سرویس سیاست مشرق - انقلاب هلند را می توان اولین انقلاب بورژوایی مدرن دانست. این انقلاب در واقع مجموعه ای از شورش ها و جنگ مسلحانه بود که از سال 1566 میلادی آغاز شد و سرانجام به استقلال و تاسیس کشوری به نام هلند انجامید.
مجموعه ای از زمین های پست در اروپا که شامل هلند و قسمتی از بلژیک و لوکزامبورگ و فرانسه و آلمان می گردد در قرون پانزدهم و شانزدهم میلادی "پی با" نامیده می شد. "پی با" اواخر قرون وسطی و اوایل عصر جدید منطقه ای بود که در بخش سفلای رود های "شلد" ، "ماس" و "راین" قرار گرفته بود. این منطقه در قرن شانزدهم از رونق اقتصادی بسیاری برخوردار گردید و تراکم جمعیت آن (نسبت به مساحت کوچک آن) از تمام کشورهای اروپایی بیشتر بود. "پی با" در قرن شانزدهم به کانون سرمایه داران و رباخواران بدل گردید و مانوفاکتورهای اولیه نیمه صنعتی بسیاری در این سرزمین به تولید پارچه های کتانی و بادبان و پارچه های پشمی و همچنین انواع کشتی های سریع السیر اشتغال داشتند.
"پی با" از اوایل قرن شانزدهم تحت سلطه اسپانیا قرار داشت. اکثر مردم این سرزمین پروتستان مذهب بودند و از سلطه اسپانیای کاتولیک ناراضی بودند. بخش زیادی از در آمد و سود سرمایه داران "پی با" توسط دولت اسپانیا به عنوان مالیات اخذ می شد و این امر موجب نارضایی سرمایه داران می گردید تا آنکه فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا که کاتولیکی متعصب بود بر سخت گیری ها نسبت به پروتستان ها افزود و ناگهان آتش خشم عمومی شعله ور شد.
در سال 1566 میلادی روستاییان و کارگران و پیشه وران "پی با" به کلیساها و دیرها یورش بردند، زمین های اربابان را آتش زدند و با سربازان اسپانیایی درگیر شدند. فیلیپ دوم برای سرکوب شورش دسته هایی از نظامیان خود به سرکردگی "دوک آلوا" را روانه "پی با" کرد. دولک آلوا خشونت بسیاری به کار گرفت و تعداد زیادی از مردم کوچه بازار و حتی چند سرمایه داری و اشراف زمین دار را اعدام کرد. اما سرکوب های خشن نتوانست جلوی گسترش اعتراضات را بگیرد.
روستاییان و ملاحان، گروه های چریکی در جنگل و دریا تشکیل دادند و به جنگ فرسایشی با قوای اسپانیا پرداختند. در سال 1576 میلادی نیروهای چریکی موفق شدند شهر بندری "بریل" را در کنترل بگیرند. مدتی بعد ایالت های شمالی "پی با" اعلام استقلال کردند و یک سرمایه دار به نام "ویلیام اورانژ" را به رهبری برگزیدند. بدین ترتیب هفت ایالت شمالی از سرزمین های "پی با" با پیوستن به یکدیگر دولت و ارتش و خزانه مالی واحد پدید آوردند و اعلام استقلال کردند. چون بزرگترین ایالت از این ایالات هفتگانه شمال "هلند" نام داشت آنها این کشور تازه تاسیس را جمهوری هلند نامیدند. مبارزه مسلحان هلند با اسپانیا ادامه یافت تا این که در پی شکست نیروهای اسپانیایی دولت آن کشور رسما استقلال هلند را در سال 1609 میلادی پذیرفت. مجموعه این شورش و جنگ های استقلال طلبانه اهالی "پی با" علیه اشغالگران اسپانیایی در حد فاصل سال های 1566 تا 1609 میلادی به انقلاب هلند معروف گردید.
در پی استقلال هلند و مسلط شدن حاکمیت صاحبان سرمایه وضع مردم خرده پا و روستاییان وخیم تر گردید. از طرفی این کشور از قرن هفدهم تحرکات استعماری خود را با بیرون راندن پرتغالی ها از اندونزی مبدل نمودن این کشور به مستعمره آغاز کرد و تجارت برده و محصولاتی همچون ادویه را از این کشور آغاز کرد.
