چهارشنبه 6/7/90 بعد از سوت پایان بازی السد قطر و سپاهان اصفهان و پس از شادی قطریهایی که در بعد فوتبال لیاقت صعود به مرحله بعد را نداشتند برای چندمین مرتبه حسرت خوردیم که بی برنامگی و عدم مدیریت صحیح در ورزش کی به پایان می رسد؟
پس از حذف استقلال از لیگ قهرمانان آسیا به دلیل عدم ارسال به موقع اسامی بازیکنان ،امیدوار شدیم که تلنگری خورده باشیم و دیگر از این دست اتفاقات کوچک و ساده در ورزشمان پیش نیاید اما حذف تیم ملی امید کشورمان در راه رسیدن به المپیک 2012 لندن به دلیل استفاده غیر قانونی از یک بازیکن محروم (دو اخطاره)باز هم فضای بی اعتمادی جامعه را نسبت به مدیران ورزشی بیشتر کرد.حذفی که بالاخره معلوم نشد چه کسی مقصر آن بوده و هیچکس مسوولیت این اشتباه تاریخی را قبول نکرد اتفاقی که اگر در کشورهای دیگر رخ می داد حداقل باعث استعفای رئیس فدراسیونش می شد اما دریغ از یک عذرخواهی ساده... اما چند ماه پس از این حذف دردناک سناریوی بی پایان اشتباهات مدیران ورزش تکمیل شد و این بار در سپاهان اصفهان که خود را مدعی حرفه ای گری در ورزش و فوتبال می داند.
واقعا دردناک است تیمی که در زمین مسابقه هر دو بازی خود را می برد به دلیل اشتباه مدیرانش اعم از مدیر عامل،سرپرست تیم و...بازی را در زمینه دیگری واگذار می کند وآه از نهاد همه برمی آورد.
حال چه کسی پاسخگوی مشکلات مدیریتی نهادینه شده در ورزش کشور است؟آیا سپاهان فقط نماینده یک شهر بود یا یک کشور؟چرا مدیران ارشد ورزش یکبار برای همیشه ریشه ی این مشکلاتی که به دست خودمان به وجود می آید و سرمایه های ملتی را بر باد می دهد نمی خشکانند؟تا کی مردم ایران باید شاهد بروز این اتفاقات کوچک اما به واقع ویران کننده باشند؟
آیا دانستن اینکه یک بازیکن دو اخطاره است در دنیای علم وفناوری ودر قرن 21 به اندازه ای سخت است که مدیران ما از عهده آن بر نمی آیندو چوب ندانستن آنها را مردم باید بخورند؟چرا همه مدعی ایند وظایف خود را به بهترین نحو انجام داده اندو هیچکس قبول نمی کند اشتباه کرده است؟
حال که ناظر کنفدراسیون فوتبال آسیا در فضای رسانه ای ایران نیست که پاسخگو باشد مقصر تمام این اتفاقات شناخته می شود.از این می ترسیم که در راه رفتن به جام جهانی برزیل باز هم این اتفاقات کوچک ویران کننده گریبانمان را بگیرد.
