرانسوی و انگلیسی در محکومیت اقدام جنایتکارانه تکفیریها در «الراشدین» حلب خواستار برگزاری نشست فوری شورای امنیت نمی‌شوند و پیش‌نویس قطعنامه‌ای در این زمینه تنظیم نمی‌کنند؟
امروز بار دیگر ثابت شد که «حقوق بشر» هیچ جایگاهی در قاموس کشورهای غربی عربی نداشته و برای آن‌ها تنها ابزاری جهت پیاده‌سازی سناریوهای شوم سیاسی است. امروز، این مردم سوریه و منطقه هستند که باید طعم تلخ شرارت‌های بی‌حد و مرزِ تروریستهای لجام گسیخته و دست‌پرورده آمریکا و غرب را بچشند تا اهداف توسعه طلبانه آن‌ها تحت پوشش دروغین «حقوق بشر» تأمین شود.
سکوت سنگین کشورهای غربی عربی و در رأس آن‌ها ایالات متحده آمریکا در قبال جنایت هولناک علیه اهالی فوعه و کفریا لکه ننگ دیگری بر پیشانی آن‌هایی است که خود را به دروغ و تنها برای فریب افکار عمومی، پیشگام رعایت حقوق بشر معرفی می‌کنند. کشتار شیعیان از سوریه گرفته تا یمن و نیجریه و بحرین، از سوی مدعیان جهانی حقوق بشر نادیده گرفته می‌شود و «شنبه سیاه» شیعیان فوعه و کفریا آخرین مورد این‌بی‌اعتنایی است.
یکی ازسوالات افکارعمومی جهان وبه‌ویژه مسلمانان این است که چگونه بلافاصله پس از حمله شیمیایی خان شیخون که عامل آن نامعلوم بود و ادله زیادی از دست نداشتن دولت سوریه در این حملات هوایی حکایت داشت، هزینه تبلیغاتی گسترده‌ای از سوی رسانه‌های غربی و محافل دیپلماتیک و دولت‌های غربی اروپایی در محکومیت این حملات و ابعاد غیرانسانی این جنایت شکل گرفت. کشورهای غربی نظیر فرانسه و انگلیس، آلمان و آمریکا بلافاصله این اقدام را محکوم کرده و به‌صورت شتاب‌زده و بدون انتظار برای مشخص شدن نتایج تحقیقات عامل این حملات، دولت سوریه را در این زمینه متهم کردند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز بلافاصله تشکیل جلسه داد. این حجم از توجه بین‌المللی برای کشته شدن ۵۸ انسان بی‌گناه در خان شیخون طبیعی است، اما آنچه در این میان غیرطبیعی به نظر می‌رسد سکوت مرگ‌بار محافل بین‌المللی و دولت‌های غربی مدعی حقوق بشر در قبال جنایت فوعه و کفریا است که تنها ۱۱ روز بعد از حمله خان شیخون انجام شد. آمریکا از حمله شیمیایی خان شیخون برای حمله نامشروع خود به مواضع ارتش سوریه در پایگاه هوایی الشعیرات سوءاستفاده کرد و حدود ۶۰ موشک به این پایگاه شلیک کرد.
