به گزارش مشرق، «ویروس پنالتی خراب کردن مهدی طارمی انگار به لیگ قهرمانان اروپا هم سرایت کرد. ویدال، ستاره شیلیایی بایرن مونیخ یک پنالتی کلیدی را مقابل رئال مادرید از دست داد که شاید به قیمت حذف شدن این تیم از لیگ قهرمانان اروپا بینجامد.
آن چه می‌خوانید ۱۰ پنالتی ماندگار تیم ملی فوتبال ایران است که در ذهن من مرور می‌شود:
۱- جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین. نصرالله عبداللهی (عمو نصی استقلالی‌ها) این روزها مرد آرامی است که با عینک آفتابی رفتار جنتلمنانه‌ای دارد اما وقتی شماره ۲۰ تیم ملی را می‌پوشید، تقریباً به کسی رحم نمی‌کرد! او در دیدار حساس مقابل هلند در حالی که ایران بازی درخشانی را ارائه کرد، مرتکب یک خطای غیر ضروری شد تا ناصر حجازی اولین گل را از روی نقطه پنالتی دریافت کند. گلی که مسیر بازی را عوض کرد. ایران در دقایق پایانی باز هم پنالتی داد تا ۳-۰ بازی را ببازد. این پنالتی هم کار مشترکی بود از عمو نصی و آندرانیک اسکندریان!
۲- بازی‌های آسیایی پکن ۱۹۹۰. احمدرضا عابدزاده با موهای یکدست سیاه، لباس دروازه‌بانی سبز، شورت سیاه، جوراب‌های سفید و قامتی رعنا. سه پنالتی پی در پی را از کره شمالی در فینال گرفت. قهرمان شدیم. پنالتی آخر را که گرفت رو به دوربین دوید. با لبخندی به پهنای صورتش. ما جایی نزدیک سقف بودیم!
۳- جام ملت‌های ۱۹۹۶. دیدار نیمه نهایی مقابل عربستان. تب کرده بودیم. آنها محمد الدعایه را داشتند که وقتی توی چارچوب می‌ایستاد انگار دست‌هایش رو زمین کشیده می‌شد. علی دایی ستاره ایران پشت ضربه پنالتی قرار گرفت. توپ میلی متری از کنار تیر دروازه به اوت رفت. هنوز چهره بهت زده دایی با آن سبیل قیطانی‌اش پیش چشممان است. شب تلخی بود. عین هلاهل.
۴- جام ملت‌های ۱۹۹۶. دیدار رده‌بندی مقابل کویت. مجتبی محرمی در آخرین بازی ملی‌اش توپ را به تیر زد و خندید! خودش می‌گوید: «من بهترین پنالتی‌زن ایران بودم. مقابل عربستان همه گفتند من باید می‌رفتم و جای یزدانی که خراب کرد، پنالتی می‌زدم. اینجا که پنالتی رو زدم به تیر خنده‌ام گرفت که همه اون جنجال‌ها برای هیچ بود!»
۵- مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸. ورزشگاه آزادی. ایران – عربستان. علیرضا منصوریان پاس دریافتی از محمد خاکپور را به علی اصغر مدیرروستا در شش قدم رساند. اسکندر کوتی گزارشگر بازی گفت: یه حرکت، یه موقعیت و حالا پنالتیییی، الله اکبـــــــر... ماندگارترین جمله گزارشگر موسفیدکرده فوتبال. کریم باقری مطمئن‌ترین پنالتی‌زن آن روزگار پشت ضربه پنالتی قرار گرفت. به سمت راست زد. محمد دعایه توپ را به کرنر فرستاد. قلب ما مثل انار ترکید. هیچ دروازه‌بانی در طول تاریخ اندازه او ما را از موفقیت محروم نکرد!
۶- هنگ کنگ، جام چهارجانبه بهمن ۱۳۷۶. ایران در بازی‌هایی که هنگ‌کنگ، نیجریه و شیلی در آن شرکت کرده بودند، بعد از شکست مقابل نیجریه در دیدار رده‌بندی مقابل شیلی قرار گرفت. شاگردان ایویچ بازی را با تساوی ۱-۱ به پنالتی کشیدند. در ضربات پنالتی احمدرضا عابدزاده که سراپا سیاه پوشیده بود، ضمن مهار یک پنالتی با کف دست، پشت ضربه قرار گرفت و با خونسردی آن را به گل تبدیل کرد. لبخندش هرگز فراموش نمی‌شود.
۷- مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ دوبلین. تیم ملی ایران مقابل ایرلند در مرحله پلی‌آف بازی سزاوارانه‌ای به نمایش گذاشت تا این که رحمان رضایی مهره مطمئن آن روزهای خط دفاعی تیم بلاژویچ یک خطای کاملاً بی‌مورد روی جیسون مک‌آتیر انجام داد تا یان هارت دروازه ایران را باز کند. یکی از دردناک‌ترین پنالتی‌های ممکن!
۸- جام چهارجانبه هنگ‌کنگ ۲۰۰۳. تیم ملی ایران مقابل دانمارک بازی آرامی را دنبال می‌کرد. دقیقه ۴۵ پاس به عقب در داخل هجده قدم به نیکبخت واحدی رسید. تماشاگری سوت زد و چپ پای دوست‌داشتنی آن روزگار ایران به خیال این که داور سوت پایان نیمه اول را زده، توپ را با دست گرفت! پنالتی علیه ایران. اما بازیکن دانمارکی به توصیه مربی پنالتی را به بیرون زد. جوانمردی به سبک وایکینگ‌ها!
۹- جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴. فکر می‌کردیم این بار طلسم را می‌شکنیم. مقابل ۵۵هزار تماشاگر چینی. داوری بد طلعت نجم لبنانی. خطای کودکانه ستار زارع، اخراج! گل تساوی را محمد علوی برای ایران زد اما چه کسی اینها را یادش مانده است؟ ضربات پنالتی. حتی یاد خیلی‌ها رفته که ایمان مبعلی هم ضربه پنالتی‌اش را به تیر زد اما کسی یحیی گل‌محمدی را فراموش نکرده. وقتی پنالتی آخر را با همان خونسردی ذاتی‌اش چیپ زد و دروازه‌بان چین گرفت. عادل فردوسی‌پور با غیض یک جمله قصار آفرید: «چه وقت چیپ زدن بود آقای گل‌محمدی؟»
۱۰- جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵ استرالیا. همه چیز مثل جام ملت‌های چین بود! با این تفاوت که عراق روبه‌رویمان قرار گرفت. داوری بحث‌برانگیز بنجامین ویلیامز. اخراج مهرداد پولادی که کودکانه دو کارت زرد گرفت و اخراج شد. بازی چشم‌نواز و قهرمانانه ایران، چند بازگشت به بازی با گل‌هایی که شبیه به معجره بود همه را به ضربات پنالتی امیدوار کرد. احسان حاج‌صفی پنالتی اول ایران را هدر داد. درست مثل وحید امیری که پنالتی آخر را به تیر زد و وسط زمین زار زد اما هنوز جای چیپ یونس محمود درد می‌کند. ضربه پنجم را بعد از پنالتی وریا غفوری به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن چیپ زد... حقیقی آن روز به هیچ پنالتی نه نگفت.
این لیست می‌تواند به سلیقه هر عاشق فوتبالی به گونه دیگر چیده شود اما ضربه پنالتی چیزی مثل پریدن از صخره‌ای به صخره دیگر است، اگر موفق شوی لبخند می‌زنی، اگر سقوط کُنی جای زخمش می‌ماند!»
منبع: عصر ایران
